II UZ 32/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PZ 29/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 32/09
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z wniosku A. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego Z. S.
o należność z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 października 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 29 maja 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 maja 2009 r. Sąd Apelacyjny Wydział Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, odrzucił skargę kasacyjną pełnomocnika A. S.
Skargę tę wniósł pełnomocnik skarżącej od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 29 października 2008 r., zmieniającego w części wyrok sądu I instancji, w
części oddalającego apelację. W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącej jako
wartość przedmiotu zaskarżenia podał wartość przedmiotu sporu i zaskarżenia,
widniejącą w apelacji.
Zarządzeniem z dnia 29 kwietnia 2009 r. pełnomocnik został zobowiązany
do uzupełnienia braków skargi przez nadesłanie dwóch odpisów skargi oraz
2
wskazanie sposobu wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia i prawidłowe
określenie tej wartości.
W odpowiedzi pismem z dnia 21 maja 2009 r. pełnomocnik dołączył odpisy
skargi, wskazał jednocześnie, że wartość podana w skardze pochodzi z
postępowania apelacyjnego, natomiast z uwagi na fakt, że wyrok Sądu
Apelacyjnego zmienił tę wartość, jednak na obecnym etapie postępowania nie ma
żadnych wyliczeń ZUS ani też nie można dokonać wyliczeń własnych.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał, że w
aktach rentowych znajduje się dokładne wyliczenie zaległości składkowych, co
umożliwiało wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia – jej wyliczenie przez
profesjonalnego pełnomocnika. W tej sytuacji sąd uznał, że wartość przedmiotu
zaskarżenia nie została wskazana, wskutek czego odrzucił skargę kasacyjną.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik skarżącej wywiódł, że
wyliczenia tego nie dało się dokonać na podstawie akt rentowych – nie mógł tego
uczynić nawet profesjonalny pełnomocnik. W tej sytuacji należało posługiwać się
wartością przedmiotu zaskarżenia ujętą w apelacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Określenie wartości przedmiotu zaskarżenia stanowi obowiązek skarżącego.
Realizacja tego obowiązku może jedynie polegać na wskazaniu wartości właściwej
na danym etapie postępowania. Nie sposób zatem uznać, że wypełnia dyspozycję
art. 368 § 2 k.p.c. podanie w skardze kasacyjnej wartości przedmiotu zaskarżenia
uprzednio ujętej w apelacji, gdy doszło w tym postępowaniu do zmiany wyroku
sądu I instancji wpływającej na wartość roszczeń dochodzonych w sprawie. W
niniejszej sprawie skarżący miał świadomość, że wartość ta uległa zmianie –
stosownie do wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 21 maja 2009 r.
Skarżący, mimo że wyliczenie wartości przedmiotu zaskarżenia może
okazać się skomplikowane, powinien podjąć się tego wyliczenia i przedstawić je
jako wartość przedmiotu zaskarżenia. Nie przeszkadza w tym stopień
skomplikowania obliczeń, nawet jeśli należy dokonać przeliczenia składek
zaległych na różne fundusze i z różnymi terminami płatności. Są to operacje
3
matematyczne, które powinien wykonać profesjonalny pełnomocnik w ramach
przygotowywania skargi kasacyjnej. Wypada w tym miejscu podkreślić, że
obowiązek wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia obejmuje również
obowiązek ujawnienia sposobu obliczenia tej wartości. Termin na wniesienie skargi
(2 miesiące) umożliwia skorzystanie z ewentualnej pomocy osób trzecich, jeśli
pełnomocnik nie jest mimo wszystko w stanie uczynić tego samodzielnie. Nie
sposób natomiast aprobować sytuacji, w której dochodzi do świadomego podania
wadliwej wartości przedmiotu zaskarżenia w celu uchylenia się od realizacji
obowiązku wyliczenia, nawet trudnego, rzeczywistej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z
dnia 13 września 2006 r., sygn. II PZ 29/06, odrzucenie środka zaskarżenia może
nastąpić wyjątkowo ale właśnie w sytuacji określenia wartości przedmiotu
zaskarżenia za pomocą dowolnej kwoty, jednie w celu pozornego spełnienia tego
wymagania.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z wniosku A. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego Z. S.
o należność z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 października 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 29 maja 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 maja 2009 r. Sąd Apelacyjny Wydział Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, odrzucił skargę kasacyjną pełnomocnika A. S.
Skargę tę wniósł pełnomocnik skarżącej od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 29 października 2008 r., zmieniającego w części wyrok sądu I instancji, w
części oddalającego apelację. W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącej jako
wartość przedmiotu zaskarżenia podał wartość przedmiotu sporu i zaskarżenia,
widniejącą w apelacji.
Zarządzeniem z dnia 29 kwietnia 2009 r. pełnomocnik został zobowiązany
do uzupełnienia braków skargi przez nadesłanie dwóch odpisów skargi oraz
2
wskazanie sposobu wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia i prawidłowe
określenie tej wartości.
W odpowiedzi pismem z dnia 21 maja 2009 r. pełnomocnik dołączył odpisy
skargi, wskazał jednocześnie, że wartość podana w skardze pochodzi z
postępowania apelacyjnego, natomiast z uwagi na fakt, że wyrok Sądu
Apelacyjnego zmienił tę wartość, jednak na obecnym etapie postępowania nie ma
żadnych wyliczeń ZUS ani też nie można dokonać wyliczeń własnych.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał, że w
aktach rentowych znajduje się dokładne wyliczenie zaległości składkowych, co
umożliwiało wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia – jej wyliczenie przez
profesjonalnego pełnomocnika. W tej sytuacji sąd uznał, że wartość przedmiotu
zaskarżenia nie została wskazana, wskutek czego odrzucił skargę kasacyjną.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik skarżącej wywiódł, że
wyliczenia tego nie dało się dokonać na podstawie akt rentowych – nie mógł tego
uczynić nawet profesjonalny pełnomocnik. W tej sytuacji należało posługiwać się
wartością przedmiotu zaskarżenia ujętą w apelacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Określenie wartości przedmiotu zaskarżenia stanowi obowiązek skarżącego.
Realizacja tego obowiązku może jedynie polegać na wskazaniu wartości właściwej
na danym etapie postępowania. Nie sposób zatem uznać, że wypełnia dyspozycję
art. 368 § 2 k.p.c. podanie w skardze kasacyjnej wartości przedmiotu zaskarżenia
uprzednio ujętej w apelacji, gdy doszło w tym postępowaniu do zmiany wyroku
sądu I instancji wpływającej na wartość roszczeń dochodzonych w sprawie. W
niniejszej sprawie skarżący miał świadomość, że wartość ta uległa zmianie –
stosownie do wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 21 maja 2009 r.
Skarżący, mimo że wyliczenie wartości przedmiotu zaskarżenia może
okazać się skomplikowane, powinien podjąć się tego wyliczenia i przedstawić je
jako wartość przedmiotu zaskarżenia. Nie przeszkadza w tym stopień
skomplikowania obliczeń, nawet jeśli należy dokonać przeliczenia składek
zaległych na różne fundusze i z różnymi terminami płatności. Są to operacje
3
matematyczne, które powinien wykonać profesjonalny pełnomocnik w ramach
przygotowywania skargi kasacyjnej. Wypada w tym miejscu podkreślić, że
obowiązek wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia obejmuje również
obowiązek ujawnienia sposobu obliczenia tej wartości. Termin na wniesienie skargi
(2 miesiące) umożliwia skorzystanie z ewentualnej pomocy osób trzecich, jeśli
pełnomocnik nie jest mimo wszystko w stanie uczynić tego samodzielnie. Nie
sposób natomiast aprobować sytuacji, w której dochodzi do świadomego podania
wadliwej wartości przedmiotu zaskarżenia w celu uchylenia się od realizacji
obowiązku wyliczenia, nawet trudnego, rzeczywistej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z
dnia 13 września 2006 r., sygn. II PZ 29/06, odrzucenie środka zaskarżenia może
nastąpić wyjątkowo ale właśnie w sytuacji określenia wartości przedmiotu
zaskarżenia za pomocą dowolnej kwoty, jednie w celu pozornego spełnienia tego
wymagania.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.