II CZ 57/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 57/08
POSTANOWIENIE
Dnia 24 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSA Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi A. W. i B. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku zaocznego Sądu
Rejonowego w Ł. z dnia 26 października 2006r., sygn. akt II C (…)
wydanego w sprawie z powództwa Ł. N. i P. N.
przeciwko A. W. i B. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 września 2008 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 26 października
2007 r., sygn. akt II WSC (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 26 października 2007 r. odrzucił skargę A.
W. i B. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Rejonowego z dnia 26 października 2006 r., zasądzającego od skarżących solidarnie
kwotę 9 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu. W uzasadnieniu
wyjaśnił, że wniesiona za pośrednictwem fachowego pełnomocnika skarga nie została
należycie opłacona. Podlegała opłacie stosunkowej od wartości przedmiotu zaskarżenia
wskazanej przez skarżących, tj. opłacie w wysokości 5% od kwoty 9 000 zł, a więc
wynoszącej 450 zł, skarżący zaś uiścili opłatę w wysokości 300 zł. Sąd, do którego
2
skarga została wniesiona, bada ją wstępnie, między innymi, pod kątem uiszczenia
należnej opłaty. Konsekwencją nieuiszczenia wymaganej opłaty jest odrzucenie skargi
(art. 4246
§ 3 k.p.c.). Zgodnie z art. 1302
§ 3 k.p.c., sąd odrzuca bez wezwania
o uiszczenie opłaty wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
podlegającą opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez
stronę wartości przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu skarżący twierdzą, że opłata od skargi została uiszczona
w prawidłowej wysokości, tj. zgodnie z art. 28 pkt 4 w związku z art. 18 ust. 2 ustawy o
kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wymaganą opłatę należało obliczyć według
tych przepisów, gdyż postępowanie w sprawie, w której zapadł zaskarżony wyrok,
toczyło się w postępowaniu uproszczonym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku wszczynającego
postępowanie w sprawie stosuje się również do opłaty od skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej. W związku z rozpoznawanym zażaleniem nie ma potrzeby rozważać,
czy w świetle przytoczonego przepisu opłata od wniesionej przez A. W. i B. W. skargi
podlegała obliczeniu od podanej wartości przedmiotu zaskarżenia według stawek
określonych w art. 28 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, czy też od
podanej wartości przedmiotu zaskarżenia według stawki procentowej określonej w art.
13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ponieważ skarżący, twierdząc,
że postępowanie w sprawie, w której zapadł zaskarżony wyrok, toczyło się w
postępowaniu uproszczonym, rozmijają się z faktami. Z karty 88 i 90 akt wynika, że
sprawa ta rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym, powodowie zaś wnieśli od
pozwu, określającego wartość przedmiotu sporu na kwotę 9 000 zł, opłatę w wysokości
nie 300, lecz 450 zł. W tej sytuacji nie byłoby podstaw do ustalenia od skargi wniesionej
przez A. W. i B. W. opłaty w wysokości 300 zł nawet w razie opowiedzenia się za
poglądem, że w przypadku wniesienia skargi na orzeczenie wydane w postępowaniu
uproszczonym opłatę od skargi ustala się w wysokości obliczonej od wartości
zaskarżenia według stawek przewidzianych w art. 28 ustawy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych. Zażalenie bowiem takiego przypadku nie dotyczy.
3
Z powyższych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSA Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi A. W. i B. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku zaocznego Sądu
Rejonowego w Ł. z dnia 26 października 2006r., sygn. akt II C (…)
wydanego w sprawie z powództwa Ł. N. i P. N.
przeciwko A. W. i B. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 września 2008 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 26 października
2007 r., sygn. akt II WSC (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 26 października 2007 r. odrzucił skargę A.
W. i B. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Rejonowego z dnia 26 października 2006 r., zasądzającego od skarżących solidarnie
kwotę 9 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu. W uzasadnieniu
wyjaśnił, że wniesiona za pośrednictwem fachowego pełnomocnika skarga nie została
należycie opłacona. Podlegała opłacie stosunkowej od wartości przedmiotu zaskarżenia
wskazanej przez skarżących, tj. opłacie w wysokości 5% od kwoty 9 000 zł, a więc
wynoszącej 450 zł, skarżący zaś uiścili opłatę w wysokości 300 zł. Sąd, do którego
2
skarga została wniesiona, bada ją wstępnie, między innymi, pod kątem uiszczenia
należnej opłaty. Konsekwencją nieuiszczenia wymaganej opłaty jest odrzucenie skargi
(art. 4246
§ 3 k.p.c.). Zgodnie z art. 1302
§ 3 k.p.c., sąd odrzuca bez wezwania
o uiszczenie opłaty wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
podlegającą opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez
stronę wartości przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu skarżący twierdzą, że opłata od skargi została uiszczona
w prawidłowej wysokości, tj. zgodnie z art. 28 pkt 4 w związku z art. 18 ust. 2 ustawy o
kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wymaganą opłatę należało obliczyć według
tych przepisów, gdyż postępowanie w sprawie, w której zapadł zaskarżony wyrok,
toczyło się w postępowaniu uproszczonym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku wszczynającego
postępowanie w sprawie stosuje się również do opłaty od skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej. W związku z rozpoznawanym zażaleniem nie ma potrzeby rozważać,
czy w świetle przytoczonego przepisu opłata od wniesionej przez A. W. i B. W. skargi
podlegała obliczeniu od podanej wartości przedmiotu zaskarżenia według stawek
określonych w art. 28 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, czy też od
podanej wartości przedmiotu zaskarżenia według stawki procentowej określonej w art.
13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ponieważ skarżący, twierdząc,
że postępowanie w sprawie, w której zapadł zaskarżony wyrok, toczyło się w
postępowaniu uproszczonym, rozmijają się z faktami. Z karty 88 i 90 akt wynika, że
sprawa ta rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym, powodowie zaś wnieśli od
pozwu, określającego wartość przedmiotu sporu na kwotę 9 000 zł, opłatę w wysokości
nie 300, lecz 450 zł. W tej sytuacji nie byłoby podstaw do ustalenia od skargi wniesionej
przez A. W. i B. W. opłaty w wysokości 300 zł nawet w razie opowiedzenia się za
poglądem, że w przypadku wniesienia skargi na orzeczenie wydane w postępowaniu
uproszczonym opłatę od skargi ustala się w wysokości obliczonej od wartości
zaskarżenia według stawek przewidzianych w art. 28 ustawy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych. Zażalenie bowiem takiego przypadku nie dotyczy.
3
Z powyższych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.