I CSK 174/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 174/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Miasta W.
przeciwko Z. N.
o nakazanie i zasądzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 sierpnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w [..]
z dnia 16 października 2008 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania; zasądza
od pozwanego Z. N. na rzecz strony powodowej Miasta W.
kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) zł z tytułu kosztów
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
2
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagań
przewidzianych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty tylko przez
powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym,
które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia
jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przedstawione przesłanki przyjęcia skargi
do rozpoznania. W szczególności nie występuje wskazane przez skarżącego
istotne zagadnienie prawne odnoszące się do konieczności wyjaśnienia norm
kolizyjnych dotyczących gwarancji i rękojmi. Zostało one sformułowane w sposób
niejednoznaczny oraz jest pozbawione waloru ogólności i powszechności.
Z treści skargi kasacyjnej wynika ponadto, że skarżący formułując to pytanie,
zmierza w istocie do podważenia ustaleń faktycznych dokonanych przez sądy
meriti (przez powołanie jako podstawy kasacyjnej naruszenia art. 233 k.p.c.), nie
dostrzegając przy tym, że Sąd Najwyższy jest związany ustaleniami faktycznymi
stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia (art. 39813
§ 2 k.p.c.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 a contrario k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
db
/tp/
POSTANOWIENIE
Dnia 13 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Miasta W.
przeciwko Z. N.
o nakazanie i zasądzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 sierpnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w [..]
z dnia 16 października 2008 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania; zasądza
od pozwanego Z. N. na rzecz strony powodowej Miasta W.
kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) zł z tytułu kosztów
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
2
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagań
przewidzianych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty tylko przez
powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym,
które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia
jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przedstawione przesłanki przyjęcia skargi
do rozpoznania. W szczególności nie występuje wskazane przez skarżącego
istotne zagadnienie prawne odnoszące się do konieczności wyjaśnienia norm
kolizyjnych dotyczących gwarancji i rękojmi. Zostało one sformułowane w sposób
niejednoznaczny oraz jest pozbawione waloru ogólności i powszechności.
Z treści skargi kasacyjnej wynika ponadto, że skarżący formułując to pytanie,
zmierza w istocie do podważenia ustaleń faktycznych dokonanych przez sądy
meriti (przez powołanie jako podstawy kasacyjnej naruszenia art. 233 k.p.c.), nie
dostrzegając przy tym, że Sąd Najwyższy jest związany ustaleniami faktycznymi
stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia (art. 39813
§ 2 k.p.c.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 a contrario k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
db
/tp/