IV CZ 105/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 105/08
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B.S. i W.W.
przeciwko J.H.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2009 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 października 2008 r.,
oddala zażalenie
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 października 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną powodów w sprawie o zapłatę. Sąd ten uznał, iż wskazana w
skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia wynosząca 113.536 złotych
stanowi sumę roszczeń dochodzonych przez dwie osoby. Okoliczność, że dwóch
powodów dochodziło swoich roszczeń w jednym postępowaniu, nie oznacza, że ich
wartość powinna być zsumowana dla ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia.
Zatem wartość roszczenia każdego z powodów nie przekraczała ustawowego
progu dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Na powyższe postanowienie powodowie wnieśli zażalenie zaskarżając je
w całości i zarzucając naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 21 k.p.c. oraz
w zw. z art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż w niniejszej sprawie nie jest
dopuszczalne zliczenie wartości roszczeń obojga powodów, w sytuacji, gdy
występuje między nimi współuczestnictwo materialne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Nie wdając się w szczegółowe
rozważania nad charakterem współuczestnictwa powodów w niniejszej sprawie
należy stwierdzić, iż powołany przez skarżących pogląd zawarty w uzasadnieniu
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1985 roku, I CZ 135/85
(Lex 8741) nie może być uznany za aktualny. Nie budzi wątpliwości, że przy
współuczestnictwie formalnym, gdy dochodzone są roszczenia oparte na
jednakowej podstawie faktycznej i prawnej wartość przedmiotu zaskarżenia oblicza
się oddzielnie dla każdego ze współuczestników (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1997 r., I CKN 154/97, Lex 153214). Brak jest
podstaw by odmienną zasadę przyjąć dla wypadków współuczestnictwa
materialnego. Zwracał na to ostatnio kilkakrotnie uwagę Sąd Najwyższy
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2009, V CZ 86/00
nie publ., 17 stycznia 1997, I PKN 65/96, OSNAPiUS 1997, nr 17, poz. 317, 27
marca 1997, I PKN 61/97, OSNAPiUS 1998, nr 1, poz. 16).
3
Uzasadnione było zatem stanowisko Sądu Apelacyjnego, że w świetle art.
3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.
Zażalenie jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu na
podstawie art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B.S. i W.W.
przeciwko J.H.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2009 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 października 2008 r.,
oddala zażalenie
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 października 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną powodów w sprawie o zapłatę. Sąd ten uznał, iż wskazana w
skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia wynosząca 113.536 złotych
stanowi sumę roszczeń dochodzonych przez dwie osoby. Okoliczność, że dwóch
powodów dochodziło swoich roszczeń w jednym postępowaniu, nie oznacza, że ich
wartość powinna być zsumowana dla ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia.
Zatem wartość roszczenia każdego z powodów nie przekraczała ustawowego
progu dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Na powyższe postanowienie powodowie wnieśli zażalenie zaskarżając je
w całości i zarzucając naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 21 k.p.c. oraz
w zw. z art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż w niniejszej sprawie nie jest
dopuszczalne zliczenie wartości roszczeń obojga powodów, w sytuacji, gdy
występuje między nimi współuczestnictwo materialne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Nie wdając się w szczegółowe
rozważania nad charakterem współuczestnictwa powodów w niniejszej sprawie
należy stwierdzić, iż powołany przez skarżących pogląd zawarty w uzasadnieniu
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1985 roku, I CZ 135/85
(Lex 8741) nie może być uznany za aktualny. Nie budzi wątpliwości, że przy
współuczestnictwie formalnym, gdy dochodzone są roszczenia oparte na
jednakowej podstawie faktycznej i prawnej wartość przedmiotu zaskarżenia oblicza
się oddzielnie dla każdego ze współuczestników (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1997 r., I CKN 154/97, Lex 153214). Brak jest
podstaw by odmienną zasadę przyjąć dla wypadków współuczestnictwa
materialnego. Zwracał na to ostatnio kilkakrotnie uwagę Sąd Najwyższy
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2009, V CZ 86/00
nie publ., 17 stycznia 1997, I PKN 65/96, OSNAPiUS 1997, nr 17, poz. 317, 27
marca 1997, I PKN 61/97, OSNAPiUS 1998, nr 1, poz. 16).
3
Uzasadnione było zatem stanowisko Sądu Apelacyjnego, że w świetle art.
3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.
Zażalenie jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu na
podstawie art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.