II CSK 80/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 825/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 80/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa R. P.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez:
Zakład Karny w Ł. I in. ,
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 16 lipca 2008 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. odmawia przyznania pełnomocnikowi powoda od Skarbu
Państwa wynagrodzenia za udzielenie powodowi pomocy
prawnej;
3. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Jako
2
uzasadnienie do przyjęcia skargi do rozpoznania skarżący wskazuje na nieważność
postępowania. Należy w związku z tym podkreślić, że, po pierwsze, pozwani byli
właściwie reprezentowani: mimo nieprecyzyjnego określenia ich w treści orzeczeń
w sprawie w istocie prawidłowo działały organy jednostek organizacyjnych Skarbu
Państwa, z których działaniem wiążą się zarzuty skarżącego, a pozwanym zawsze
był Skarb Państwa mający zdolność sądową. Po drugie, co do zasady
nieuwzględnienie wniosków dowodowych strony nie prowadzi do nieważności
postępowania z powodu uniemożliwienia stronie obrony jej praw. Po trzecie,
odmowa ustanowienia pełnomocnika z urzędu (uzasadniona konkretnym stanem
faktycznym) nie świadczy o nieważności postępowania wskutek uniemożliwienia
stronie obrony jej praw. Po czwarte, nie są trafne zarzuty skarżącego, że orzekali
sędziowie podlegający wyłączeniu z mocy ustawy (wskazane argumenty co do
stosunku łączącego ich ze skarżącym nie są przekonujące). Po piąte, nie jest
przesłanką przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania ewentualna nieważność
postępowania przed sądem pierwszej instancji, a jedynie przed sądem drugiej
instancji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1997 r., I CKN 825/97,
OSNC 1998, nr 5, poz. 81). Poza tym nie uzasadniają przyjęcia skargi do
rozpoznania wskazane przez skarżącego zagadnienia prawne, ponieważ są one
całkowicie oderwane od brzmienia norm prawnych i nie pozostają w związku
z rozstrzygnięciem analizowanej sprawy.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została zatem
wykazana żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd
Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Bezzasadny jest zawarty w skardze kasacyjnej wniosek o zasądzenie
kosztów świadczenia pomocy prawnej z urzędu pełnomocnikowi, skoro
pełnomocnik był ustanowiony z wyboru. Wcześniej zaś ustanowiony dla skarżącego
adwokat z urzędu sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi
kasacyjnej.
O nieobciążeniu skarżącego kosztami postępowania kasacyjnego Sąd
Najwyższy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c.
3
db
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa R. P.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez:
Zakład Karny w Ł. I in. ,
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 16 lipca 2008 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. odmawia przyznania pełnomocnikowi powoda od Skarbu
Państwa wynagrodzenia za udzielenie powodowi pomocy
prawnej;
3. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Jako
2
uzasadnienie do przyjęcia skargi do rozpoznania skarżący wskazuje na nieważność
postępowania. Należy w związku z tym podkreślić, że, po pierwsze, pozwani byli
właściwie reprezentowani: mimo nieprecyzyjnego określenia ich w treści orzeczeń
w sprawie w istocie prawidłowo działały organy jednostek organizacyjnych Skarbu
Państwa, z których działaniem wiążą się zarzuty skarżącego, a pozwanym zawsze
był Skarb Państwa mający zdolność sądową. Po drugie, co do zasady
nieuwzględnienie wniosków dowodowych strony nie prowadzi do nieważności
postępowania z powodu uniemożliwienia stronie obrony jej praw. Po trzecie,
odmowa ustanowienia pełnomocnika z urzędu (uzasadniona konkretnym stanem
faktycznym) nie świadczy o nieważności postępowania wskutek uniemożliwienia
stronie obrony jej praw. Po czwarte, nie są trafne zarzuty skarżącego, że orzekali
sędziowie podlegający wyłączeniu z mocy ustawy (wskazane argumenty co do
stosunku łączącego ich ze skarżącym nie są przekonujące). Po piąte, nie jest
przesłanką przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania ewentualna nieważność
postępowania przed sądem pierwszej instancji, a jedynie przed sądem drugiej
instancji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1997 r., I CKN 825/97,
OSNC 1998, nr 5, poz. 81). Poza tym nie uzasadniają przyjęcia skargi do
rozpoznania wskazane przez skarżącego zagadnienia prawne, ponieważ są one
całkowicie oderwane od brzmienia norm prawnych i nie pozostają w związku
z rozstrzygnięciem analizowanej sprawy.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została zatem
wykazana żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd
Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Bezzasadny jest zawarty w skardze kasacyjnej wniosek o zasądzenie
kosztów świadczenia pomocy prawnej z urzędu pełnomocnikowi, skoro
pełnomocnik był ustanowiony z wyboru. Wcześniej zaś ustanowiony dla skarżącego
adwokat z urzędu sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi
kasacyjnej.
O nieobciążeniu skarżącego kosztami postępowania kasacyjnego Sąd
Najwyższy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c.
3
db