V CNP 96/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 96/08
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi T. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty Sądu
Okręgowego w L. z dnia 22 lipca 2002 r. sygn. akt VI GNc (…) [WSC (…)] w sprawie z
powództwa "A.(…)" Spółki z o.o. w W.
przeciwko T. Ł.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w L. z dnia 22 lipca 2002 r. [sygn. akt VI GNc
(…)] pozwany T. Ł. zakwestionował skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z wielu przyczyn. W szczególności nie spełnia
wymagania określonego w art. 871
§ 1 k.p.c., a także art. 4246
§ 1 k.p.c.
Zgodnie bowiem z art. 4246
§ 1 k.p.c. skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się. Zaskarżony nakaz
zapłaty stał się prawomocny z dniem 3 września 2002 r. Pozwany T. Ł. wniósł skargę o
2
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dnia 5 kwietnia 2008 r.,
a więc po upływie terminu określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Z kolei zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem lub
doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw. brakiem
istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych (art.
130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine. Wniesiona skarga sporządzona i wniesiona
została osobiście przez pozwanego, a zatem bez zachowania przymusu adwokacko-
radcowskiego.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. W konsekwencji
należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi T. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty Sądu
Okręgowego w L. z dnia 22 lipca 2002 r. sygn. akt VI GNc (…) [WSC (…)] w sprawie z
powództwa "A.(…)" Spółki z o.o. w W.
przeciwko T. Ł.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w L. z dnia 22 lipca 2002 r. [sygn. akt VI GNc
(…)] pozwany T. Ł. zakwestionował skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z wielu przyczyn. W szczególności nie spełnia
wymagania określonego w art. 871
§ 1 k.p.c., a także art. 4246
§ 1 k.p.c.
Zgodnie bowiem z art. 4246
§ 1 k.p.c. skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się. Zaskarżony nakaz
zapłaty stał się prawomocny z dniem 3 września 2002 r. Pozwany T. Ł. wniósł skargę o
2
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dnia 5 kwietnia 2008 r.,
a więc po upływie terminu określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Z kolei zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem lub
doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw. brakiem
istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych (art.
130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine. Wniesiona skarga sporządzona i wniesiona
została osobiście przez pozwanego, a zatem bez zachowania przymusu adwokacko-
radcowskiego.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. W konsekwencji
należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).