Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 48/08
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Zbigniew Strus
w sprawie ze skargi M. G. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 maja 2006 r., sygn. akt III Ca (…) w
sprawie z wniosku M. G.
przy uczestnictwie W. G.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 sierpnia 2008 r.,
zażalenia M. G. na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 4 lipca 2007 r., sygn.
akt III Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił zażalenie
wnioskodawczyni M. G. na postanowienie tego Sądu z dnia 21 listopada 2006 r., które
wniosła ona do Sądu Apelacyjnego. Postanowieniem z dnia 21 listopada 2006 r. Sąd
Okręgowy oddalił skargę wnioskodawczyni o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym orzeczeniem tego Sądu z dnia 30 maja 2006 r. Uzasadniając swoje
rozstrzygniecie Sąd Okręgowy wskazał, że postępowanie wywołane skargą o
wznowienie postępowania jest kontynuacją tego, którego dotyczyło, a zatem Sąd
Okręgowy wydając jakiekolwiek orzeczenie w przedmiocie skargi działa w dalszym
ciągu jako sąd odwoławczy. W tej sytuacji zażalenie należy kierować do Sądu
2
Najwyższego a nie do Sądu Apelacyjnego, i dlatego należało go odrzucić W zażaleniu
skarżąca zarzuciła naruszenia art. 370 k.p.c. oraz art. 369 § 1 k.p.c. w związku z art.
397 § 2 k.p.c. i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Wbrew opinii wyrażonej w uzasadnieniu
zaskarżonego postanowienia, jeżeli skarga o wznowienie postępowania jest oparta na
przesłance lub przesłankach określonych w art. 403 k.p.c., sądem właściwym, w
rozumieniu art. 405 k.p.c., do orzekania o wznowieniu postępowania jest sąd II instancji.
Stanowisko takie uznać należy za ugruntowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego
(vide uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2007 r., III CZP
137/06, OSNC 2007, nr 9 poz. 125). Oznacza to, że w rozpoznawanej sprawie Sąd
Okręgowy było właściwym sądem do rozpoznania wniosku o wznowienie postępowania,
a od jego postanowienia w tej sprawie przysługiwało zażalenie do Sądu Apelacyjnego.
Nawet gdyby podzielić pogląd Sądu Okręgowego, że sądem właściwym do
rozpoznania zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 21 listopada 2006 r. był Sąd
Najwyższy, to rację ma skarżąca wskazując, iż niewłaściwe oznaczenie sądu, mającego
rozpoznać zażalenie nie stanowi podstawy - na tle art. 370 k.p.c., który to przepis ma
odpowiednie zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym także przed Sądem
Najwyższym (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
k.p.c.) - do odrzucenia zażalenia. Skarżąca
wypełniła dyspozycję zawartą w art. 369 k.p.c. wnosząc zażalenie do sądu, który wydał
zaskarżone postanowienie. Jeżeli zaś okazałoby się, że niewłaściwie oznaczyła w
zażaleniu sąd, który miał je rozpoznać, to zgodnie z art. 200 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy
był zobowiązany do przekazania tego zażalenia sądowi właściwemu, a nie do jego
odrzucenia (vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2008 r. II CZ 31/08,
niepublikowane).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39815
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

V CZ 48/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia