Sygn. akt III Ko 128/12
Dnia 7 marca 2013 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny
Przewodniczący SSO Zbigniew Moska
Protokolant Agnieszka Kuriata
przy udziale prokuratora – bez udziału
w sprawie z wniosku A. S. (1)
w przedmiocie odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie
na podstawie art. 355 § 1 kpc w zw. z art. 558 kpk
p o s t a n a w i a
I. umorzyć postępowanie w sprawie,
II. zasądzić od Skarbu Państywa na rzecz adw. Anny Sierczyńskiej kwotę 206,64 zł. brutto tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu,
III. kosztami procesu obciążyć Skarb Państwa.
A. S. (1) wniósł o zasądzenie kwoty 300.000 zł. tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie od 5 listopada 1997 r. do do 4 maja 1998 r. stosowane w sprawie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia o sygn. akt II K 108/08, w której ostatecznie postępowanie umorzono.
W toku postępowania ustalono, iż A. S. (1) ma do odbycia inną karę pozbawienia wolności orzeczoną prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2009 r. sygn. akt III K 46/08. Prawomocnym postanowieniem tut. Sądu z dnia 18 lutego 2013 r. sygn. akt III K 46/08 zaliczono – w opariu o art. 417 kpk - A. S. (1) cały okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania stosowany w sprawie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia o sygn. akt II K 108/08 na poczet kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczony w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu sygn. akt III K 46/08.
Po wydaniu tego postanowienia A. S. (1) pismem z dnia 21 lutego 2013 r. wniósł o umorzenie przedmiotowego postępowania i oświadczył, że rezygnuje z przysługującego mu odszkodowania.
Wniosek skazanego zasługiwał na uwzględnienie albowiem okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania zastosowanego w sprawie II K 108/08 został w całości zaliczony na poczet innej kary pozbawienia wolności. Tym samym doszło niejako do zrekompensowania poniesionej przez wnioskodawcę szkody i krzywdy, a zatem postępowanie należało umorzyć (vide post. SA w Katowicach z 10.11.10 r. II Akz 695/10, LEX 785466).
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak we wstępie.