II CSK 227/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PK 350/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 227/09
POSTANOWIENIE
Dnia 5 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa K.D.
przeciwko "A." - Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 sierpnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 października 2008 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca skargę kasacyjną,
2) oddala wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów
pomocy prawnej udzielonej z urzędu,
3) zasądza od powoda na rzecz pozwanego 1800 (jeden
tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego, dalej idący wniosek oddala.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą kasacyjną powoda K.D. od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 października 2008 r. należy podnieść, co następuje:
Jak wynika z art. 3981
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być wniesiona od
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu lub
umorzenia postępowania, wydanego przez sąd drugiej instancji. Oznacza to, że
podstawą skargi kasacyjnej może być dokonane przez sąd drugiej instancji
naruszenie prawa materialnego lub procesowego. Skarżący nie podnosił żadnych
zarzutów naruszenia prawa przez Sąd Apelacyjny. Podstawą skargi kasacyjnej był
bowiem zarzut naruszenia art. 46 § 1 w związku z art. 77 § 1 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.)
przez rozpoznanie sprawy przez sędziego Sądu Rejonowego, delegowanego do
orzekania w Sądzie Okręgowym, w sytuacji, w której w aktach sprawy nie było
oryginalnego odpisu delegacji lub kopii delegacji ze stwierdzeniem jej zgodności
z oryginałem, a znajdowała się w aktach wyłącznie kserokopia tego dokumentu
bez żadnego poświadczenia, co spowodowało nieważność postępowania. Drugim
zarzutem był zarzut naruszenia art. 244 § 1 k.p.c. przez przyznanie waloru
dokumentu niepoświadczonej kopii delegacji sędziego. Zarzuty te, nie dość, że
oparte na nieporozumieniu, dotyczą wyłącznie postępowania przed sądem
pierwszej instancji. Zarzut uchybień procesowych popełnionych przez Sąd
pierwszej instancji tymczasem uchyla się spod ocen Sądu Najwyższego
w postępowaniu kasacyjnym, a uchybienia te powinny być podnoszone w apelacji
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008 r., II PK 350/07,
niepubl.).
W świetle powyższego należy zatem uznać, że nie jest dopuszczalna skarga
kasacyjna oparta wyłącznie na zarzutach naruszenia prawa procesowego przez
sąd pierwszej instancji. Skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Niezależnie od tego Sąd Najwyższy zwraca uwagę, że dopuszczalne jest
delegowanie sędziego sądu niższej instancji do orzekania w sądzie wyższego
rzędu. Orzekanie przez sędziego w innym sądzie niż wyznaczonym w akcie
3
powołania na stanowisko sędziowskie możliwe jest w razie delegowania sędziego
w trybie określonym w przepisach ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych.
Delegowanie to przybiera postać dokumentu, który pozostaje w aktach
personalnych sędziego. Kopie tego dokumentu powinny znajdować się w aktach
spraw, w których orzeka sędzia delegowany, dla wykazania jego uprawnień do
orzekania w innym sądzie. W żadnym jednak wypadku te kopie, zwykle kserokopie,
nie stanowią dowodu w sprawie, bowiem nie służą wykazaniu okoliczności
faktycznych podnoszonych przez strony w postępowaniu. Rygory dotyczące
poświadczania kopii dokumentów dotyczą zaś tylko takich dokumentów, które
stanowią dowód w sprawie.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. Wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej został
odrzucony. Wniesienie skargi kasacyjnej, podlegającej odrzuceniu, nie jest bowiem
udzieleniem pomocy prawnej, której kosztami należy obciążać Skarb Państwa.
POSTANOWIENIE
Dnia 5 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa K.D.
przeciwko "A." - Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 sierpnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 października 2008 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca skargę kasacyjną,
2) oddala wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów
pomocy prawnej udzielonej z urzędu,
3) zasądza od powoda na rzecz pozwanego 1800 (jeden
tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego, dalej idący wniosek oddala.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą kasacyjną powoda K.D. od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 października 2008 r. należy podnieść, co następuje:
Jak wynika z art. 3981
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być wniesiona od
prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu lub
umorzenia postępowania, wydanego przez sąd drugiej instancji. Oznacza to, że
podstawą skargi kasacyjnej może być dokonane przez sąd drugiej instancji
naruszenie prawa materialnego lub procesowego. Skarżący nie podnosił żadnych
zarzutów naruszenia prawa przez Sąd Apelacyjny. Podstawą skargi kasacyjnej był
bowiem zarzut naruszenia art. 46 § 1 w związku z art. 77 § 1 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.)
przez rozpoznanie sprawy przez sędziego Sądu Rejonowego, delegowanego do
orzekania w Sądzie Okręgowym, w sytuacji, w której w aktach sprawy nie było
oryginalnego odpisu delegacji lub kopii delegacji ze stwierdzeniem jej zgodności
z oryginałem, a znajdowała się w aktach wyłącznie kserokopia tego dokumentu
bez żadnego poświadczenia, co spowodowało nieważność postępowania. Drugim
zarzutem był zarzut naruszenia art. 244 § 1 k.p.c. przez przyznanie waloru
dokumentu niepoświadczonej kopii delegacji sędziego. Zarzuty te, nie dość, że
oparte na nieporozumieniu, dotyczą wyłącznie postępowania przed sądem
pierwszej instancji. Zarzut uchybień procesowych popełnionych przez Sąd
pierwszej instancji tymczasem uchyla się spod ocen Sądu Najwyższego
w postępowaniu kasacyjnym, a uchybienia te powinny być podnoszone w apelacji
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008 r., II PK 350/07,
niepubl.).
W świetle powyższego należy zatem uznać, że nie jest dopuszczalna skarga
kasacyjna oparta wyłącznie na zarzutach naruszenia prawa procesowego przez
sąd pierwszej instancji. Skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Niezależnie od tego Sąd Najwyższy zwraca uwagę, że dopuszczalne jest
delegowanie sędziego sądu niższej instancji do orzekania w sądzie wyższego
rzędu. Orzekanie przez sędziego w innym sądzie niż wyznaczonym w akcie
3
powołania na stanowisko sędziowskie możliwe jest w razie delegowania sędziego
w trybie określonym w przepisach ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych.
Delegowanie to przybiera postać dokumentu, który pozostaje w aktach
personalnych sędziego. Kopie tego dokumentu powinny znajdować się w aktach
spraw, w których orzeka sędzia delegowany, dla wykazania jego uprawnień do
orzekania w innym sądzie. W żadnym jednak wypadku te kopie, zwykle kserokopie,
nie stanowią dowodu w sprawie, bowiem nie służą wykazaniu okoliczności
faktycznych podnoszonych przez strony w postępowaniu. Rygory dotyczące
poświadczania kopii dokumentów dotyczą zaś tylko takich dokumentów, które
stanowią dowód w sprawie.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. Wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej został
odrzucony. Wniesienie skargi kasacyjnej, podlegającej odrzuceniu, nie jest bowiem
udzieleniem pomocy prawnej, której kosztami należy obciążać Skarb Państwa.