Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 13/08
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Apelacyjnego z dnia 30 kwietnia 2007 r., sygn. akt I ACz (…) [WSC (…)]
w sprawie ze skargi M. M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego
w W. z dnia 12 września 2003 r., sygn. akt I C (…) w sprawie z powództwa Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w W.
przeciwko M. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 czerwca 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Prawomocnym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2007 r., sygn. akt I A Cz (…),
Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie M. M. na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z
dnia 22 lutego 2007 r. w przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania.
Na postanowienie Sądu Apelacyjnego M. M. wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
2
uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. W wyjątkowych wypadkach, określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., skarga
przysługuje także od prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji.
Skarżący we wniesionej skardze kwestionuje postanowienie sądu drugiej instancji
oddalające zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania. Istotne jednak w niniejszej sprawie jest to, że przedmiotem skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia może być wyłącznie
orzeczenie, przez którego wydanie stronie została wyrządzona szkoda (art. 4241
§ 1 i
art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Zaskarżone postanowienie o oddaleniu zażalenia na
postanowienie odrzucające skargę o wznowienie postępowania wywołuje tylko stan
potwierdzający, że wzruszenie orzeczenia merytorycznego nie było możliwe w drodze
przysługujących stronie środków prawnych.
W niniejszej skardze skarżący nie wykazał, że przez wydanie kwestionowanego
orzeczenia została mu wyrządzona szkoda. Stwierdził, że zaskarżonym orzeczeniem
skarżącemu została wyrządzona szkoda w postaci prowadzenia postępowania
egzekucyjnego przeciwko osobie nie będącej dłużnikiem na kwotę 31.567,90 zł. Taką
bowiem kwotę zasądził Sąd Okręgowy w W. wyrokiem zaocznym z dnia 12 września
2003 r. od M. M. na rzecz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Skarżącemu chodzi zatem o szkodę wyrządzoną przez wydanie wyroku zaocznego z
dnia 12 września 2003 r., a tego orzeczenia skarżący nie zaskarżył skargą z art. 4241
i nast. k.p.c. Należy jednak wskazać, że gdyby nawet to zrobił, jego skarga zostałaby
odrzucona, gdyż zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Sąd Najwyższy w uchwale
składu siedmiu sędziów z dnia 26 października 2005 r., III BZP 1/05, mającej moc
zasady prawnej, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia przysługuje od orzeczeń, które stały się prawomocne z dniem 1 września
2004 r. i później, a wyrok zaoczny w sprawie I C (…) uprawomocnił się przed tą datą.
Oddalenie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania
miało tylko ten skutek, że potwierdzona została niemożność zmiany lub uchylenia
wyroku zaocznego z dnia 12 września 2003 r. w drodze środków prawnych (art. 4241
§ 1
in fine k.p.c.). Nie zaktualizowały się natomiast przesłanki dopuszczające
zakwestionowanie postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 30 kwietnia 2007 r. skargą
przewidzianą w art. 4241
k.p.c.
Mając na względzie wskazane przyczyny, należało orzec, jak w sentencji
postanowienia (art. 4248
§ 1 k.p.c.).