V CSK 141/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:C III 321/34 I CKN 57/96 I CKN 960/00 II CKN 404/97 III CKN 13/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 141/08
POSTANOWIENIE
Dnia 28 sierpnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa W. K. i J. A.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Rejonowego w M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 sierpnia 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 10
października 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od skarżących na rzecz Skarbu Państwa -
Prezesa Sądu Rejonowego w M. 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 10 października 2007 r. oddalił apelację
powodów W. K. i J. A. od wyroku Sądu Okręgowego w K.
W opartej na obu podstawach skardze kasacyjnej powodowie wnosili o uchylenie
w całości wyroku Sądu Apelacyjnego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Okręgowemu, względnie o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie żądanej
pozwem kwoty. Wnosili również o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
podnosząc, że jest ona oczywiście uzasadniona, a jej uzasadnienie wynika z istnienia
potrzeby wykładni przepisów dotyczących zasad prowadzenia postępowania w trybie
ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania
sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 r. Nr 179,
poz. 1843).
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wymagania konstrukcyjne, dotyczące skargi kasacyjnej, zostały przez
ustawodawcę określone w sposób szczególny, odmienny od zwykłych środków
zaskarżenia, jak apelacja lub zażalenie. Trzeba zauważyć, że w świetle obowiązujących
przepisów kodeksu postępowania cywilnego, postępowanie przed Sądem Najwyższym
wykracza już poza kontrolę instancyjną, toczy się odrębnie, po uprawomocnieniu się
orzeczenia. Muszą zatem istnieć szczególne powody, dla których ma nastąpić jego
wzruszenie.
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać: oznaczenie
orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w
całości czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o
uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego
uchylenia i zmiany. Są to wymagania konstrukcyjne, bez spełnienia których środek taki
nie jest skargą i z tego względu braki te nie podlegają uzupełnieniu.
Wniesiona przez pełnomocnika skarżących skarga kasacyjna nie spełnia wymagań
określonych w art. 3984
§ 1 pkt 2 i pkt 3 k.p.c.
W skardze przytoczono podstawy kasacyjnej, jednak brak ich uzasadnienia,
pomimo tego, że wniesione przez skarżących pismo zawiera część nazwaną
„uzasadnieniem”. Nie wystarcza dla spełnienia warunku uzasadnienia podstaw
kasacyjnych wskazanie, że nastąpiło naruszenie przytoczonych przepisów we wskazany
sposób. Konieczne jest wyjaśnienie, za pomocą argumentacji jurydycznej, na czym to
naruszenie polega, co i z jakiego powodu skarżący uważa za pogwałcenie prawa. W
istocie cała część pisma, nazwana „uzasadnieniem”, poświęcona jest kwestii długości
postępowania w innej sprawie (postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia). Poza tym
skarżący w tej części pisma wskazali tylko, że złożyli skargę na przewlekłość
postępowania, a w sprawie o zasądzenie odszkodowania z tytułu tej przewlekłości Sąd
Apelacyjny w postępowaniu odwoławczym naruszył szereg wskazanych przepisów
postępowania a także prawa materialnego.
Należy przy tym zaznaczyć, że gdy chodzi o podstawę naruszenia prawa
materialnego, skarżący nie wskazali nawet na konkretny przepis, podając tylko, że
dotyczy to ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w związku z
art. 417 k.c. Tymczasem, jak podkreślał wielokrotnie Sąd Najwyższy, niezbędne jest
3
uzasadnienie podstawy przez wskazanie, które przepisy (oznaczone numerem artykułu,
paragrafu, ustępu) zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało, a gdy chodzi o
podstawę naruszenia przepisów natury procesowej - także wpływu zarzucanych
wadliwości na treść kwestionowanego wyroku (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 11 grudnia 2002 r., I CKN 960/00, nie publ., postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 11 marca 1997 r., III CKN 13/97 - OSNC 1997, nr 8, poz. 114, z dnia 10 lutego
1997 r., I CKN 57/96 - OSNC 1997, nr 6-7, poz. 82 i z dnia 16 października 1997 r., II
CKN 404/97 - OSNC 1998, nr 4, poz. 59).
W skardze brak jakichkolwiek wywodów dotyczących właściwej interpretacji
przepisów wskazanej wyżej ustawy. Brak także takich wywodów w odniesieniu do
przepisów postępowania. W tym miejscu trzeba zauważyć i to, że już w orzeczeniu z 21
grudnia 1934 r. (C III 321/34, Zb.Orz. 1935, nr VII, poz. 275) Sąd Najwyższy stwierdził,
że ogólnikowe zarzuty naruszenia przepisów ustawy materialnej lub pogwałcenie
istotnych przepisów postępowania i odsyłanie do pism procesowych, w szczególności
zarzuty, jakoby sąd drugiej instancji nie uwzględnił wszystkich twierdzeń i dowodów
podanych przez stronę skarżącą w pismach procesowych i wyroku nie oparł na
całokształcie postępowania przed sądami obu instancji są niedopuszczalne i nie mogą
być rozważane przez Sąd Najwyższy. Ta linia orzecznicza kontynuowana jest po 1 lipca
1996 r.
Brak uzasadnienia podstaw kasacyjnych w sposób odpowiadający wymogom art.
3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. powoduje konieczność odrzucenia skargi. Nie podlega w tej sytuacji
badaniu zarzut naruszenia art. 379 pkt 4 i 5 k.p.c.
Już tylko marginalnie należy zauważyć, że jedną z cech kreatywnych skargi
kasacyjnej jest obowiązek sformułowania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania wraz z jego uzasadnieniem (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Pełnomocnik
skarżących co prawda sformułował wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania,
powołując się przy tym na to, że skarga jest oczywiście uzasadniona, jednakże
twierdzenia tego nie poparł żadną argumentacją prawną, a jedynie wskazał, że jej
uzasadnienie wynika z potrzeby wykładni przepisów, w istocie zatem powoływał się na
inną przyczynę uzasadniającą przyjęcie skargi do rozpoznania, której zresztą również
nie uzasadnił.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę kasacyjną.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 sierpnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa W. K. i J. A.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Rejonowego w M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 sierpnia 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 10
października 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od skarżących na rzecz Skarbu Państwa -
Prezesa Sądu Rejonowego w M. 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 10 października 2007 r. oddalił apelację
powodów W. K. i J. A. od wyroku Sądu Okręgowego w K.
W opartej na obu podstawach skardze kasacyjnej powodowie wnosili o uchylenie
w całości wyroku Sądu Apelacyjnego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Okręgowemu, względnie o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie żądanej
pozwem kwoty. Wnosili również o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
podnosząc, że jest ona oczywiście uzasadniona, a jej uzasadnienie wynika z istnienia
potrzeby wykładni przepisów dotyczących zasad prowadzenia postępowania w trybie
ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania
sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 r. Nr 179,
poz. 1843).
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wymagania konstrukcyjne, dotyczące skargi kasacyjnej, zostały przez
ustawodawcę określone w sposób szczególny, odmienny od zwykłych środków
zaskarżenia, jak apelacja lub zażalenie. Trzeba zauważyć, że w świetle obowiązujących
przepisów kodeksu postępowania cywilnego, postępowanie przed Sądem Najwyższym
wykracza już poza kontrolę instancyjną, toczy się odrębnie, po uprawomocnieniu się
orzeczenia. Muszą zatem istnieć szczególne powody, dla których ma nastąpić jego
wzruszenie.
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać: oznaczenie
orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w
całości czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o
uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego
uchylenia i zmiany. Są to wymagania konstrukcyjne, bez spełnienia których środek taki
nie jest skargą i z tego względu braki te nie podlegają uzupełnieniu.
Wniesiona przez pełnomocnika skarżących skarga kasacyjna nie spełnia wymagań
określonych w art. 3984
§ 1 pkt 2 i pkt 3 k.p.c.
W skardze przytoczono podstawy kasacyjnej, jednak brak ich uzasadnienia,
pomimo tego, że wniesione przez skarżących pismo zawiera część nazwaną
„uzasadnieniem”. Nie wystarcza dla spełnienia warunku uzasadnienia podstaw
kasacyjnych wskazanie, że nastąpiło naruszenie przytoczonych przepisów we wskazany
sposób. Konieczne jest wyjaśnienie, za pomocą argumentacji jurydycznej, na czym to
naruszenie polega, co i z jakiego powodu skarżący uważa za pogwałcenie prawa. W
istocie cała część pisma, nazwana „uzasadnieniem”, poświęcona jest kwestii długości
postępowania w innej sprawie (postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia). Poza tym
skarżący w tej części pisma wskazali tylko, że złożyli skargę na przewlekłość
postępowania, a w sprawie o zasądzenie odszkodowania z tytułu tej przewlekłości Sąd
Apelacyjny w postępowaniu odwoławczym naruszył szereg wskazanych przepisów
postępowania a także prawa materialnego.
Należy przy tym zaznaczyć, że gdy chodzi o podstawę naruszenia prawa
materialnego, skarżący nie wskazali nawet na konkretny przepis, podając tylko, że
dotyczy to ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w związku z
art. 417 k.c. Tymczasem, jak podkreślał wielokrotnie Sąd Najwyższy, niezbędne jest
3
uzasadnienie podstawy przez wskazanie, które przepisy (oznaczone numerem artykułu,
paragrafu, ustępu) zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało, a gdy chodzi o
podstawę naruszenia przepisów natury procesowej - także wpływu zarzucanych
wadliwości na treść kwestionowanego wyroku (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 11 grudnia 2002 r., I CKN 960/00, nie publ., postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 11 marca 1997 r., III CKN 13/97 - OSNC 1997, nr 8, poz. 114, z dnia 10 lutego
1997 r., I CKN 57/96 - OSNC 1997, nr 6-7, poz. 82 i z dnia 16 października 1997 r., II
CKN 404/97 - OSNC 1998, nr 4, poz. 59).
W skardze brak jakichkolwiek wywodów dotyczących właściwej interpretacji
przepisów wskazanej wyżej ustawy. Brak także takich wywodów w odniesieniu do
przepisów postępowania. W tym miejscu trzeba zauważyć i to, że już w orzeczeniu z 21
grudnia 1934 r. (C III 321/34, Zb.Orz. 1935, nr VII, poz. 275) Sąd Najwyższy stwierdził,
że ogólnikowe zarzuty naruszenia przepisów ustawy materialnej lub pogwałcenie
istotnych przepisów postępowania i odsyłanie do pism procesowych, w szczególności
zarzuty, jakoby sąd drugiej instancji nie uwzględnił wszystkich twierdzeń i dowodów
podanych przez stronę skarżącą w pismach procesowych i wyroku nie oparł na
całokształcie postępowania przed sądami obu instancji są niedopuszczalne i nie mogą
być rozważane przez Sąd Najwyższy. Ta linia orzecznicza kontynuowana jest po 1 lipca
1996 r.
Brak uzasadnienia podstaw kasacyjnych w sposób odpowiadający wymogom art.
3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. powoduje konieczność odrzucenia skargi. Nie podlega w tej sytuacji
badaniu zarzut naruszenia art. 379 pkt 4 i 5 k.p.c.
Już tylko marginalnie należy zauważyć, że jedną z cech kreatywnych skargi
kasacyjnej jest obowiązek sformułowania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania wraz z jego uzasadnieniem (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Pełnomocnik
skarżących co prawda sformułował wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania,
powołując się przy tym na to, że skarga jest oczywiście uzasadniona, jednakże
twierdzenia tego nie poparł żadną argumentacją prawną, a jedynie wskazał, że jej
uzasadnienie wynika z potrzeby wykładni przepisów, w istocie zatem powoływał się na
inną przyczynę uzasadniającą przyjęcie skargi do rozpoznania, której zresztą również
nie uzasadnił.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę kasacyjną.