II CSK 642/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 174/97 IV CKN 478/00
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 642/08
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa małoletniej S.C.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie [...]
o zapłatę rentę i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 maja 2009 r.,
skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt [...],
1. oddala skargę kasacyjną
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego
na rzecz strony pozwanej
3. zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego na rzecz
adw. R.M. kwotę 3600 zł wraz z podatkiem VAT tytułem
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
powódce w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 31 maja 2007 r. oddalił powództwo
powódki S.C. wniesione przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie o zapłatę,
rentę, zadośćuczynienie, odszkodowania i ustalenie odpowiedzialności strony
pozwanej na przyszłość. Sąd ten ustalił, że matka powódki, J.C., w dniu 30 czerwca
została przyjęta na Oddział Ginekologiczno-Położniczy Szpitala Wojewódzkiego.
Poród powódki nastąpił siłami natury o godz. 2315
. Powódka urodziła się w stanie
dobrym. Osiągnęła 7,7 punktów w skali Apgar. W piątej minucie liczba tych
punktów wzrosła do 8. W dniu 8 lipca 1996 r. powódka w raz z matką zostały
wypisane ze szpitala. Podczas domowej wizyty kontrolnej pielęgniarka stwierdziła
brak u dziecka podniebienia miękkiego i twardego. Powódka wolno przybierała na
wadze. Nie mogła ssać piersi. Dwukrotnie poddano ją badaniu USG głowy. W kilka
miesięcy po porodzie rozpoznano u powódki mózgowe porażenie dziecięce (MPD).
Badania biochemiczne wykluczyły wrodzoną chorobę metaboliczną jako przyczynę
MPD. W 2007 r. powódka przeszła operację rozszczepu podniebienia wtórnego.
W ocenie Sądu Okręgowego wyniki postępowania dowodowego,
a w szczególności opinia Pomorskiej Akademii Medycznej nie dały podstaw do
stwierdzenia, że przyczyną MPD u powódki było działanie lub zaniechanie
personelu szpitala w czasie porodu lub po urodzeniu się powódki. Zatem
powództwo oparte o treść art. 417 § 1 k.c., wobec braku istnienia normalnego
związku przyczynowego jako przesłanki odpowiedzialności deliktowej, podlegało
oddaleniu.
Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji powódki oddalił ją wyrokiem z dnia
14 lutego 2008 r., podzielając ustalenia faktyczne i ocenę prawną Sądu pierwszej
instancji.
Skarga kasacyjna powódki została oparta o podstawę naruszenia przepisów
postępowania. Zarzucono w niej obrazę art. 278 § 1 k.p.c. poprzez oddalenie
wniosku powódki o przeprowadzenie dowodu z opinii kolejnych biegłych sądowych.
W oparciu o ten zarzut skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zarzut naruszenia art. 278 § 1 k.p.c. w wyniku oddalenia wniosków powódki
o przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych był przedmiotem zarzutów
zawartych w apelacji i został rozpoznany przez Sąd Apelacyjny. Uchybienie
procesowe tego Sądu mogło być zatem związane z wadliwą oceną tego zarzutu,
a nie naruszeniem art. 278 § 1 k.p.c. poprzez oddalenie wniosków powódki. Sąd
Apelacyjny uznał przy tym sporządzoną w sprawie opinię Akademii Medycznej za
pozbawioną sprzeczności, wbrew zarzutom skarżącej. Oceny tej w skardze
kasacyjnej nie zakwestionowano. Brak zatem podstaw dla stanowiska skarżącej, że
Sąd Apelacyjny bezkrytycznie zaaprobował treść wydanej opinii. Uzasadnienie
zarzutu naruszenia art. 278 § 1 k.p.c. skarżąca opiera w istocie o twierdzenie, że
opinia, która stanowiła podstawę rozstrzygnięcia nie została oparta o pełną
dokumentację sporządzoną podczas pobytu matki powódki szpitalu, a w związku z
jej brakami w opinii biegli dokonali ustaleń faktycznych. Wobec tego stanowiska
skarżącej wymaga przypomnienia, że w judykaturze można uznać za utrwalony
pogląd, iż samo niezadowolenie strony z oceny przedstawionej przez biegłych nie
uzasadnia potrzeby dopuszczenia przez sąd dowodu z opinii innych biegłych (por.
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2001 r., IV CKN 478/00 i
postanowienie z 22 lipca 1997, I CKN 174/97 niepubl.). Argumenty przytoczone
przez skarżącą w skardze kasacyjnej nie uzasadniają zaś stanowiska, że istniała
obiektywnie potrzeba skorzystania z opinii kolejnych biegłych. Nie można zasadnie
zarzucać powołanym w sprawie biegłym, że podjęli się sporządzenia opinii mimo braku
kompletnej dokumentacji medycznej z pobytu matki powódki w szpitalu. Było to
wynikiem wytoczenia powództwa po upływie ponad 10 lat od daty tego zdarzenia.
Biegli wykorzystali natomiast całą dostępną dokumentację medyczną i poddali ją
rzeczowej ocenie. Kolejni biegli nie dysponowaliby innymi dokumentami i podstawy
wydania przez nich opinii nie mogłyby ulec zmianie. Z tego punktu widzenia
powoływanie innych biegłych nie było zatem uzasadnione. Nie można też podzielić
stanowiska skarżącej, że to biegli dokonali ustaleń faktycznych w sprawie. Ustalenia
te zostały dokonane przez Sąd z uwzględnieniem jedynie stanowiska
biegłych. Wykorzystanie w tym celu opinii biegłych nie jest wykluczone, skoro
podstawą ustaleń faktycznych mogą być również domniemania faktyczne (art. 231
4
k.p.c.), a wiedza fachowa może być pomocna przy ocenie, jakie wnioski można
wyprowadzić z innych ustalonych faktów.
Z przyczyn wyżej wskazanych skarga kasacyjna była pozbawiona
uzasadnionych podstaw i podlegała oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa małoletniej S.C.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie [...]
o zapłatę rentę i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 maja 2009 r.,
skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt [...],
1. oddala skargę kasacyjną
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego
na rzecz strony pozwanej
3. zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego na rzecz
adw. R.M. kwotę 3600 zł wraz z podatkiem VAT tytułem
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
powódce w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 31 maja 2007 r. oddalił powództwo
powódki S.C. wniesione przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie o zapłatę,
rentę, zadośćuczynienie, odszkodowania i ustalenie odpowiedzialności strony
pozwanej na przyszłość. Sąd ten ustalił, że matka powódki, J.C., w dniu 30 czerwca
została przyjęta na Oddział Ginekologiczno-Położniczy Szpitala Wojewódzkiego.
Poród powódki nastąpił siłami natury o godz. 2315
. Powódka urodziła się w stanie
dobrym. Osiągnęła 7,7 punktów w skali Apgar. W piątej minucie liczba tych
punktów wzrosła do 8. W dniu 8 lipca 1996 r. powódka w raz z matką zostały
wypisane ze szpitala. Podczas domowej wizyty kontrolnej pielęgniarka stwierdziła
brak u dziecka podniebienia miękkiego i twardego. Powódka wolno przybierała na
wadze. Nie mogła ssać piersi. Dwukrotnie poddano ją badaniu USG głowy. W kilka
miesięcy po porodzie rozpoznano u powódki mózgowe porażenie dziecięce (MPD).
Badania biochemiczne wykluczyły wrodzoną chorobę metaboliczną jako przyczynę
MPD. W 2007 r. powódka przeszła operację rozszczepu podniebienia wtórnego.
W ocenie Sądu Okręgowego wyniki postępowania dowodowego,
a w szczególności opinia Pomorskiej Akademii Medycznej nie dały podstaw do
stwierdzenia, że przyczyną MPD u powódki było działanie lub zaniechanie
personelu szpitala w czasie porodu lub po urodzeniu się powódki. Zatem
powództwo oparte o treść art. 417 § 1 k.c., wobec braku istnienia normalnego
związku przyczynowego jako przesłanki odpowiedzialności deliktowej, podlegało
oddaleniu.
Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji powódki oddalił ją wyrokiem z dnia
14 lutego 2008 r., podzielając ustalenia faktyczne i ocenę prawną Sądu pierwszej
instancji.
Skarga kasacyjna powódki została oparta o podstawę naruszenia przepisów
postępowania. Zarzucono w niej obrazę art. 278 § 1 k.p.c. poprzez oddalenie
wniosku powódki o przeprowadzenie dowodu z opinii kolejnych biegłych sądowych.
W oparciu o ten zarzut skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zarzut naruszenia art. 278 § 1 k.p.c. w wyniku oddalenia wniosków powódki
o przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych był przedmiotem zarzutów
zawartych w apelacji i został rozpoznany przez Sąd Apelacyjny. Uchybienie
procesowe tego Sądu mogło być zatem związane z wadliwą oceną tego zarzutu,
a nie naruszeniem art. 278 § 1 k.p.c. poprzez oddalenie wniosków powódki. Sąd
Apelacyjny uznał przy tym sporządzoną w sprawie opinię Akademii Medycznej za
pozbawioną sprzeczności, wbrew zarzutom skarżącej. Oceny tej w skardze
kasacyjnej nie zakwestionowano. Brak zatem podstaw dla stanowiska skarżącej, że
Sąd Apelacyjny bezkrytycznie zaaprobował treść wydanej opinii. Uzasadnienie
zarzutu naruszenia art. 278 § 1 k.p.c. skarżąca opiera w istocie o twierdzenie, że
opinia, która stanowiła podstawę rozstrzygnięcia nie została oparta o pełną
dokumentację sporządzoną podczas pobytu matki powódki szpitalu, a w związku z
jej brakami w opinii biegli dokonali ustaleń faktycznych. Wobec tego stanowiska
skarżącej wymaga przypomnienia, że w judykaturze można uznać za utrwalony
pogląd, iż samo niezadowolenie strony z oceny przedstawionej przez biegłych nie
uzasadnia potrzeby dopuszczenia przez sąd dowodu z opinii innych biegłych (por.
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2001 r., IV CKN 478/00 i
postanowienie z 22 lipca 1997, I CKN 174/97 niepubl.). Argumenty przytoczone
przez skarżącą w skardze kasacyjnej nie uzasadniają zaś stanowiska, że istniała
obiektywnie potrzeba skorzystania z opinii kolejnych biegłych. Nie można zasadnie
zarzucać powołanym w sprawie biegłym, że podjęli się sporządzenia opinii mimo braku
kompletnej dokumentacji medycznej z pobytu matki powódki w szpitalu. Było to
wynikiem wytoczenia powództwa po upływie ponad 10 lat od daty tego zdarzenia.
Biegli wykorzystali natomiast całą dostępną dokumentację medyczną i poddali ją
rzeczowej ocenie. Kolejni biegli nie dysponowaliby innymi dokumentami i podstawy
wydania przez nich opinii nie mogłyby ulec zmianie. Z tego punktu widzenia
powoływanie innych biegłych nie było zatem uzasadnione. Nie można też podzielić
stanowiska skarżącej, że to biegli dokonali ustaleń faktycznych w sprawie. Ustalenia
te zostały dokonane przez Sąd z uwzględnieniem jedynie stanowiska
biegłych. Wykorzystanie w tym celu opinii biegłych nie jest wykluczone, skoro
podstawą ustaleń faktycznych mogą być również domniemania faktyczne (art. 231
4
k.p.c.), a wiedza fachowa może być pomocna przy ocenie, jakie wnioski można
wyprowadzić z innych ustalonych faktów.
Z przyczyn wyżej wskazanych skarga kasacyjna była pozbawiona
uzasadnionych podstaw i podlegała oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c.