I CSP 1/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSP 1/09
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Gudowski
SSN Mirosława Wysocka
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2009 r. sprawy ze skargi B.Z. na przewlekłość postępowania
Sądu Najwyższego w Warszawie
w sprawie z wniosku B.Z.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o emeryturę, sygn. akt [...],
umarza postępowanie.
2
Uzasadnienie
Działający w imieniu skarżącej pełnomocnik w osobie radcy prawnego J.Ł.,
pismem z dnia 11 lutego 2009 r. złożył w Sądzie Najwyższym skargę na
przewlekłość postępowania w zawisłej przed tym Sądem sprawie ze skargi
kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z 15 stycznia 2009 r. Według skarżącej, w postępowaniu kasacyjnym nastąpiło
naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, a to
ze względu na bezczynność Sądu Najwyższego (art. 2 w związku z art. 1 ust. 1
ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony
do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki
(Dz.U. Nr 179, poz. 1843). Dlatego też wniosła o stwierdzenie tej przewlekłości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (zwaną również skargą na przewlekłość
postępowania) składa się do sądu, przed którym toczy się postępowanie (art. 5 ust.
2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki;
powoływanej dalej jako: ustawa). Skargę tę wnosi się w toku postępowania
w sprawie (art. 5 ust. 1 ustawy). Skarżąca tej przesłanki nie zachowała, albowiem
w dniu 15 stycznia 2009 r. Sąd Najwyższy wydał postanowienie, którym odmówił
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Oznacza to, że skarga o stwierdzenie
przewlekłości postępowania została złożona już po prawomocnym zakończeniu
sprawy kasacyjnej. Dodać można, że akta sprawy zostały w dniu 10 lutego 2009 r.
zwrócone Sądowi drugiej instancji.
Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem, jeżeli postępowanie w sprawie,
którego dotyczyła skarga na przewlekłość postępowania, zostało prawomocnie
zakończone, postępowanie wszczęte w wyniku złożenia skargi podlega umorzeniu
(tak Sąd Najwyższy m.in. w postanowieniu z dnia 6 stycznia 2006 r., III SPP
156/05, OSNP 2006, nr 23-24, poz. 374). Stanowisko to należy podzielić,
zwłaszcza że w realiach rozpatrywanej sprawy nawet samo złożenie skargi
3
nastąpiło już po zakończeniu postępowania objętego zarzutem rzekomej
przewlekłości.
W tej sytuacji należało orzec, jak w sentencji (art. 386 § 3, art. 3941
§ 3 i art.
39821
w związku z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na
naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym
bez nieuzasadnionej zwłoki).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Gudowski
SSN Mirosława Wysocka
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2009 r. sprawy ze skargi B.Z. na przewlekłość postępowania
Sądu Najwyższego w Warszawie
w sprawie z wniosku B.Z.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o emeryturę, sygn. akt [...],
umarza postępowanie.
2
Uzasadnienie
Działający w imieniu skarżącej pełnomocnik w osobie radcy prawnego J.Ł.,
pismem z dnia 11 lutego 2009 r. złożył w Sądzie Najwyższym skargę na
przewlekłość postępowania w zawisłej przed tym Sądem sprawie ze skargi
kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z 15 stycznia 2009 r. Według skarżącej, w postępowaniu kasacyjnym nastąpiło
naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, a to
ze względu na bezczynność Sądu Najwyższego (art. 2 w związku z art. 1 ust. 1
ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony
do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki
(Dz.U. Nr 179, poz. 1843). Dlatego też wniosła o stwierdzenie tej przewlekłości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (zwaną również skargą na przewlekłość
postępowania) składa się do sądu, przed którym toczy się postępowanie (art. 5 ust.
2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki;
powoływanej dalej jako: ustawa). Skargę tę wnosi się w toku postępowania
w sprawie (art. 5 ust. 1 ustawy). Skarżąca tej przesłanki nie zachowała, albowiem
w dniu 15 stycznia 2009 r. Sąd Najwyższy wydał postanowienie, którym odmówił
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Oznacza to, że skarga o stwierdzenie
przewlekłości postępowania została złożona już po prawomocnym zakończeniu
sprawy kasacyjnej. Dodać można, że akta sprawy zostały w dniu 10 lutego 2009 r.
zwrócone Sądowi drugiej instancji.
Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem, jeżeli postępowanie w sprawie,
którego dotyczyła skarga na przewlekłość postępowania, zostało prawomocnie
zakończone, postępowanie wszczęte w wyniku złożenia skargi podlega umorzeniu
(tak Sąd Najwyższy m.in. w postanowieniu z dnia 6 stycznia 2006 r., III SPP
156/05, OSNP 2006, nr 23-24, poz. 374). Stanowisko to należy podzielić,
zwłaszcza że w realiach rozpatrywanej sprawy nawet samo złożenie skargi
3
nastąpiło już po zakończeniu postępowania objętego zarzutem rzekomej
przewlekłości.
W tej sytuacji należało orzec, jak w sentencji (art. 386 § 3, art. 3941
§ 3 i art.
39821
w związku z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na
naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym
bez nieuzasadnionej zwłoki).