Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 5 maja 2009 r.
I PK 11/09
Utrata przez pracownika szczególnego tytułu do wynagrodzenia wyż-
szego niż przysługujące normalnie na danym stanowisku (jak prawo do wyna-
grodzenia równorzędnego z dotychczasowym wynikające z art. 10 ust. 1b
ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, jed-
nolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.), uzasadnia dostosowanie w
drodze wypowiedzenia zmieniającego jego wynagrodzenia do poziomu porów-
nywalnego z zarobkami pracowników wykonujących podobne do niego zada-
nia. Takie działanie pracodawcy jest także uzasadnione z punktu widzenia za-
sady równego traktowania w zatrudnieniu, zgodnie z którą pracownicy mają
równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków
(art. 112
k.p.).
Przewodniczący SSN Józef Iwulski, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn (sprawoz-
dawca), Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 maja
2009 r. sprawy z powództwa Marii B. przeciwko [...] Urzędowi Skarbowemu w K. o
przywrócenie dotychczasowych warunków płacy, na skutek skargi kasacyjnej strony
pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Kaliszu z dnia 25 września 2008 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania
Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu, pozosta-
wiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.
U z a s a d n i e n i e
Powódka Maria B. żądała uznania wypowiedzenia warunków płacy z 3 stycz-
nia 2008 r. za bezskuteczne. Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Kaliszu oddalił to żądanie nie obciążając jej kosztami postępowania. Sąd Rejono-
2
wy ustalił, że powódka została z dniem 14 maja 2007 r. odwołana przez dyrektora
Izby Skarbowej w P. ze stanowiska zastępcy naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w
K., a od 15 maja 2007 r. powierzono jej stanowisko starszego komisarza skarbowego
w dziale Podatku Dochodowego od Podmiotów Gospodarczych. Sąd Okręgowy w
Kaliszu [...] oddalił apelację powódki w części dotyczącej odwołania ze stanowiska
zastępcy naczelnika, uznając jednocześnie, że zgodnie z art. 10 ust. 1b ustawy z
dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (jednolity tekst:
Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.) powódce należy się wynagrodzenie w wyso-
kości uzyskiwanej przed odwołaniem do czasu utraty statusu pracownika mianowa-
nego na podstawie art. 110 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej
(Dz.U. Nr 170, poz. 1218 ze zm.). Na tej podstawie od 1 stycznia 2008 r. jej stosunek
pracy przekształcił się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nie-
określony. Dnia 3 stycznia 2008 r. naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K., na mocy
art. 42 § 2 k.p. wypowiedział powódce dotychczasowe warunki płacy, z zachowaniem
dotychczasowego wynagrodzenia w wysokości 4.812,74 zł przez okres trzech mie-
sięcy. Jako przyczynę wypowiedzenia pozwany wskazał zmiany organizacyjne oraz
wynikającą z tego potrzebę uregulowania zasad wynagradzania pracowników za-
trudnionych w Urzędzie, co miało polegać na zlikwidowaniu nieuzasadnionych wyko-
nywanymi czynnościami rozbieżności w zakresie wynagradzania. Zmiany organiza-
cyjne wprowadzone u pozwanego 1 stycznia 2008 r. polegały między innymi na li-
kwidacji jednych i powołaniu nowych komórek organizacyjnych wraz z nowym roz-
działem zadań w zakresie tzw. pionu podatków bezpośrednich. Wprawdzie powódka
nadal pełni funkcję starszego komisarza skarbowego, jednak jej zadania i uprawnie-
nia tak samo jak zadania nowo powstałej komórki zostały zmienione. Drugim czynni-
kiem dokonanych „reform" była potrzeba uregulowania zasad wynagradzania pra-
cowników [...] Urzędu Skarbowego w K., której nadrzędną ideą było ustalenie wyna-
grodzenia na poziomie adekwatnym do wykonywanych zadań i porównywalnym z
uposażeniem innych pracowników zatrudnionych na podobnych stanowiskach. Po-
wódka przestała sprawować funkcję zastępcy naczelnika urzędu skarbowego i
zmiana wynagrodzenia była również tym uzasadniona, że powódka nie powinna uzy-
skiwać wynagrodzenia w takiej wysokości, w jakiej uzyskuje je przełożony. W świetle
powyższych ustaleń Sąd uznał, że zaproponowane powódce warunki płacy były
adekwatne do stażu jej pracy i odpowiadały jej kwalifikacjom zawodowym. Zwrócił
uwagę, że w porównaniu z innymi pracownikami zatrudnionymi na podobnym stano-
3
wisku z podobnym zakresem obowiązków powódka miała jedno z najwyższych wy-
nagrodzeń z mnożnikiem kwoty bazowej na poziomie 1,300. Wobec tego Sąd pierw-
szej instancji uznał wypowiedzenie zmieniające za skuteczne, podyktowane obiek-
tywnie uzasadnionym dążeniem pracodawcy do zapewnienia lepszej realizacji zadań
stojących przed nim w sytuacji zmian organizacyjnych.
Powyższy wyrok w części oddalającej powództwo zaskarżyła powódka. Sąd
Okręgowy w Kaliszu, wyrokiem zaskarżonym rozpoznawaną skargą kasacyjną zmie-
nił wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że przywrócił powódce dotychczasowe
warunki płacy oraz zasądził od pozwanego na jej rzecz 30 zł tytułem zwrotu kosztów
sądowych za instancję odwoławczą. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej in-
stancji niedokładnie ustalił na czym polegały zmiany organizacyjne wprowadzone u
pozwanego w 2008 r. Jak wynika z przedstawionych przez powódkę dokumentów
znajdujących się w aktach sprawy, zmiany organizacyjne wprowadzone u pozwane-
go 1 stycznia 2008 r. polegały na zlikwidowaniu działu wprowadzania danych, które-
go pracownicy zostali rozdysponowani do pozostałych działów podatków bezpośred-
nich i utworzeniu wieloosobowego stanowiska do spraw przychodów nieznajdujących
pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych.
Zmiany te nie miały jednak wpływu na zajmowane przez powódkę stanowisko. Po
odwołaniu ze stanowiska zastępcy naczelnika powierzono jej stanowisko starszego
komisarza skarbowego w Dziale Podatku Dochodowego od Podmiotów Gospodar-
czych i po zmianach organizacyjnych w strukturze pozwanego nadal to stanowisko
zajmuje. Powódka otrzymała 25 stycznia 2008 r., już po wręczeniu jej wypowiedzenia
zmieniającego, nowy zakres obowiązków i odpowiedzialności służbowej ustalony w
oparciu o regulamin organizacyjny wprowadzony zarządzeniem [...] naczelnika [...]
Urzędu Skarbowego w K. z 30 listopada 2007 r., jednakże zakres jej obowiązków nie
uległ uszczupleniu. Przeciwnie, przydzielono jej zadania bardziej złożone oraz nowe
zadania związane z pomocą publiczną. W tej sytuacji zmiany organizacyjne w struk-
turze pozwanego absolutnie nie uzasadniały obniżenia powódce wysokości wyna-
grodzenia, co prowadzi do wniosku o braku zasadności rozważanego wypowiedze-
nia. Zdaniem Sądu Okręgowego z wprowadzonych w 2008 r. zmian organizacyjnych
nie wypływała również podnoszona przez pracodawcę potrzeba zlikwidowania nie-
uzasadnionych wykonywanymi czynnościami rozbieżności w zakresie wynagrodze-
nia. Sąd uznał również, że podana powódce przyczyna nie była rzeczywista. Wska-
zywana przez pozwanego potrzeba uregulowania zasad wynagradzania nie wynikała
4
bowiem ze zmian organizacyjnych dokonanych w urzędzie w 2008 r., lecz raczej
wiązała się z zachowaniem przez powódkę prawa do równorzędnego wynagrodzenia
po odwołaniu jej ze stanowiska zastępcy naczelnika urzędu. Pozwany przez cały
czas od odwołania powódki ze stanowiska zastępcy naczelnika Urzędu zmierzał do
obniżenia powódce wynagrodzenia, chociaż stanowisko pracy powódki nie uległo
zmianie, a nowy zakres obowiązków, który został wręczony powódce, nie uzasadniał
obniżenia wysokości dotychczasowego wynagrodzenia. W ocenie Sądu Okręgowego
skarżąca słusznie zarzuciła, że Sąd Rejonowy ocenił inaczej przyczyny wypowiedze-
nia warunków płacy, niż to wynika z treści oświadczenia woli pozwanego i rozdzielnie
rozpatrywał podane powódce przyczyny, a mianowicie - zmiany organizacyjne i drugi
czynnik dokonanych „reform", którym była potrzeba uregulowania zasad wynagra-
dzania pracowników [...] Urzędu Skarbowego w K., której nadrzędną ideą było usta-
lenie wynagrodzenia na poziomie adekwatnym do wykonywanych zadań i porówny-
walnym z uposażeniem innych pracowników zatrudnionych na podobnych stanowi-
skach. Tymczasem pozwany w piśmie wypowiadającym wskazywał na związek przy-
czynowo-skutkowy swojej decyzji, a mianowicie zmiany organizacyjne oraz wynika-
jącą z tego potrzebę uregulowania zasad wynagradzania zatrudnionych pracowników
polegającą na zlikwidowaniu nieuzasadnionych wykonywanymi czynnościami roz-
bieżności w zakresie wynagrodzenia. Tak wskazana powódce przyczyna nie może
jednak uzasadniać wypowiedzenia warunków płacowych, gdyż nie znajduje uspra-
wiedliwienia we wprowadzonych u pozwanego zmianach organizacyjnych. Z tych
zmian nie wynika również potrzeba uregulowania zasad wynagradzania zatrudnio-
nych pracowników, polegająca na zlikwidowaniu nieuzasadnionych wykonywanymi
czynnościami rozbieżności w zakresie wynagrodzenia. Zatem wskazana powódce
przyczyna nie była rzeczywista, co narusza art. 30 § 4 k.p. Sąd Okręgowy wskazał
również, że rozpatrywane wypowiedzenie jest niezgodne z prawem także z tego po-
wodu, że 4 stycznia 2008 r. wręczone zostało powódce wypowiedzenie zmieniające,
a dopiero później, bo 25 stycznia 2008 r., powódka otrzymała nowy zakres obowiąz-
ków i odpowiedzialności służbowej wiążący się z wprowadzonymi zmianami organi-
zacyjnymi. Tymczasem, to wykonywanie czynności po zmianach organizacyjnych
uzasadniać miało zlikwidowanie rozbieżności w zakresie wynagrodzenia pracowni-
ków. Zatem w momencie wypowiadania powódce warunków płacowych nie zaistniała
jeszcze przyczyna uzasadniająca to wypowiedzenie.
5
W skardze kasacyjnej pozwany zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego, opierając
skargę kasacyjną na obydwu podstawach wskazanych w art. 3983
§ 1 k.p.c.
W zakresie podstawy naruszenia przepisów postępowania skarżący podniósł
naruszenie przepisów mających istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: a) art.
328 § 2 k.p.c., przez niewłaściwe (błędne) uzasadnienie podstawy prawnej i faktycz-
nej wyroku, b) art. 385 k.p.c., przez jego niezastosowanie, pomimo że apelacja po-
woda była bezzasadna, c) art. 386 § 1 k.p.c., przez jego niewłaściwe zastosowanie,
albowiem apelacja powoda nie powinna być uwzględniona, a wyrok Sądu pierwszej
instancji nie powinien być zmieniony, d) art. 244 § 1 k.p.c., przez jego niezastosowa-
nie polegające na błędnej wykładni dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a
w szczególności umów o pracę, regulaminu organizacyjnego [...] Urzędu Skarbowe-
go w K., zarządzenia [...] naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z dnia 30 listopa-
da 2007 r. oraz zakresu obowiązków powódki, a także wydruków płacowo-kadrowych
dotyczących osób zajmujących takie same stanowisko i wykonujących podobne
czynności u pozwanego i tym samym błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za
podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że wskazane w wypowiedzeniu przy-
czyny nie były rzeczywiste, a nadto, że należy je rozpatrywać tylko łącznie.
Odnośnie do podstawy naruszenia przepisów prawa materialnego skarżący
zarzucił: a) niewłaściwe zastosowanie art. 30 § 4 k.p., przez przyjęcie, że doszło do
naruszenia tego przepisu z uwagi na to, że podanie powódce przyczyny wypowie-
dzenia nie były rzeczywiste, podczas gdy pozwany wskazał dwie niezależne od sie-
bie i rzeczywiste przyczyny wypowiedzenia, a mianowicie zmiany organizacyjne w
całym [...] Urzędzie Skarbowym w K., a zwłaszcza w komórkach organizacyjnych
zajmujących się podatkiem dochodowym, powołując jako dowód zarządzenie [...]
naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z 30 listopada 2007 r., regulamin organi-
zacyjny [...] Urzędu Skarbowego w K. i wyjaśnienia pełniącego obowiązki naczelnika
Urzędu, a nadto pozwany wskazał w wypowiedzeniu drugą przyczynę, czyli potrzebę
uregulowania zasad wynagradzania zatrudnionych pracowników, polegającą na zli-
kwidowaniu nieuzasadnionych wykonywanymi czynnościami rozbieżności w zakresie
wynagradzania, przedstawiając wydruk kadrowo-płacowy wynagrodzeń osób zajmu-
jących takie same stanowisko i wykonujących podobne czynności; b) błędną wykład-
nię art. 42 § 1 k.p., polegającą na przyjęciu, że pracodawca nie może przekształcić
istniejącego stosunku pracy, a w szczególności zmienić istotnych warunków umowy
o pracę, tj. płacy, na mniej korzystne dla pracownika, przyjmując nawet, że warunki
6
pracy nie uległy zmianie, podczas gdy wypowiedzenie zmieniające przewidziane w
art. 42 § 1 k.p. jest właśnie uprawnieniem pracodawcy do zmiany umowy o pracę,
uwzględniającym jego interesy w aspekcie realizowanych przez niego zadań, w tym
także pozwala, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, pogorszyć sytuację płacową
pracownika, w celu zlikwidowania nieuzasadnionych rozbieżności w zakresie wyna-
gradzania pracowników u danego pracodawcy oraz zagwarantowania im równych
praw i równego traktowania przy wykonywaniu podobnych obowiązków; c) niewła-
ściwe zastosowanie art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p., przez przyjęcie, że
przedmiotowe wypowiedzenie zmieniające było nieuzasadnione lub naruszało prze-
pisy o wypowiadaniu umów o pracę, podczas gdy w rzeczywistości było uzasadnione
potrzebami pracodawcy i nie naruszyło przepisów o wypowiadaniu takich umów, bo-
wiem zostało dokonane przez zaproponowanie pracownikowi nowych warunków na
piśmie wraz z uzasadnieniem oraz podaniem rzeczywistych przyczyn i uwzględniono
odpowiedni okres wypowiedzenia; d) niezastosowanie art. 8 w związku z art. 112
i
art. 78 k.p. oraz w związku z art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
przez zaakceptowanie przez skład orzekający w sprawie naruszenia zasad współży-
cia społecznego i nadużycia prawa powoda - polegającego na uznaniu, że w rozpa-
trywanej sytuacji nie można określić pracownikowi nowych warunków płacowych
oraz naruszenie przez skład orzekający zasady, że wynagrodzenie za pracę powinno
być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i
kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość
świadczonej pracy. Ponadto nie uwzględniono obowiązku pracodawcy zagwaranto-
wania w jednym zakładzie pracy równych wynagrodzeń dla osób pracujących na
takich samych stanowiskach i wypełniających podobne obowiązki. W ten sposób do-
szło do dyskryminacji pozostałych pracowników przez stworzenie nieuzasadnionych
rozbieżności w wynagradzaniu pracowników, a przecież wszyscy są wobec prawa
równi i mają prawo do równego traktowania.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w cało-
ści i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi lub uchylenie
tego wyroku w całości i oddalenie powództwa w całości, a także zasądzenie kosztów
postępowania na rzecz wnoszącego skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
7
Stan faktyczny i prawny sprawy jest nieskomplikowany. Powódka, która do
końca 2007 r. była zgodnie z art. 110 ustawy z 2006 r. o służbie cywilnej pracownicą
mianowaną, została 14 maja 2007 r. odwołana ze stanowiska zastępcy naczelnika
pozwanego urzędu, a od 15 maja tego roku powierzono jej stanowisko starszego
komisarza skarbowego w jednym z działów urzędu. Pomimo objęcia niższego stano-
wiska, zachowała jednak wynagrodzenie w wysokości przysługującej zastępcy na-
czelnika urzędu, ponieważ stosownie do mającego zastosowanie w jej sytuacji art.
10 ust. 1b ustawy o pracownikach urzędów państwowych, jako pracownica miano-
wana przeniesiona na inne stanowisko ze względu na szczególne potrzeby urzędu,
miała prawo do wynagrodzenia równorzędnego z dotychczasowym. Jednakże, jak
wyżej wskazano, z końcem 2007 r. powódka utraciła status pracownika mianowane-
go (jej stosunek pracy przekształcił się w stosunek oparty na umowie o pracę) i wyni-
kający z art. 10 ust. 1b ustawy o pracownikach urzędów państwowych tytuł do za-
chowania wynagrodzenia w wysokości przysługującej zastępcy naczelnika urzędu. W
tej sytuacji pracodawca dokonał wypowiedzenia zmieniającego w zakresie wynagro-
dzenia za pracę, proponując powódce, jak ustalił Sąd pierwszej instancji, wynagro-
dzenie adekwatne do stażu jej pracy oraz kwalifikacji zawodowych i jedno z najwyż-
szych w grupie pracowników zatrudnionych na podobnym stanowisku, z podobnym
zakresem obowiązków. Należy uznać, zastrzegając prawidłowość powołanych usta-
leń Sądu Rejonowego, do których Sąd Okręgowy się nie ustosunkował, że zachowa-
nie pracodawcy w przedstawionych wyżej okolicznościach było typowe i oczywiste.
Utrata przez pracownika szczególnego tytułu do wynagrodzenia wyższego niż przy-
sługujące normalnie na danym stanowisku (jak prawo do wynagrodzenia równorzęd-
nego z dotychczasowym wynikające z art. 10 ust. 1b ustawy o pracownikach urzę-
dów państwowych), uzasadnia bowiem dostosowanie w drodze wypowiedzenia
zmieniającego jego wynagrodzenia do poziomu porównywalnego z zarobkami pra-
cowników wykonujących podobne zadania. Takie działanie pracodawcy jest także
uzasadnione z punktu widzenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, zgodnie
z którą pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich sa-
mych obowiązków (art. 112
k.p.).
Sąd Okręgowy, kwestionując zasadność i zgodność z prawem wypowiedzenia
dokonanego przez pozwanego, który zachował się w opisany wyżej typowy sposób,
wywiódł swoją ocenę prawną tej czynności ze sformułowania przyczyny wypowie-
dzenia w oświadczeniu pozwanego o wypowiedzeniu. Zdaniem tego Sądu, skoro
8
pracodawca jako przyczyny wypowiedzenia warunków płacy powódki wskazał
zmiany organizacyjne oraz wynikającą z nich potrzebę uregulowania zasad wyna-
gradzania zatrudnionych pracowników polegającą na zlikwidowaniu nieuzasadnio-
nych wykonywanymi czynnościami rozbieżności w zakresie wynagrodzenia, to wy-
powiedzenie warunków wynagradzania mogło być uzasadnione tylko zmianami or-
ganizacyjnymi i tylko taką potrzebą uregulowania zasad wynagradzania, która wyni-
kała ze zmian organizacyjnych. Ponieważ jednak, w ocenie Sądu, zmiany organiza-
cyjne dokonane w pozwanym urzędzie nie uzasadniały obniżenia powódce wynagro-
dzenia, bowiem zakres jej obowiązków nie uległ uszczupleniu, to wypowiedzenie
było nieuzasadnione i naruszało art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p. Ponadto, we-
dług Sądu, wskazana przez pozwanego potrzeba uregulowania zasad wynagradza-
nia pracowników polegająca na zlikwidowaniu nieuzasadnionych wykonywanymi
czynnościami rozbieżności w zakresie wynagrodzenia, nie wynikała ze zmian organi-
zacyjnych i z tego względu nie mogła w świetle sformułowania przyczyn
wypowiedzenia w oświadczeniu o wypowiedzeniu być przyczyną uzasadniającą
wypowiedzenie. Skoro więc pracodawca wskazał ją jako przyczynę wypowiedzenia,
to nie była ona rzeczywista, a w rezultacie wypowiedzenie naruszało art. 30 § 4 k.p.
Powyższy wywód jest w istotnym zakresie nietrafny. Nie można jednak, wbrew
twierdzeniom skarżącego, uznać, że zmiany organizacyjne pozwanego urzędu uza-
sadniały rozważane wypowiedzenie. W tej kwestii Sąd Najwyższy jest związany
ustaleniem faktycznym przyjętym w zaskarżonym wyroku, zgodnie z którym zmiany
te nie mały wpływu na stanowisko powódki i zakres jej obowiązków (art. 39813
§ 2
k.p.c.). Nieuprawnione jest natomiast twierdzenie Sądu Okręgowego, że wskazana
przez pozwanego potrzeba uregulowania zasad wynagradzania pracowników pole-
gająca na zlikwidowaniu nieuzasadnionych wykonywanymi czynnościami rozbieżno-
ści w zakresie wynagrodzenia, była przyczyną nierzeczywistą, ponieważ nie wynikała
ze zmian organizacyjnych. Należy wskazać, że oceniając, czy potrzeba likwidacji
nieuzasadnionych rozbieżności w zakresie wynagradzania pracowników wynikała ze
zmian organizacyjnych Sąd Okręgowy wszedł w kompetencje pracodawcy. Sąd nie
może oceniać, czy decyzje lub działania pracodawcy dotyczące zarządzania zakła-
dem pracy są racjonalne i czy wynikają logicznie z innych zdarzeń (por. np. tezę IX
uchwały Pełnego Składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego
z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie wytycznych dotyczących wykładni art. 45 Ko-
deksu pracy i praktyki sądowej stosowania tego przepisu w zakresie zasadności wy-
9
powiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony. M.P. z 1985 r. Nr 24,
poz. 192). Skoro pozwany uznał, że ze zmianami organizacyjnymi, które w świetle
przyjętych w podstawie zaskarżonego wyroku ustaleń faktycznych miały miejsce,
wiąże się potrzeba likwidacji nieuzasadnionych rozbieżności w zakresie wynagra-
dzania pracowników, to jest to jego uprawnienie. Sąd może natomiast oceniać, czy
potrzeba ta stanowiła rzeczywistą przyczynę wypowiedzenia warunków pracy lub
płacy (art. 30 § 4 k.p.) i czy je uzasadniała (art. 45 w związku z art. 42 § 1 k.p.). Od
tej oceny Sąd się uchylił. Należy też zauważyć, że Sąd co najmniej przedwcześnie
uznał rozpatrywaną przyczynę wypowiedzenia za nierzeczywistą. Wniosek ten jest
bezpodstawny, skoro Sąd nie oceniał tej przyczyny w kategoriach obiektywnego jej
istnienia, lecz odmówił wzięcia jej pod uwagę ze względu na to, że nie wynikała jego
zdaniem ze zmian organizacyjnych w pozwanym urzędzie. Zmiana wyroku Sądu
pierwszej instancji bez rozważenia, czy wskazana powyżej przyczyna wypowiedze-
nia była rzeczywista i czy uzasadniała wypowiedzenie warunków wynagrodzenia po-
wódki narusza art. 30 § 4 k.p. oraz art. 45 w związku z art. 42 § 1 k.p.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 39815
§ 1 k.p.c., a o kosztach postępowania kasacyjnego - na podstawie art. 108
§ 2 k.p.c. w związku z 39821
k.p.c.
========================================