IV CSK 186/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 186/09
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
ze skargi J.Ś.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 25 czerwca 2007 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku M.G. i S.G.
przy uczestnictwie J.Ś. i J.W.
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 czerwca 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej J.Ś.
od postanowienia Sądu Okręgowego w R.
z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 stycznia 2009 r. Sąd Okręgowy w R.
odrzucił skargę J.Ś. o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku M.G. i S.G. z
udziałem J.Ś. i J.W. o rozgraniczenie, zakończonej prawomocnym postanowieniem
tego Sądu wydanym w sprawie w dniu 25 czerwca 2007 r.
Odrzucając skargę o wznowienie postępowania Sąd Okręgowy stwierdził,
że nie została ona oparta na ustawowej podstawie wznowienia, co prowadzi do jej
odrzucenia na podstawie art. 410 § 1 w zw. z art. 524 § 2 k.p.c.
Od powyższego postanowienia Jan Świątek wniósł skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5191
§ 1 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa rzeczowego, do
jakich należy sprawa o rozgraniczenie, skarga kasacyjna przysługuje od wydanego
przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od
postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania
kończących postępowanie w sprawie. Zaskarżone postanowienie nie należy do
żadnej z tych kategorii, a zatem nie przysługuje od niego skarga kasacyjna.
Natomiast zgodnie z art. 3941
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. od postanowienia tego
przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.
Skarga kasacyjna jako niedopuszczalna podlegała zatem odrzuceniu na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c., a w związku z tym, że wniesiona została po
terminie przewidzianym w art. 394 § 2 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., nie mogła być
potraktowana jako zażalenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
ze skargi J.Ś.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 25 czerwca 2007 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku M.G. i S.G.
przy uczestnictwie J.Ś. i J.W.
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 czerwca 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej J.Ś.
od postanowienia Sądu Okręgowego w R.
z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 stycznia 2009 r. Sąd Okręgowy w R.
odrzucił skargę J.Ś. o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku M.G. i S.G. z
udziałem J.Ś. i J.W. o rozgraniczenie, zakończonej prawomocnym postanowieniem
tego Sądu wydanym w sprawie w dniu 25 czerwca 2007 r.
Odrzucając skargę o wznowienie postępowania Sąd Okręgowy stwierdził,
że nie została ona oparta na ustawowej podstawie wznowienia, co prowadzi do jej
odrzucenia na podstawie art. 410 § 1 w zw. z art. 524 § 2 k.p.c.
Od powyższego postanowienia Jan Świątek wniósł skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5191
§ 1 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa rzeczowego, do
jakich należy sprawa o rozgraniczenie, skarga kasacyjna przysługuje od wydanego
przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od
postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania
kończących postępowanie w sprawie. Zaskarżone postanowienie nie należy do
żadnej z tych kategorii, a zatem nie przysługuje od niego skarga kasacyjna.
Natomiast zgodnie z art. 3941
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. od postanowienia tego
przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.
Skarga kasacyjna jako niedopuszczalna podlegała zatem odrzuceniu na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c., a w związku z tym, że wniesiona została po
terminie przewidzianym w art. 394 § 2 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., nie mogła być
potraktowana jako zażalenie.