Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 53/09
POSTANOWIENIE
Dnia 15 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Antoni Górski
SSN Wojciech Jan Katner (sprawozdawca)
w sprawie w postępowaniu upadłościowym J. Spółki z o.o.
przy uczestnictwie wierzyciela Bank S.A. ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 października 2009 r.,
zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Rejonowego w K.
z dnia 20 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w K., postanowieniem z dnia 20 lutego 2009 r., odrzucił
skargę kasacyjną wierzyciela BANK SA. od postanowienia tego Sądu z dnia 1
grudnia 2008 r. w sprawie w postępowaniu upadłościowym „J." Spółka z o.o. W
uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 223 ustawy Prawo upadłościowe i
naprawcze, od postanowień sądu drugiej instancji nie przysługuje skarga
kasacyjna, zaś niniejsza sprawa nie jest objęta wyjątkami, zawartymi w art. 370 i
376 wymienionego prawa.
Od postanowienia odrzucającego skargę wierzyciel złożył zażalenie do Sądu
Najwyższego, zarzucając naruszenie art. 3981
§ 1 oraz art. 3986
§ 2 k.p.c.
i wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne. Sąd odrzucający skargę kasacyjną prawidłowo
powołał się na art. 223 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe
i naprawcze. Wskazał, że przepis ten wyłącza postępowanie kasacyjne
w przypadku postanowień sądu drugiej instancji chyba, że ustawa przewiduje
możliwość wszczęcia takiego postępowania. Jak trafnie stwierdził Sąd Najwyższy
w postanowieniu z dnia 7 stycznia 1997 r. I CKN 13/96 (OSNIC 1997, nr 5,
poz. 54), wydanym jeszcze pod rządem poprzednio obowiązującego prawa
upadłościowego z 1934 r., ale zachowującym nadal aktualność, na podstawie
przepisów tamtego prawa - kasacja, czyli obecna skarga kasacyjna przysługuje
tylko w przypadkach wyraźnie przewidzianych w tym prawie.
Obowiązujące prawo upadłościowe i naprawcze z 2003 r. przewiduje
wyraźnie możliwość wszczęcia postępowania kasacyjnego tylko w przypadkach
przewidzianych w art. 370 ust. 2 oraz w art. 373 i 374 w zw. z art. 376 ust. 3 tego
prawa. Nie można więc twierdzić, jak czyni to skarżący w zażaleniu, że prawo do
wniesienia skargi kasacyjnej wynika z ogólnego przepisu art. 3981
k.p.c.,
a odrzucenie skargi miałoby naruszać art. 3986
§ 2 k.p.c.
3
Przeciwnie, art. 3986
§ 2 k.p.c. stanowi właśnie o tym, że odrzucenie skargi
dotyczy również takiej sytuacji, w której jest ona niedopuszczalna z „innych
przyczyn". Takie przyczyny wynikają z ogólnej reguły o niedopuszczalności skargi
kasacyjnej w postępowaniu upadłościowym, zarówno co do postanowienia sądu
drugiej instancji w przedmiocie ogłoszenia upadłości, jak i wydanego już po takim
ogłoszeniu. Wyjątki od reguły wymienione wyraźnie we wskazanych powyżej
przepisach wyczerpują przypadki dopuszczalnej skargi kasacyjnej od postanowień
sądu drugiej instancji w postępowaniu upadłościowym. Wśród tych wyjątkowych
przypadków nie ma sprawy odnoszącej się do odrzucenia zgłoszenia
wierzytelności, o którą chodzi w zażaleniu skarżącego.
Nie można też twierdzić, jak to czyni skarżący w uzasadnieniu zażalenia,
że odmowa przyjęcia skargi pozbawia wierzyciela prawa do sądu, jako że odmowa
ta odnosi się tylko do skargi kasacyjnej od postanowienia sądu drugiej instancji,
a nie do poszukiwania ochrony sądowej w ogóle.
W tym stanie rzeczy należało zażalenie oddalić na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.

I CZ 53/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia