Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 16/09
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa J. M.
przeciwko Przemysłowemu Instytutowi Maszyn Budowlanych Sp. z o.o. […]
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 października 2009 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 3 czerwca 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną pełnomocnika J. M. w sprawie przeciwko Instytutowi Maszyn
Budowlanych Sp. z o.o.
Sąd Okręgowy wskazał, że skarga kasacyjna nie została opłacona należną
w sprawie – z uwagi na wartość przedmiotu sporu - opłatą podstawową. W związku
z tym skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu na zasadzie art. 1302
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik powoda wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia a także zwrócenie się przez Sąd Najwyższy z
pytaniem prawnym co do zgodności art. 1302
§ 3 k.p.c. z art. 45 ust. 1 oraz art. 78
Konstytucji RP a w razie orzeczenia o niezgodności z Konstytucją RP – o
umożliwienie uzupełnienia opłaty. Pełnomocnik powoda wskazał, że art. 1302
§ 3
2
k.p.c. traci moc z dniem 1 lipca 2009 r. na skutek jego uchylenia przez
ustawodawcę. Wśród motywów jego uchylenia ustawodawca m. in. miał kierować
się – na co wskazuje pełnomocnik powołując dokumenty z procesu legislacyjnego –
rozstrzygnięciem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 maja 2008 r., sygn. P 18/07.
Jakkolwiek Trybunał rozpatrywał w tym wyroku zagadnienie konstytucyjności art.
3701
k.p.c., to jednak – zdaniem skarżącego – w całej rozciągłości argumentacja
Trybunału daje się stosować w odniesieniu do art. 1302
§ 3 k.p.c. Nie uzasadnia to
wiec stosowania tak surowego środka jakim jest odrzucenie środka odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje uzasadnionych podstaw.
Przedstawione przez skarżącego zagadnienie zgodności z Konstytucją RP
art. 1302
§ 3 k.p.c. zostało rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny w trzech
wyrokach – z dnia 17 listopada 2008 r. sygn. SK 33/07, z dnia 28 maja 2009 r.
sygn. P 87/09 oraz z dnia 14 września 2009 r. sygn. SK 47/07. Trybunał
Konstytucyjny uznał że odrzucenie odpowiednio apelacji, zażalenia i zarzutów od
nakazu zapłaty, które nie zostały opłacone, a wnoszone były przez profesjonalnego
pełnomocnika, było dopuszczalne w świetle Konstytucji RP. Nie zachodziła
zdaniem Trybunału Konstytucyjnego niezgodność art. 1302
§ 3 k.p.c. z art. 45 ust. 1
oraz art. 78 Konstytucji, które to wzorce konstytucyjności proponował pełnomocnik
skarżącego w zażaleniu. Jakkolwiek zatem ustawodawca uchylił przepis art. 1302
§
3 k.p.c., to jednak w przypadkach, w których znajduje on zastosowanie (patrz w
szczególności art. 8 ust. 1 ustawy z dania 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy –
Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 234 poz.
1571), środki odwoławcze wnoszone przez pełnomocników a nieopłacone
należycie podlegają odrzuceniu bez wzywania do uzupełnienia braków.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

II PZ 16/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia