II CZ 89/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CKN 935/98 III CZ 84/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 89/08
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSA Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi C.D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 25 stycznia 2007r., sygn. akt [..]
wydanego w sprawie z powództwa C.K.
przeciwko C.D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2009 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę pozwanego
C.D. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku tego Sądu z
dnia 25 stycznia 2007 r. wydanego w sprawie sygn. akt [...] z uwagi na to, że
została sporządzona osobiście przez skarżącego.
W zażaleniu ustanowiony dla skarżącego radca prawny domagał się
uchylenia postanowienia, zarzucając, że po wniesieniu osobistej skargi przez C.D.
został on wezwany przez Sąd Apelacyjny do uzupełnienia jej braków jedynie przez
złożenie odpisu.
Niepodpisanie tego pisma przez adwokata lub radcę prawnego stanowiło brak
formalny, do uzupełnienia którego wnoszący je powinien być wezwany przez Sąd
albo postępowanie należało zawiesić na podstawie art.1751
k.p.c. do czasu
wyznaczenia pełnomocnika z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie jest
prawidłowe.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu drugiej
instancji należy do pism procesowych obwarowanych szczególnymi wymogami
(art. 4245
k.p.c.), gdyż inicjuje postępowanie przed Sądem Najwyższym. Zatem
zgodnie z art. 871
k.p.c. wniesiona być powinna przez adwokata lub radcę
prawnego, jeśli strona nie ma kwalifikacji przewidzianych § 2 tego przepisu.
Skutek związany z niezachowaniem tego wymogu przewidziany został art. 4246
§ 3
k.p.c. bez możliwości „usunięcia” go. Jedynie w odniesieniu do warunków
formalnych opisanych art. 4246
§ 2 k.p.c. dopuszczone zostało wzywanie
o poprawienie lub uzupełnienie skargi.
Wskazać należy na, podzielany przez Sąd Najwyższy w niniejszej sprawie, pogląd
wyrażony w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 1998 r. III CKN
935/98, niepubl., który dotyczy w prawdzie innego pisma (kasacji), ale również
związanego z wymogiem sporządzenia go przez wymienionych pełnomocników,
3
co podyktowane jest ograniczeniem zdolności postulacyjnej strony w tym
postępowaniu.
Nie znajduje zatem uzasadnienia stanowisko żalącego się, że uniemożliwiono mu
podpisanie skargi, skoro w art. 871
§ 1 k.p.c. mowa jest o sporządzeniu pisma
przez adwokata lub radcę prawnego.
Wyłączenie możliwości opracowania skargi osobiście przez stronę wynika
z konieczności dokonania tego przez osoby zawodowo przygotowane do
właściwego formułowania i argumentowania pism procesowych.
Już postanowieniu z 14 listopada 1997 r. III CZ 84/97 (Prok. i Pr. 1998/5/40) Sąd
Najwyższy wypowiedział się, że „poparcie” przez adwokata (radcę prawnego)
kasacji wniesionej przez stronę, która nie ma kwalifikacji do dokonywania tego
osobiście, nie spełnia wymogu sporządzenia. Pogląd ten znajduje zastosowanie
także w odniesieniu do skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku.
Wskazany obowiązek odrzucenia osobistej skargi strony wyklucza
możliwość podejmowania działań w celu ustanowienia adwokata lub radcy, co było
niezbędne na etapie zaskarżania kwestionowanego postanowienia.
Zawieszenie postępowania w oparciu o art. 1751
k.p.c. do czasu wyznaczenia
pełnomocnika z urzędu, niezależnie od tego, że jako uregulowanie szczególne nie
może być przyjmowane w innych sytuacjach, niż w nim powołane, to nie ma
zastosowania do postępowania, które skutecznie nie zostało jeszcze wszczęte.
Nie mogłoby zresztą również dojść do zmiany treści pisma, które było przedmiotem
odrzucenia.
Rację ma żalący się, że zbędne było wzywanie skarżącego do złożenia odpisu jego
osobistej skargi, skoro podlegała ona odrzuceniu, co jednak nie miało wpływu na
treść postanowienia i dalszy bieg postępowania.
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art.
39814
w związku z art. 42412
oraz art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSA Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi C.D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 25 stycznia 2007r., sygn. akt [..]
wydanego w sprawie z powództwa C.K.
przeciwko C.D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2009 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę pozwanego
C.D. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku tego Sądu z
dnia 25 stycznia 2007 r. wydanego w sprawie sygn. akt [...] z uwagi na to, że
została sporządzona osobiście przez skarżącego.
W zażaleniu ustanowiony dla skarżącego radca prawny domagał się
uchylenia postanowienia, zarzucając, że po wniesieniu osobistej skargi przez C.D.
został on wezwany przez Sąd Apelacyjny do uzupełnienia jej braków jedynie przez
złożenie odpisu.
Niepodpisanie tego pisma przez adwokata lub radcę prawnego stanowiło brak
formalny, do uzupełnienia którego wnoszący je powinien być wezwany przez Sąd
albo postępowanie należało zawiesić na podstawie art.1751
k.p.c. do czasu
wyznaczenia pełnomocnika z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie jest
prawidłowe.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu drugiej
instancji należy do pism procesowych obwarowanych szczególnymi wymogami
(art. 4245
k.p.c.), gdyż inicjuje postępowanie przed Sądem Najwyższym. Zatem
zgodnie z art. 871
k.p.c. wniesiona być powinna przez adwokata lub radcę
prawnego, jeśli strona nie ma kwalifikacji przewidzianych § 2 tego przepisu.
Skutek związany z niezachowaniem tego wymogu przewidziany został art. 4246
§ 3
k.p.c. bez możliwości „usunięcia” go. Jedynie w odniesieniu do warunków
formalnych opisanych art. 4246
§ 2 k.p.c. dopuszczone zostało wzywanie
o poprawienie lub uzupełnienie skargi.
Wskazać należy na, podzielany przez Sąd Najwyższy w niniejszej sprawie, pogląd
wyrażony w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 1998 r. III CKN
935/98, niepubl., który dotyczy w prawdzie innego pisma (kasacji), ale również
związanego z wymogiem sporządzenia go przez wymienionych pełnomocników,
3
co podyktowane jest ograniczeniem zdolności postulacyjnej strony w tym
postępowaniu.
Nie znajduje zatem uzasadnienia stanowisko żalącego się, że uniemożliwiono mu
podpisanie skargi, skoro w art. 871
§ 1 k.p.c. mowa jest o sporządzeniu pisma
przez adwokata lub radcę prawnego.
Wyłączenie możliwości opracowania skargi osobiście przez stronę wynika
z konieczności dokonania tego przez osoby zawodowo przygotowane do
właściwego formułowania i argumentowania pism procesowych.
Już postanowieniu z 14 listopada 1997 r. III CZ 84/97 (Prok. i Pr. 1998/5/40) Sąd
Najwyższy wypowiedział się, że „poparcie” przez adwokata (radcę prawnego)
kasacji wniesionej przez stronę, która nie ma kwalifikacji do dokonywania tego
osobiście, nie spełnia wymogu sporządzenia. Pogląd ten znajduje zastosowanie
także w odniesieniu do skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku.
Wskazany obowiązek odrzucenia osobistej skargi strony wyklucza
możliwość podejmowania działań w celu ustanowienia adwokata lub radcy, co było
niezbędne na etapie zaskarżania kwestionowanego postanowienia.
Zawieszenie postępowania w oparciu o art. 1751
k.p.c. do czasu wyznaczenia
pełnomocnika z urzędu, niezależnie od tego, że jako uregulowanie szczególne nie
może być przyjmowane w innych sytuacjach, niż w nim powołane, to nie ma
zastosowania do postępowania, które skutecznie nie zostało jeszcze wszczęte.
Nie mogłoby zresztą również dojść do zmiany treści pisma, które było przedmiotem
odrzucenia.
Rację ma żalący się, że zbędne było wzywanie skarżącego do złożenia odpisu jego
osobistej skargi, skoro podlegała ona odrzuceniu, co jednak nie miało wpływu na
treść postanowienia i dalszy bieg postępowania.
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art.
39814
w związku z art. 42412
oraz art. 3941
§ 3 k.p.c.