Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 89/08
POSTANOWIENIE
Dnia 14 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
SSA Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi Z. L. o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa Z. L.
przeciwko L. O. i A. O.
o rozwiązanie umowy, zakończonej postanowieniem Sądu Apelacyjnego w W.
z dnia 26 października 2006 r., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 listopada 2008 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Apelacyjnego w W.
z dnia 4 czerwca 2008 r.,
oddala zażalenie i nie obciąża skarżącej obowiązkiem zwrotu
pozwanym kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Powódka Z. L. wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego
postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 26 października 2008 r. o odrzuceniu
jej apelacji. Zażalenie na to postanowienie oddalił Sąd Najwyższy postanowieniem
z dnia 21 marca 2007 r. Jako podstawę wznowienia powódka wskazała
nieważność postępowania (art. 401 ust. 2 k.p.c.) przed Sądem Apelacyjnym,
spowodowaną jej nieprawidłową reprezentacją przez pełnomocnika z urzędu.
Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2008 r. Sąd Apelacyjny z powołaniem się
na art. 410 § 1 k.p.c. odrzucił powyższą skargę, przyjmując, że jest ona
niedopuszczalna. Zaskarżone postanowienie nie jest bowiem orzeczeniem
merytorycznym kończącym postępowanie w sprawie, o jakim mowa w art. 399 § 1
k.p.c., ani też skarga nie została oparta na podstawie wznowienia przewidzianej
w art. 399 § 2 k.p.c., tj. na podstawie z art. 4011
k.p.c.
Powódka zaskarżyła powyższe postanowienie zażaleniem, domagając się
jego uchylenia. Podniosła zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Zarzut ten nie
został skonkretyzowany, poza wskazaniem, że w postępowaniu, którego
wznowienia domaga się skarżąca, doszło do nieważności postępowania, gdyż
pełnomocnik z urzędu nieprawidłowo wykonywał swoje obowiązki (nie uiścił opłaty
od apelacji), co spowodowało odrzucenie apelacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione przez skarżącą nie dotyczą przyczyn odrzucenia
wniesionej przez nią skargi, jakie przyjął Sąd Apelacyjny, lecz skupiają się wokół
wskazanej przez skarżącą podstawy wznowienia – art. 401 ust. 2 k.p.c.
Tymczasem podstawowym zagadnieniem jest to, czy skarga o wznowienie
postępowania w ogóle jest w niniejszej sprawie dopuszczalna.
Art. 399 k.p.c. nie wprowadza powszechnej dopuszczalności skargi
o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania. Przeciwnie, nadaje jej
charakter środka wyjątkowego i szczegółowo limituje wypadki, kiedy taka skarga
może być złożona. Skarga przewidziana jest jedynie w sprawach zakończonych
prawomocnym orzeczeniem merytorycznym (art. 399 § 1 k.p.c.), a w wypadku
kiedy orzeczenie kończące ma charakter postanowienia formalnego - skargę
o wznowienie postępowania można wnieść tylko wtedy, kiedy postanowienie
3
wydane zostało na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją,
ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą orzekł Trybunał Konstytucyjny
(art. 399 § 2 k.p.c.).
W rozpatrywanej sprawie postępowanie zakończyło się prawomocnym
postanowieniem o odrzuceniu apelacji, a zatem postanowieniem formalnym.
Skarga o wznowienie postępowania byłaby więc dopuszczalna jedynie wówczas,
gdyby powódka zarzucała, iż odrzucenie apelacji nastąpiło na podstawie przepisu
zakwestionowanego przez Trybunał Konstytucyjny. Powódka nie opiera jednak
skargi na podstawie z art. 4011
k.p.c. lecz na podstawie z art. 401 ust. 2 k.p.c., a ta
podstawa nie uprawnia do żądania wznowienia postępowania zakończonego
postanowieniem formalnym.
Z tych przyczyn zażalenie powódki należało oddalić (art. 3941
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 39814
k.p.c.).
kg

I CZ 89/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia