Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 19/09
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Gerard Bieniek
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie z powództwa G.L.
przeciwko Naczelnej Radzie Adwokackiej i Skarbowi Państwa - Ministrowi
Sprawiedliwości
o ochronę dóbr osobistych, zadośćuczynienie i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2009 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i nie obciąża powódki kosztami
postępowania kasacyjnego na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
wniesioną osobiście przez G.L. skargę kasacyjną od wyroku tego Sądu z dnia 6
sierpnia 2008 r., wydanego w sprawie z jej powództwa przeciwko Skarbowi
Państwa – Ministrowi Sprawiedliwości o ochronę dóbr osobistych,
zadośćuczynienie i odszkodowanie. Sąd Okręgowy powołał się na przepis art. 3986
§ 2 k.p.c. i stwierdził, że skarga została wniesiona z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu sporządzonym przez radcę prawnego J.B. skarżąca
zakwestionowała zasadność rozstrzygnięcia wskazując, że sąd zobowiązany był
wcześniej ustanowić dla niej pełnomocnika z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem
przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Przymus adwokacko-radcowski przewidziany w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym ma charakter bezwzględny, co oznacza, że strony – z wyjątkiem osób,
którym, stosownie do art. 871
§ 2 przyznana została tzw. zdolność postulacyjna –
mogą występować w tym postępowaniu tylko reprezentowani przez adwokata lub
radcę prawnego. Skarżąca, która wniosła skargę osobiście nie wykazała, że do
kręgu tych podmiotów należy.
Niezasadne jest twierdzenie zawarte w zażaleniu, że Sąd drugiej instancji
zamiast odrzucić skargę kasacyjną powinien był ustanowić dla skarżącej
pełnomocnika z urzędu. Sąd już bowiem takiego pełnomocnika ustanowił, lecz ten
w nadesłanej do Sądu Apelacyjnego opinii prawnej wskazał na brak podstaw do
sporządzenia skargi kasacyjnej. W tej sytuacji nie było przesłanek do wyznaczenia
kolejnego pełnomocnika. Okoliczność ta ma nie zresztą istotnego znaczenia z
punktu widzenia samej trafności zaskarżonego postanowienia, gdyż skarga
kasacyjna wniesiona osobiście przez stronę podlega bezwzględnemu odrzuceniu, a
3
wada tego rodzaju nie może być usunięta w ewentualnym postępowaniu
naprawczym.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
Sąd Najwyższy nie obciążył powódki kosztami postępowania na podstawie
art. 102 w zw. z art. 391 § 2 w zw. z art. 39821
k.p.c.