Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 477/13

POSTANOWIENIE

Dnia 27 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu – Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSA Małgorzata Gulczyńska (spr.)

SSA Waldemar Kryślak

SSA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku uprawnionej Z. W.

przeciwko P. C. i W. G. (1)

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

na skutek zażalenia uprawnionej na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 15 lutego 2013 r., sygn. akt XII Co 19/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

/-/SSA Waldemar Kryślak /-/SSA Małgorzata Gulczyńska /-/SSA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Poznaniu oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o uznanie za bezskuteczną umowy sprzedaży nieruchomości położonej w T. P., dla której Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w Poznaniu prowadzi księgę wieczystą nr (...) (działki (...)) z dnia 17 lipca 2012 r., zawartej pomiędzy A. R. oraz P. C. i W. G. (2) poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania tejże nieruchomości.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd Okręgowy uznał, że uprawnionej przysługuje względem A. R. roszczenie o zachowek, jednak nie uprawdopodobniła ona roszczenia z art. 527 k.c. względem obowiązanych, będących nabywcami nieruchomości spadkobierczyni. Z okoliczności sprawy nie wynika, aby zobowiązana do zachowku stała się niewypłacalna, bowiem oprócz posiadanej drugiej nieruchomości posiada również wierzytelność względem nabywców o zapłatę 525 000 zł. Nie uprawdopodobniono ponadto, aby nabywcy nieruchomości wiedzieli, że umowa sprzedaży dokonana została z pokrzywdzeniem wierzyciela.

W zażaleniu na to postanowienie uprawniona, zaskarżając je w całości, wniosła o jego zmianę i uwzględnienie w całości wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 730¹ § 1 k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że uczestniczka nie uprawdopodobniła swojego roszczenia. Złożyła również wniosek o zasądzenie od obowiązanej zwrotu kosztów postępowania zabezpieczającego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Prawidłowe było stanowisko Sądu I instancji o nieuprawdopodobnieniu roszczenia przez uprawnioną.

Nie jest uzasadnione stanowisko uprawnionej dotyczące wysokości zachowku, którego zamierza dochodzić od A. R.. Po pierwsze, nie zasługuje na podzielenie stwierdzenie, że przysługuje jej roszczenie o 2/3 wartości udziału spadkowego, który otrzymałaby przy dziedziczeniu ustawowym. Uprawniona, jak wskazała, od 2006 roku jest na emeryturze, co nie jest równoznaczne z trwałą niezdolnością do pracy w rozumieniu art. 991 § 1 k.c. Uprawnienie emerytalne przewidziane jest w systemie ubezpieczeń społecznych jako uposażenie pracownika związane z przekroczeniem określonego wieku i to bez względu na zdolność do kontynuacji pracy zarobkowej. Uprawniona nie wskazała, aby niezależnie od osiągnięcia wieku emerytalnego była wcześniej trwale niezdolna do pracy, zatem przyjmując podaną przez nią wartość majątku spadkowego za prawdziwą, może dochodzić od spadkobierczyni tytułem zachowku kwoty 300.000 zł. Po drugie natomiast, uprawniona pominęła w swoich twierdzeniach, że szereg zobowiązań obciążających spadkobierczynię testamentową stanowią długi spadkowe, zmniejszające wartość czynną spadku. Należy tak zakwalifikować zwłaszcza roszczenie o zwrot nakładów poczynionych na nieruchomości, zapisy oraz długi zabezpieczone hipotekami. Prowadzi to do wniosku, że roszczenie uprawnionej względem A. R. nie sięga również kwoty 300.000 zł.

Ponadto uprawniona nie uprawdopodobniła, aby sprzedaż spornej nieruchomości związana była z uszczupleniem majątku spadkobierczyni. Nie ma racjonalnych podstaw by twierdzić, że kwota 525.000 zł, stanowiąca resztę ceny zbytej nieruchomości, zostanie przeznaczona na bieżące wydatki A. R., skoro nie uprawdopodobniono, że kwota 75.000 zł została przez nią spożytkowana w ten sposób. Uprawniona we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, poza lakonicznym stwierdzeniem, że okoliczność ta zostanie wykazana w toku procesu zeznaniami świadków, nie powołała żadnych faktów i dowodów, które przemawiały za zgodnością z prawdą tego twierdzenia.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

/-/SSA Waldemar Kryślak /-/SSA Małgorzata Gulczyńska /-/SSA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga

I ACz 477/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE