Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PK 208/08
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z powództwa M. P.
przeciwko Państwowej Inspekcji Pracy w B.
o nagrodę jubileuszową,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 marca 2009 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w B.
z dnia 9 lipca 2008 r.,
oddala skargę kasacyjną.
U z a s a d n i e n i e
Powód M. P. po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa wniósł o
zasądzenie od pozwanej Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektora
2
Pracy w B. kwoty 16.240,00 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od
dnia 6 września 2007 r. do dnia zapłaty tytułem nagrody za 45 lat pracy.
Sąd Rejonowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. wyrokiem z
dnia 24 kwietnia 2008 r., w pkt I. zasądził od pozwanej Państwowej Inspekcji Pracy
w B. na rzecz powoda M. P. kwotę 16.240 złotych brutto z ustawowymi odsetkami
w stosunku rocznym w wysokości 11,5 % od dnia 7 września 2007 r. do dnia
zapłaty z uwzględnieniem dalszych zmian wysokości ustawowych odsetek, w pkt II.
umorzył postępowanie w pozostałym zakresie, w pkt III. wyrokowi w punkcie I nadał
rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego
wynagrodzenia powoda w kwocie 4060 złotych brutto.
Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony przez Państwową Inspekcję
Pracy (Okręgowego Inspektora Pracy w B.) w okresie od dnia 1 października 1986
r. do dnia 29 lutego 2008 r. 30 września 2007 r. powód zwrócił się do pozwanej z
wnioskiem o wypłacenie nagrody jubileuszowej za 45-lecie pracy zawodowej, które
to uprawnienie nabył dnia 6 września 2007 r. Wniosek powoda nie został
uwzględniony przez pozwaną, która w piśmie z dnia 3 stycznia 2008 r. odmówiła
wypłaty nagrody jubileuszowej, powołując się na art. 54 ust. 3 ustawy z dnia z dnia
13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589). Zgodnie
z tym przepisem do okresów pracy nie wlicza się okresów zatrudnienia w partii
komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej), jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2
ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.
Pozwana wskazała przy tym, że z dokumentacji pracowniczej powoda wynika że
pracował on w okresie od 1 maja 1972 r. do dnia 31 stycznia 1974 r. w Komitecie
Powiatowym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a co za tym idzie, okres ten
nie może być brany pod uwagę przy ustalaniu uprawnień do nagrody jubileuszowej.
Sąd Rejonowy podniósł, że kwestia wypłacania pracownikom Państwowej
Inspekcji Pracy nagród jubileuszowych nie była przedmiotem regulacji dawnej
ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2001 r. Nr
124, poz. 1362 ze zm.). Dopiero od dnia wejścia w życie nowej ustawy o PIP, a
więc od dnia 1 lipca 2007 r. ustawodawca określił zasady wypłacania tego rodzaju
3
świadczenia. Przepis art. 54 ustawy o PIP, w ust. 1 stanowi o wysokości nagrody w
zależności od stażu pracy, zaś w ust. 2 i 3 odnosi się do zasad wliczania okresów
zatrudnienia do stażu pracy uprawniającego do nagrody w danej wysokości.
Zgodnie z ust. 2, do okresów pracy, o których mowa w ust. 1, wlicza się wszystkie
poprzednie, zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli
z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze. Jednakże ust. 3 tegoż przepisu przewiduje, że do
powyższych okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się m.in. okresów
zatrudnienia w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej
Zjednoczonej Partii Robotniczej). Powyższa regulacja ustawowa zaczęła
obowiązywać przed złożeniem przez powoda wniosku o wypłatę nagrody
jubileuszowej, przy czym w zatrudniającym go zakładzie pracy obowiązywały w tym
czasie także postanowienia regulaminu wynagradzania pracowników Państwowej
Inspekcji Pracy stanowiące załącznik do zarządzenia Nr 26/2004 Głównego
Inspektora Pracy z dnia 8 grudnia 2004 r.
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że obwiązujący od dnia 1 stycznia 2005 r.
regulamin, w art. 10 określał zasady nabywania uprawnienia do nagrody
jubileuszowej, naliczania i wpłaty tychże nagród. Przepis ten w ust. 2 przewidywał,
że do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze. Nie wprowadzono przy tym w regulaminie zakazu
wliczania do okresu zatrudnienia okresów pracy w partii komunistycznej, tak jak to
przewidywała ustawa o PIP w art. 54. Dopiero w zarządzeniu Nr 4/2008 z dnia 28
lutego 2008 r. Głównego Inspektora Pracy wprowadzono nowy regulamin
wynagradzania pracowników Państwowej Inspekcji Pracy, dostosowujący przepisy
odnoszące się do nagrody jubileuszowej do art. 54 ustawy o PIP. Zarządzenie z 28
lutego 2008 r. weszło w życie z dniem 1 marca 2008 r., a wraz z nim nowy
regulamin wynagradzania pracowników Państwowej Inspekcji Pracy. Obecnie
obowiązujący art. 10 ust. 3 Regulaminu jest tożsamy z brzmieniem art. 54 ust. 3
ustawy o PIP.
4
Zdaniem Sądu Rejonowego nagroda jubileuszowa, której wypłaty od
pracodawcy dochodzi w niniejszym postępowaniu powód winna być traktowana
jako składnik wynagrodzenia. Zobiektywizowane warunki nabycia do niej prawa
oraz zasady ustalania wysokości i wypłaty zostały określone w regulaminie, tak
obowiązującym w chwili złożenia przez powoda wniosku o wypłatę nagrody, jak też
w nowym regulaminie obowiązującym od dnia 1 marca 2008 r. W związku z tym, że
sporna nagroda jubileuszowa stanowi składnik wynagrodzenia w Państwowej
Inspekcji Pracy, wprowadzenie zmian mniej korzystnych dla pracowników niż
dotychczasowe przepisy regulaminu winno nastąpić „poprzez uprzednie dokonanie
zmiany tego aktu wewnętrznego obowiązującego w zakładzie pracy”. Jak wynika
bowiem z art. 24113
§ 2 w zw. z art. 772
§ 5 k.p. postanowienia regulaminu mniej
korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom
dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego
podstawę nawiązania stosunku pracy.
Sąd Rejonowy skonstatował, że skoro w dniu złożenia przez powoda
wniosku o wypłatę nagrody jubileuszowej, tj. 30 września 2007 r., aktualny i
obowiązujący był regulamin wprowadzony zarządzeniem Nr 26/2004 z dnia 8
grudnia 2004 r., to w oparciu o jego postanowienia należało rozstrzygnąć o
zasadności wypłacenia powodowi tej nagrody. Brak w treści tego regulaminu
zakazu zaliczania do okresów pracy wpływających na wysokość nagrody
jubileuszowej okresu pracy w partii komunistycznej (PZPR) oznacza, że powód
nabył uprawnienie do wypłacenia spornej nagrody 6 września 2007 r. Sąd
podkreślił, że postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych
oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż
przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych. Zatem mimo
uchwalenia przez ustawodawcę nowej ustawy o PIP, przy jednoczesnym
obowiązywaniu u pozwanej regulaminu wprowadzonego zarządzeniem Nr 26/2004
z dnia 8 grudnia 2004 r., ten właśnie regulamin miał pierwszeństwo przed ustawą o
PIP. Ujęte w nim bowiem postanowienia nie były mniej korzystne dla pracowników
niż przepisy ustawy o PIP, a tym samym stanowiąc wewnątrzzakładowe źródło
prawa pracy, Regulamin „wyprzedzał przepisy ustawy” o PIP.
Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana.
5
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 9
lipca 2008 r., zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I i III i oddalił powództwo.
Sąd Okręgowy podkreślił, iż stan faktyczny w niniejszej sprawie był
bezsporny i nie był kwestionowany przez żadną ze stron. Nie było sporu co do tego,
że powód od 1 maja 1972 r. do 31 stycznia 1974 r. był zatrudniony w byłym
Komitecie Powiatowym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Nie było również
wątpliwości co do tego, że kwestia dotycząca wypłaty nagród jubileuszowych
pracownikom Państwowej Inspekcji Pracy nie była przedmiotem regulacji w ustawie
z 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy obowiązującej do chwili wejścia w
życie nowych przepisów, to jest do 1 lipca 2007 r. Sąd Okręgowy podniósł, że
przepisy branżowe, regulaminy i inne postanowienia niższej rangi mają
zastosowanie, gdy problem dotyczący zasad w zakresie nabywania i wypłaty
nagród jubileuszowych nie jest uregulowany w ustawie. W niniejszej sprawie,
zdaniem Sądu, taka sytuacja miała miejsce do 1 lipca 2007 r. Dlatego wówczas
miały zastosowanie przepisy regulaminu wynagradzania pracowników Państwowej
Inspekcji Pracy stanowiące załącznik do zarządzenia Nr 26/2004 Głównego
Inspektora Pracy z 8 grudnia 2004 r. Jednak z chwilą wejścia w życie przepisów
nowej ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 87,
poz. 584) rozwiązanie dotyczące zasad wypłaty i nabywania prawa do nagród
jubileuszowych w pozwanym zakładzie pracy zostało odmiennie ukształtowane i
należało je stosować od 1 lipca 2007 r.
Zdaniem Sądu Okręgowego, uregulowania zawarte w nowej ustawie
zastąpiły z mocy ustawy postanowienia regulaminu wynagradzania z 8 grudnia
2004 r. i nie było potrzeby doręczania powodowi wypowiedzenia zmieniającego te
warunki. Dlatego, w opinii Sądu drugiej instancji, rację ma pozwany twierdząc, że
art. 54 ust. 3 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy wyłączał
możliwość zaliczenia do okresów zatrudnienia pracy powoda w partii
komunistycznej jako uprawniającej do nabycia nagrody jubileuszowej za 45 lat
pracy. Po wyłączeniu tego okresu powód nie legitymuje się stażem pracy
uzasadniającym nabycie prawa i wypłatę nagrody jubileuszowej po 45 latach pracy.
Powyższy wyrok został w całości zaskarżony skargą kasacyjną wniesioną
przez powoda. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono: niewłaściwe zastosowanie art.
6
32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, tj. zasady równości obywateli wobec prawa i
niedyskryminacji poprzez niezastosowanie przytoczonego przepisu do ustalonego
stanu faktycznego, i nieuwzględnienie, iż odmowa wypłaty nagrody jubileuszowej z
uwagi na pracę w partii komunistycznej stanowi wyraz nieuzasadnionej
dyskryminacji obywateli i naruszenie zasady równości obywateli wobec prawa;
niewłaściwe zastosowanie art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP poprzez dokonanie
bezpodstawnego zróżnicowania sytuacji prawnej pracowników Państwowej
Inspekcji Pracy względem innych grup zawodowych poprzez uznanie, iż w
przypadku pracowników PIP regulacja ustawowa determinująca możliwość
otrzymania nagrody jubileuszowej wyprzedza korzystniejsze postanowienia
obowiązującego równolegle regulaminu wynagradzania pracowników Państwowej
Inspekcji Pracy; błędną wykładnię art. 772
§ 5 w zw. z art. 24113
§ 1 i 2 Kodeksu
pracy poprzez uznanie, iż uregulowania zawarte w ustawie z dnia 13 kwietnia 2007
r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589 ze zm.) zastąpiły z mocy
ustawy postanowienia regulaminu wynagradzania z dnia 8 grudnia 2004 r. i nie było
potrzeby doręczania powodowi wypowiedzenia zamieniającego warunki pracy, w
sytuacji, gdy z wyraźnego brzmienia przepisu 24113
§ 2 wynika, iż „postanowienia
układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia
pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu
stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy", a ustawa o PIP nie zawiera
żadnego postanowienia wyłączającego zastosowanie przepisów regulaminu
wynagradzania; niewłaściwe zastosowanie art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 13 kwietnia
2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589 ze zm.) poprzez
nieuwzględnienie, iż w świetle obowiązującego w Państwowej Inspekcji Pracy w
dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej przez powoda regulaminu
wynagradzania z dnia 8 grudnia 2004 r. przytoczony przepis ustawy nie powinien
stanowić podstawy rozstrzygnięcia, gdyż ustawa wprowadzała „zapisy” mniej
korzystne niż obowiązujący i niezmieniony regulamin wynagradzania, przewidujący
mniej rygorystyczne przesłanki otrzymania nagrody;
niewłaściwe zastosowanie art. 9 § 1 i 2 Kodeksu pracy poprzez
nieuwzględnienie, iż w katalogu źródeł prawa pracy, przy ocenie pierwszeństwa
zastosowania „znaczenie ma to, który zapis jest korzystniejszy dla pracownika”;
7
niewłaściwe zastosowanie art. 104 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o
Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589 ze zm.) poprzez
nieuwzględnienie, iż sformułowanie „Pracownicy Inspekcji Pracy zachowują
uprawnienia pracownicze" odnosi się również „do wynagrodzenia i możliwości
stosowania przepisów Regulaminu wynagradzania obowiązującego u Pracodawcy,
a tym samym do przewidzianej przepisami tego Regulaminu nagrody
jubileuszowej.”
Wskazując na powyższe, wniesiono o uchylenie wyroku w całości i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania; ewentualnie uchylenie
zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie apelacji. Ponadto wniesiono o
zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania za wszystkie
instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw.
Nagroda jubileuszowa nie jest powszechnym (należnym wszystkim
pracownikom) świadczeniem ze stosunku pracy. Nie jest przewidziana w Kodeksie
pracy. Istotnie, w judykaturze przydaje się jej cechy wynagrodzenia, ale nie zmienia
to jej charakteru jako świadczenia ze stosunku pracy należnego tylko w takim
kształcie jaki przewidują przepisy prawa pracy odnoszące się do danej grupy
pracowników. Podobnie w tym aspekcie przedstawia się charakter premii i nagród,
które też zalicza się do wynagrodzenia niezależnie od tego, że nie są to
świadczenia powszechne. Nagrody jubileuszowe przewidziane są zazwyczaj w
ustawach pragmatycznych, układach zbiorowych pracy, regulaminach
wynagradzania. W tych źródłach prawa pracy autonomicznie są regulowane zasady
nabycia prawa do nagrody, jej wysokość, ewentualne zaliczanie okresów
zatrudnienia u innych pracodawców do stażu pracy uprawniającego do nabycia
prawa do nagrody . Nie ma jednorodnych zasad w tym zakresie. W dawnym stanie
prawnym obowiązywało zarządzenie wydane na podstawie delegacji z art. 79
Kodeksu pracy, skreślonego z dniem 2 czerwca 1996 r. (zarządzenie Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów
8
uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania,
MP Nr 44, poz. 358 ze zm.). Nawet ono nie nadawało nagrodom jubileuszowym
charakteru powszechnego świadczenia ze stosunku pracy ani nie obowiązywało
wszystkich pracodawców. W § 1 zarządzenia zawarta została wyraźna deklaracja
co do jego charakteru. Stanowił on mianowicie, że przepisy zarządzenia stosuje się
przy ustalaniu okresów pracy oraz innych okresów, od których zależy nabycie
prawa do nagrody jubileuszowej oraz przy obliczaniu i wypłacaniu nagrody
przysługującej pracownikowi na podstawie układu zbiorowego pracy lub przepisów
o wynagradzaniu albo innych przepisów szczególnych tylko wówczas, jeżeli
przepisy te nie zawierają odmiennych zasad w tym zakresie. Wielu pracowników
nie miało i nie ma prawa do nagrody jubileuszowej. Istnieją też poważne różnice
między tymi grupami pracowników, którzy mają prawo do nagród jubileuszowych
w zakresie warunków ich nabywania, w tym również w zakresie zaliczania okresów
zatrudnienia u poprzednich pracodawców do stażu pracy uprawniającego do
nagrody. Nie ma podstaw do konstruowania jednolitych zasad w tym zakresie, a
zatem nie można uznać, by regulacje dotyczące pewnej (jednej) grupy
pracowników mogły kształtować uprawnienia innych osób na zasadzie równości
praw. Z tych względów nie można byłoby uznać za dyskryminujące postanowienia
źródła prawa pracy, w którym pozbawiono by znaczenia dla nabycia prawa do
nagrody lub jej wysokości jakiegokolwiek poprzedniego zatrudnienia lub
ograniczono by możliwość zaliczenia tylko do zatrudnienia u niektórych
pracodawców. Te uwagi prowadzą do wniosku, że w odniesieniu do prawa do
nagrody jubileuszowej, jej wysokości i zasad zaliczania zatrudnienia u innego
pracodawcy do stażu pracy uprawniającego do nabycia prawa do nagrody lub jej
wysokości nie mają zastosowania zasady równości wobec prawa i niedyskryminacji
wyrażone w art. 32 Konstytucji. Nagroda jubileuszowa w swym aktualnym kształcie
prawnym jest swego rodzaju bonusem, do otrzymania którego uprawnieni są tylko
niektórzy pracownicy według różnorodnie sformułowanych zasad.
Stosunki pracy pracowników sfery publicznej (urzędników), do których
zalicza się powód, regulowane są w znacznej części w ustawach pragmatycznych.
Kodeks pracy ma do nich zastosowanie tylko w przypadkach nieunormowanych
ustawowo lub w aktach wydanych na podstawie upoważnienia ustawowego.
9
Dotyczy to również zasad wynagradzania. Zasady wynagradzania pracowników, do
których ma zastosowania określenie „pracownicy zatrudnieni w państwowych
jednostkach sfery budżetowej” są uregulowane przeważnie (co do zasady) w
przepisach powszechnie obowiązujących. Zasada taka wynika z art. 773
k.p. W
przepisie tym przewidziano możliwość objęcia tej grupy pracowników układem
zbiorowym pracy, jednakże wprowadzono delegację dla Ministra właściwego do
spraw pracy do wydania rozporządzenia określającego zasady wynagradzania (w
tym dotyczące nagród jubileuszowych). Upoważnienie to nie obejmuje zakresu
zastrzeżonego w innych ustawach do właściwości innych organów. Materia prawna
zasad wynagradzania tej grupy pracowników nie jest zatem pozostawiona do
ustalenia w regulaminach wynagradzania. Zasady tej nie zmieniają przypadki
wydawania regulaminów wynagradzania na podstawie upoważnienia ustawowego.
Takie umocowanie regulaminu sprawia, że nie traci on charakteru powszechnie
obowiązującego źródła prawa. Uprawnionymi do wydawania regulaminów w
odniesieniu do urzędników państwowych są kierownicy urzędów w granicach
upoważnienia ustawowego.
W przypadku pracowników Państwowej Inspekcji Pracy, ich praw do nagród
jubileuszowych dotyczyła regulacja ustawy z dnia 16 września 1982 r. o
pracownikach urzędów państwowych (jednolity tekst: Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz.
953). W art. 48 ust. 1b w związku z ust. 1a tej ustawy uprawniono kierowników
urzędów do „ustalania regulaminu wynagradzania w urzędzie”. Na tej podstawie
został wydany poprzednio obowiązujący w Państwowej Inspekcji Pracy regulamin
wynagradzania. Nie mógł on być sprzeczny z ustawą ani przekraczać granic
upoważnienia ustawowego. Regulamin ten utracił moc wraz z uchyleniem przepisu
zawierającego delegację ustawową. Nastąpiło to z dniem wejścia w życie ustawy z
dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589 ze
zm.). Z mocy art. 96 pkt 1 i 3 tej ustawy został skreślony punkt 10 art. 1 oraz
nadano nową treść art. 48 ust. 1a ustawy o pracownikach urzędów państwowych w
efekcie czego odpadła ta podstawa prawna do wydania regulaminu wynagradzania
dla pracowników Państwowej Inspekcji Pracy. Regulamin ten w zakresie
odnoszącym się do nagród jubileuszowych został zastąpiony przez przepisy ustawy
z 13 kwietnia 2007 r. Zastąpienie to miało miejsce według zasad właściwych dla
10
wejścia w życie przepisów prawa powszechnie obowiązującego, a nie według
zasad dotyczących wprowadzania specyficznych źródeł prawa pracy takich jak
układy zbiorowe pracy i regulaminy. Stąd też nie miał zastosowania tryb
przewidziany w art. 24113
§ 2 k.p. W art. 104 ustawy z 13 kwietnia 2007 r.
zapewnione zostało zachowanie, między innymi, „uprawnień pracowniczych”
nabytych przed dniem wejścia w życie ustawy. Zachowały moc przepisy
wykonawcze wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w poprzednio
obowiązującej ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy (art. 114), nie zaś na
podstawie innej ustawy (o pracownikach urzędów państwowych). Skoro
dotychczasowy regulamin utracił moc z wejściem w życie przepisów ustawy i
upadkiem delegacji do jego wydania (z braku odmiennych przepisów
przejściowych), nie można w ogóle rozważać zasady korzystności wynikającej z
art. 18 k.p. Nie mamy bowiem do czynienia z sytuacją jednoczesnego uregulowania
tej samej materii (nagród jubileuszowych) w regulaminie i w ustawie. Nie zachodzi
potrzeba rozważania, który przepis jest bardziej korzystny i w związku z tym, które
ze źródeł prawa pracy (art. 9 k.p.) winno być zastosowane. Zasady nabywania
prawa do nagrody jubileuszowej były dotychczas uregulowane w regulaminie
wydanym na podstawie upoważnienia ustawowego a obecnie są uregulowane w
ustawie (w art. 54). Zarówno poprzednio jak i obecnie zasady te znajdowały się w
obszarze regulacji prawa powszechnie obowiązującego. Z tego względu bez
znaczenia jest wejście w życie nowego regulaminu w odniesieniu do tych
zagadnień, które zostały unormowane w ustawie. Nowy regulamin zastąpił
dotychczasowy tylko w zakresie, jaki objęty jest delegacją ustawową zawartą w
nowej ustawie. W takim zakresie jaki jest uregulowany w ustawie postanowienia
nowego regulaminu są w istocie zbędne jako zawierające powtórzenie regulacji
ustawowej.
Do roszczenia powoda nie ma zastosowania przepis art. 104 ustawy z dnia
13 kwietnia 2007 r., gdyż powód nie nabył prawa do spornej nagrody pod rządami
poprzednio obowiązującego prawa.
Z tych wszystkich względów skarga kasacyjna podlegała oddaleniu na
podstawie art. 39814
k.p.c.
11
/tp/