II CZ 13/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 28/03 V CSK 40/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 13/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P.
przeciwko M.W.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 marca 2009 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 października 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz powoda
kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 października 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną pozwanego od wyroku tego Sądu z dnia 3 czerwca 2008 r. po
stwierdzeniu, że pozwany w wyznaczonym terminie nie opłacił należycie tej skargi.
Pozwany uzyskał częściowe zwolnienie od kosztów sądowych i jego obowiązek
fiskalny ograniczał się do uiszczenia części opłaty w kwocie 3.500,00 zł. Jednak na
rachunek Sądu Apelacyjnego wpłynęła jedynie kwota 3.470,00 zł. Jako podstawę
prawną rozstrzygnięcia Sąd II instancji wskazał art. 3986
§ 2 k.p.c.
Pozwany zażalił się na powyższe postanowienie i wniósł o jego uchylenie
w całości. Skarżący wyjaśnił, że w dniu 14 października 2008 r. dokonał w formie
przelewu wpłaty na rachunek bankowy Sądu Apelacyjnego kwoty 3.500 zł, co
wynika z treści dokumentu bankowego. Może więc jedynie przypuszczać, iż bank
dokonujący operacji bezpodstawnie umniejszył kwotę przelewu o 30 zł, za co
pozwany nie ponosi jakiejkolwiek winy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Pozwany nie kwestionuje faktu, że opłata od skargi kasacyjnej została
uiszczona w niewłaściwej, zbyt niskiej kwocie. Powołuje się jedynie na brak
swojego zawinienia w powstaniu takiej sytuacji, obarczając odpowiedzialnością
bank, któremu powierzył dokonanie przelewu. Jest to jednak okoliczność mająca
znaczenie w wypadku, gdyby pozwany wniósł o przywrócenie mu terminu do
złożenia prawidłowo opłaconej skargi (art. 168 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 391
§ 1 k.p.c.). Przy dokonywaniu oceny prawidłowości opłacenia pisma decydujące
jest natomiast, czy należna opłata wpłynęła w całości na rachunek Sądu
(por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2003 r., III CZP 28/03, OSNC
2004/5/71 czy postanowienie tego Sądu z dnia 19 czerwca 2008 r., V CSK 40/08,
nie publ., dotyczące wprawdzie głownie zagadnienia terminu uiszczenia kosztów
sądowych w drodze przelewu bankowego, jednak wskazujące także
na konieczność rzeczywistego, skutecznego wniesienia pełnej opłaty).
W rozpatrywanej sprawie tak się nie stało, wniesiona została bowiem opłata o 30 zł
3
niższa od wymaganej, co wyklucza potraktowanie skargi jako należycie opłaconej.
Słusznie zatem Sąd Apelacyjny ją odrzucił, mając na uwadze treść art. 3986
§ 2
k.p.c.
Zażalenie pozwanego podlegało w tej sytuacji oddaleniu na podstawie art.
3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego uzasadnia art.
3941
§ 3 w zw. z art. 39821
, art. 391 § 1 i art. 98 § 1 i 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P.
przeciwko M.W.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 marca 2009 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 października 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz powoda
kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 października 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną pozwanego od wyroku tego Sądu z dnia 3 czerwca 2008 r. po
stwierdzeniu, że pozwany w wyznaczonym terminie nie opłacił należycie tej skargi.
Pozwany uzyskał częściowe zwolnienie od kosztów sądowych i jego obowiązek
fiskalny ograniczał się do uiszczenia części opłaty w kwocie 3.500,00 zł. Jednak na
rachunek Sądu Apelacyjnego wpłynęła jedynie kwota 3.470,00 zł. Jako podstawę
prawną rozstrzygnięcia Sąd II instancji wskazał art. 3986
§ 2 k.p.c.
Pozwany zażalił się na powyższe postanowienie i wniósł o jego uchylenie
w całości. Skarżący wyjaśnił, że w dniu 14 października 2008 r. dokonał w formie
przelewu wpłaty na rachunek bankowy Sądu Apelacyjnego kwoty 3.500 zł, co
wynika z treści dokumentu bankowego. Może więc jedynie przypuszczać, iż bank
dokonujący operacji bezpodstawnie umniejszył kwotę przelewu o 30 zł, za co
pozwany nie ponosi jakiejkolwiek winy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Pozwany nie kwestionuje faktu, że opłata od skargi kasacyjnej została
uiszczona w niewłaściwej, zbyt niskiej kwocie. Powołuje się jedynie na brak
swojego zawinienia w powstaniu takiej sytuacji, obarczając odpowiedzialnością
bank, któremu powierzył dokonanie przelewu. Jest to jednak okoliczność mająca
znaczenie w wypadku, gdyby pozwany wniósł o przywrócenie mu terminu do
złożenia prawidłowo opłaconej skargi (art. 168 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 391
§ 1 k.p.c.). Przy dokonywaniu oceny prawidłowości opłacenia pisma decydujące
jest natomiast, czy należna opłata wpłynęła w całości na rachunek Sądu
(por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2003 r., III CZP 28/03, OSNC
2004/5/71 czy postanowienie tego Sądu z dnia 19 czerwca 2008 r., V CSK 40/08,
nie publ., dotyczące wprawdzie głownie zagadnienia terminu uiszczenia kosztów
sądowych w drodze przelewu bankowego, jednak wskazujące także
na konieczność rzeczywistego, skutecznego wniesienia pełnej opłaty).
W rozpatrywanej sprawie tak się nie stało, wniesiona została bowiem opłata o 30 zł
3
niższa od wymaganej, co wyklucza potraktowanie skargi jako należycie opłaconej.
Słusznie zatem Sąd Apelacyjny ją odrzucił, mając na uwadze treść art. 3986
§ 2
k.p.c.
Zażalenie pozwanego podlegało w tej sytuacji oddaleniu na podstawie art.
3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego uzasadnia art.
3941
§ 3 w zw. z art. 39821
, art. 391 § 1 i art. 98 § 1 i 3 k.p.c.