V CZ 34/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 34/09
POSTANOWIENIE
Dnia 9 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa J.Z.
przeciwko Skarbowi Państwa – Naczelnikowi Urzędu Skarbowego […]
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 września 2009 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 13 maja 2009 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca zażalenie na orzeczenie o kosztach sądowych;
2) oddala zażalenie na orzeczenie o kosztach procesu;
3) zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa –
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 450 zł
(czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 maja 2009 r. Sąd Okręgowy w G. zmienił zaskarżony
wyrok Sądu Rejonowego w R. o tyle, że datę płatności ustawowych odsetek od
zasądzonej kwoty określił na dzień 1 września 2007 r., oddalając apelację
pozwanego Skarbu Państwa w części pozostałej. Zasądził również od powódki na
rzecz pozwanego kwotę 1.494 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał
pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w R.) kwotę 3.345
zł tytułem nieuiszczonej opłaty od apelacji.
W zażaleniu powódka zakwestionowała orzeczenie o kosztach procesu
i o kosztach sądowych, podnosząc zarzut naruszenia art. 100 i 102 k.p.c.
Z treści zażalenia wynika, że skarżąca uważa za niesłuszne obciążenie jej
kosztami sądowymi oraz domaga się rozliczenia kosztów „według ostatecznego
wyniku sprawy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na orzeczenie o kosztach sądowych jest niedopuszczalne
i podlega odrzuceniu (art. 373 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39821
k.p.c.). Wskazuje na to jednoznaczna treść art. 3941
k.p.c., również po nowelizacji
dokonanej ustawą z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 69, poz. 592). Skarżący nie rozróżnia kosztów
sądowych, uregulowanych ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), od kosztów procesu,
uregulowanych w Kodeksie postępowania cywilnego. Powołane w zarządzeniu
przepisy (art. 100 i 102 k.p.c.) nie dotyczą kosztów sądowych, do których odnosi się
– w ramach przedstawionego żądania – art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych. Istotne jest jednak to, że art. 3941
k.p.c. nie
uprawnia strony do złożenia zażalenia na orzeczenie sądu drugiej instancji
w przedmiocie kosztów sądowych, w ramach administracyjnoprawnej relacji między
stroną a Skarbem Państwa (budżetem). Regulacja taka jest zgodna z przepisami
konstytucyjnymi (zob. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r.,
SK 19/08, Dz. U. z 2009 r. Nr 58, poz. 486).
3
Po nowelizacji, która weszła w życie dnia 22 maja 2009 r., przysługuje
natomiast zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów
procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji
(art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
Powódka zaskarżyła orzeczenie o kosztach procesu z dnia 13 maja 2009 r.,
ale zażalenie wpłynęło 10 czerwca 2009 r. i jest ono dopuszczalne, jako zgodne ze
stanem prawnym obowiązującym po 22 maja 2009 r. Ustawa nowelizująca z dnia
19 marca 2009 r. nie zawiera przepisów przejściowych, zatem obowiązuje tu
zasada natychmiastowej skuteczności przepisów procesowych (zob. art. XV i XVI
przep. wpr. k.p.c.). Powódka zachowała też termin do złożenia zażalenia (art. 387
§ 1 i 3 k.p.c. oraz art. 394 § 2 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Rozpoznając merytorycznie zażalenie powódki na orzeczenie o kosztach
procesu należy stwierdzić, że jest ono oczywiście bezzasadne. Sąd Okręgowy
bardzo starannie rozliczył koszty postępowania apelacyjnego według wyniku tego
postępowania, przy uwzględnieniu, że strona apelująca (pozwany Skarb Państwa)
wygrała to postępowanie w 91,5%. Należy podkreślić, że Sąd Okręgowy rozliczył
koszty postępowania apelacyjnego na podstawie art. 100 zd. pierwsze k.p.c.
w sposób korzystny dla powódki mimo, iż był uprawniony obciążyć ją wszystkimi
kosztami (zob. art. 100 zd. drugie k.p.c.). Pogląd powódki, zgodnie z którym
o kosztach postępowania apelacyjnego nie decyduje wynik tego postępowania, lecz
wynik postępowania pierwszoinstancyjnego, jest oczywiście błędny.
Z przedstawionych przyczyn należało oddalić zażalenie na orzeczenie
o kosztach procesu (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Na rzecz pozwanego Skarbu Państwa zasądzono zwrot poniesionych
kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym. Uprawnioną do
otrzymania tych kosztów jest de lege lata Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa
(art. 98 i 108 § 1 k.p.c. oraz art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r.
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – Dz. U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 9 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa J.Z.
przeciwko Skarbowi Państwa – Naczelnikowi Urzędu Skarbowego […]
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 września 2009 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 13 maja 2009 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca zażalenie na orzeczenie o kosztach sądowych;
2) oddala zażalenie na orzeczenie o kosztach procesu;
3) zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa –
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 450 zł
(czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 maja 2009 r. Sąd Okręgowy w G. zmienił zaskarżony
wyrok Sądu Rejonowego w R. o tyle, że datę płatności ustawowych odsetek od
zasądzonej kwoty określił na dzień 1 września 2007 r., oddalając apelację
pozwanego Skarbu Państwa w części pozostałej. Zasądził również od powódki na
rzecz pozwanego kwotę 1.494 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał
pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w R.) kwotę 3.345
zł tytułem nieuiszczonej opłaty od apelacji.
W zażaleniu powódka zakwestionowała orzeczenie o kosztach procesu
i o kosztach sądowych, podnosząc zarzut naruszenia art. 100 i 102 k.p.c.
Z treści zażalenia wynika, że skarżąca uważa za niesłuszne obciążenie jej
kosztami sądowymi oraz domaga się rozliczenia kosztów „według ostatecznego
wyniku sprawy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na orzeczenie o kosztach sądowych jest niedopuszczalne
i podlega odrzuceniu (art. 373 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39821
k.p.c.). Wskazuje na to jednoznaczna treść art. 3941
k.p.c., również po nowelizacji
dokonanej ustawą z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 69, poz. 592). Skarżący nie rozróżnia kosztów
sądowych, uregulowanych ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), od kosztów procesu,
uregulowanych w Kodeksie postępowania cywilnego. Powołane w zarządzeniu
przepisy (art. 100 i 102 k.p.c.) nie dotyczą kosztów sądowych, do których odnosi się
– w ramach przedstawionego żądania – art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych. Istotne jest jednak to, że art. 3941
k.p.c. nie
uprawnia strony do złożenia zażalenia na orzeczenie sądu drugiej instancji
w przedmiocie kosztów sądowych, w ramach administracyjnoprawnej relacji między
stroną a Skarbem Państwa (budżetem). Regulacja taka jest zgodna z przepisami
konstytucyjnymi (zob. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r.,
SK 19/08, Dz. U. z 2009 r. Nr 58, poz. 486).
3
Po nowelizacji, która weszła w życie dnia 22 maja 2009 r., przysługuje
natomiast zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów
procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji
(art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
Powódka zaskarżyła orzeczenie o kosztach procesu z dnia 13 maja 2009 r.,
ale zażalenie wpłynęło 10 czerwca 2009 r. i jest ono dopuszczalne, jako zgodne ze
stanem prawnym obowiązującym po 22 maja 2009 r. Ustawa nowelizująca z dnia
19 marca 2009 r. nie zawiera przepisów przejściowych, zatem obowiązuje tu
zasada natychmiastowej skuteczności przepisów procesowych (zob. art. XV i XVI
przep. wpr. k.p.c.). Powódka zachowała też termin do złożenia zażalenia (art. 387
§ 1 i 3 k.p.c. oraz art. 394 § 2 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Rozpoznając merytorycznie zażalenie powódki na orzeczenie o kosztach
procesu należy stwierdzić, że jest ono oczywiście bezzasadne. Sąd Okręgowy
bardzo starannie rozliczył koszty postępowania apelacyjnego według wyniku tego
postępowania, przy uwzględnieniu, że strona apelująca (pozwany Skarb Państwa)
wygrała to postępowanie w 91,5%. Należy podkreślić, że Sąd Okręgowy rozliczył
koszty postępowania apelacyjnego na podstawie art. 100 zd. pierwsze k.p.c.
w sposób korzystny dla powódki mimo, iż był uprawniony obciążyć ją wszystkimi
kosztami (zob. art. 100 zd. drugie k.p.c.). Pogląd powódki, zgodnie z którym
o kosztach postępowania apelacyjnego nie decyduje wynik tego postępowania, lecz
wynik postępowania pierwszoinstancyjnego, jest oczywiście błędny.
Z przedstawionych przyczyn należało oddalić zażalenie na orzeczenie
o kosztach procesu (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Na rzecz pozwanego Skarbu Państwa zasądzono zwrot poniesionych
kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym. Uprawnioną do
otrzymania tych kosztów jest de lege lata Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa
(art. 98 i 108 § 1 k.p.c. oraz art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r.
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – Dz. U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.).