Sygn. akt III CSK 108/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku K. S. i M. S.
przy uczestnictwie Gminy K., Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ulicy W. w
K. i K. N.
o ustanowienie służebności gruntowej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 czerwca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni K. S. od postanowienia Sądu
Okręgowego w K. z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2007 r. Sąd Okręgowy w K.
zmienił postanowienie Sądu pierwszej instancji i oddalił wniosek K. i M. małż. S. o
ustanowienie na rzecz nieruchomości stanowiącej ich własność służebności
wybudowania, eksploatowania i remontowania instalacji gazowej i telefonicznej pasem
gruntu na nieruchomości obciążonej, stanowiącej własność Gminy K. i pozostającej w
użytkowaniu wieczystym właścicieli odrębnych lokali w budynku na niej położonym,
tworzących Wspólnotę Mieszkaniową.
Wnosząc skargę kasacyjną od tego postanowienia pełnomocnik wnioskodawców
uiścił opłatę od skargi w kwocie 40 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z jednolitym i utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (porównaj
postanowienie z dnia 31 grudnia 1962 r. II CR 1006/62. OSPiKA 1964/5/91 oraz
2
uchwały z dnia 3 maja 1965 r. III CO 34/65, OSNCP 1966/7-8/109 i z dnia 30 sierpnia
1991 r., OSNCP 1992/4/53) dopuszczalne jest ustanowienie przez sąd służebności
gruntowej umożliwiającej przyłączenie do sieci elektrycznej, gazowej, telefonicznej i
innych urządzeń przesyłowych nieruchomości pozbawionej połączenia z siecią i
obciążenie tą służebnością nieruchomości mającej bezpośrednią łączność z tą siecią.
Ustanowienie takiej służebności przez sąd odbywa się na podstawie stosowanego w
drodze analogii art. 145 k.c. dotyczącego ustanowienia drogi koniecznej. W tej sytuacji
prawidłowo Sądy obu instancji uznały, że w rozpoznawanej sprawie opłata sądowa od
wniosku oraz od apelacji powinna być pobrana taka, jak od wniosku o ustanowienie
drogi koniecznej i taką opłatę w wysokości stałej w kwocie 100 zł pobrały od
wnioskodawców w chwili złożenia wniosku, na podstawie § 24 ust. 1 pkt 1
obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia
1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U., Nr 156,
poz. 753 ze zm.), a od uczestników pobrały od apelacji opłatę w wysokości stałej w
kwocie 200 zł na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz.1398 ze zm.).
Zgodnie ze wskazanym przepisem, w związku z art. 3 ust. 2 pkt 3 i art. 12 u.k.s.c.
taką samą opłatę miał obowiązek uiścić pełnomocnik wnioskodawców przy wnoszeniu
skargi kasacyjnej. Z uwagi na to, że uiścił opłatę w wysokości 40 zł, która nie odpowiada
opłacie wymaganej, należy uznać, że skarga kasacyjna nie została należycie opłacona,
wobec czego podlega odrzuceniu na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. Z tych przyczyn Sąd
Najwyższy orzekł jak w postanowieniu na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.