II CSK 123/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 123/08
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa głównego Z. K.
przeciwko "R. M. F. P."- Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
w likwidacji w S. i M. W.
o zapłatę
oraz z powództwa wzajemnego "R.M.F.P."- Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w likwidacji w S. oraz M. W.
przeciwko Z.K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda (pozwanego wzajemnego)
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Leżąca u źródeł
sporu umowa zbycia pojazdu była nieważna, a na tle art. 17 k.s.h. można nawet
twierdzić, że umowa taka była nieistniejąca, bowiem spółka w sensie prawnym
w ogóle nie złożyła oświadczenia woli. W konsekwencji nie można podzielić zarzutu
skargi kasacyjnej o nieważności postępowania przez uniemożliwienie skarżącemu
obrony swych praw w sytuacji, kiedy sąd ustalał bezwzględną nieważność umowy
przede wszystkim o dane z rejestru spółki, zgodnie z domniemaniem powszechnej
znajomości wpisów w Krajowym Rejestrze Sądowym, zaś skarżący nie może
skutecznie zasłaniać się nieznajomością tych wpisów. ponadto, jak wynika
z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, skarżący w postępowaniu apelacyjnym
wypowiadał się na rozprawie już po dołączeniu do akt sprawy na skutek
zarządzenia sądu kopii z akt rejestrowych spółki, skarżący (i jego fachowy
pełnomocnik) słyszeli też na rozprawie zarzut bezwzględnej nieważności czynności
prawnej, ale się do niego nie ustosunkowali, było zatem dopuszczalne
zastosowanie przez sąd art. 230 k.p.c. Nie jest także trafny argument o oczywistej
zasadności skargi mający uzasadnić przyjęcie jej do rozpoznania – w istocie chodzi
o skomplikowane i złożone zagadnienie prawne (o czym świadczy już sama treść
skargi), a zatem trudno przyjmować, że rozumowanie sądu jest oczywiście wadliwe.
Przedstawione zaś zagadnienie prawne dotyczące interpretacji art. 877 k.c. jest
niewątpliwie interesujące, ponieważ rzeczywiście, z racji funkcji normy
zamieszczonej w tym przepisie, może budzić wątpliwości ograniczenie go
wyłącznie do sytuacji, gdy strona nie miała zdolności do czynności prawnych.
Jednakże bez wątpienia art. 877 k.c. jest rygorystyczny i wyjątkowy, a zatem trudno
w ogóle podważać jego jednoznaczną wykładnię językową. Wykładnia tego
przepisu nie budzi wątpliwości, trudno zatem doszukiwać się na jego tle
zagadnienia prawnego wymagającego zajęcia stanowiska przez Sąd Najwyższy.
3
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została zatem
wykazana żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd
Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
/tp/
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa głównego Z. K.
przeciwko "R. M. F. P."- Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
w likwidacji w S. i M. W.
o zapłatę
oraz z powództwa wzajemnego "R.M.F.P."- Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w likwidacji w S. oraz M. W.
przeciwko Z.K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda (pozwanego wzajemnego)
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Leżąca u źródeł
sporu umowa zbycia pojazdu była nieważna, a na tle art. 17 k.s.h. można nawet
twierdzić, że umowa taka była nieistniejąca, bowiem spółka w sensie prawnym
w ogóle nie złożyła oświadczenia woli. W konsekwencji nie można podzielić zarzutu
skargi kasacyjnej o nieważności postępowania przez uniemożliwienie skarżącemu
obrony swych praw w sytuacji, kiedy sąd ustalał bezwzględną nieważność umowy
przede wszystkim o dane z rejestru spółki, zgodnie z domniemaniem powszechnej
znajomości wpisów w Krajowym Rejestrze Sądowym, zaś skarżący nie może
skutecznie zasłaniać się nieznajomością tych wpisów. ponadto, jak wynika
z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, skarżący w postępowaniu apelacyjnym
wypowiadał się na rozprawie już po dołączeniu do akt sprawy na skutek
zarządzenia sądu kopii z akt rejestrowych spółki, skarżący (i jego fachowy
pełnomocnik) słyszeli też na rozprawie zarzut bezwzględnej nieważności czynności
prawnej, ale się do niego nie ustosunkowali, było zatem dopuszczalne
zastosowanie przez sąd art. 230 k.p.c. Nie jest także trafny argument o oczywistej
zasadności skargi mający uzasadnić przyjęcie jej do rozpoznania – w istocie chodzi
o skomplikowane i złożone zagadnienie prawne (o czym świadczy już sama treść
skargi), a zatem trudno przyjmować, że rozumowanie sądu jest oczywiście wadliwe.
Przedstawione zaś zagadnienie prawne dotyczące interpretacji art. 877 k.c. jest
niewątpliwie interesujące, ponieważ rzeczywiście, z racji funkcji normy
zamieszczonej w tym przepisie, może budzić wątpliwości ograniczenie go
wyłącznie do sytuacji, gdy strona nie miała zdolności do czynności prawnych.
Jednakże bez wątpienia art. 877 k.c. jest rygorystyczny i wyjątkowy, a zatem trudno
w ogóle podważać jego jednoznaczną wykładnię językową. Wykładnia tego
przepisu nie budzi wątpliwości, trudno zatem doszukiwać się na jego tle
zagadnienia prawnego wymagającego zajęcia stanowiska przez Sąd Najwyższy.
3
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została zatem
wykazana żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd
Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
/tp/
jz