Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 46/09
POSTANOWIENIE
Dnia 3 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa R.B.
przeciwko Skarbowi Państwa Sądowi Rejonowemu w G.
i J.K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 3 listopada 2009 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 marca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od Skarbu Państwa (Sąd
Apelacyjny) na rzecz radcy prawnego P.M. kwotę 3600 (trzy
tysiące sześćset) złotych, powiększoną o stawkę podatku od
towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nie opłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 17 marca 2009 r. odrzucił apelację
powoda R.B. od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 4 sierpnia 2008 r., jako
wniesioną po terminie.
Wyrok Sądu Okręgowego w S. z dnia 4 sierpnia 2008 r. został doręczony
pełnomocnikowi powoda wraz z uzasadnieniem w dniu 27 sierpnia 2008 r.
W dniu 29 sierpnia 2008 r. ustanowiony z urzędu pełnomocnik powoda radca
prawny J. W. przedłożyła opinię prawną o niecelowości wniesienia apelacji w
imieniu powoda i jednocześnie poinformowała powoda o możliwości złożenia
wobec pełnomocnika oświadczenia zobowiązującego pełnomocnika do złożenia
apelacji.
Pismem z dnia 4 września 2008 r. J.W. wypowiedziała pełnomocnictwo do
reprezentowania powoda w badanej sprawie informując jednocześnie powoda, że
termin do wniesienia apelacji upływa powodowi w dniu 10 września 2008 r.
W dniu 10 września 2008 r. powód w piśmie zaadresowanym do Sądu
Okręgowego w S. złożył oświadczenie, iż mimo negatywnej opinii pełnomocnika
zobowiązuje go do wniesienia apelacji w jego imieniu.
Sąd Okręgowy w S. wezwał powoda do sprecyzowania czy pismo z dnia 10
września 2008 r. stanowi apelację od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 4
sierpnia 2008 r., czy jest ono pismem adresowanym do radcy prawnego, pod
rygorem przyjęcia, iż jest to pismo do radcy prawnego.
W dniu 6 listopada 2008 r. powód poinformował Sąd, iż jego pismo z dnia
10 września 2008 r. stanowi apelację od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 4
sierpnia 2008 r.
Ustanowiony dla powoda pełnomocnik z urzędu P.M., w wykonaniu
zobowiązania Sądu z dnia 23 grudnia 2008 r., uzupełnił braki formalne apelacji
wskazane w wezwaniu.
Sąd Apelacyjny, wbrew stanowisku Sądu Okręgowego, stwierdził, że nie było
żadnych podstaw do wzywania powoda o sprecyzowanie treści pisma z dnia
10 września 2008 r. W ocenie Sądu Apelacyjnego treść pisma jednoznacznie
wskazywała, że powód złożył jedynie oświadczenie o zobowiązaniu pełnomocnika
3
powoda do sporządzenia apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 4
sierpnia 2008 r. Traktując jako apelację pismo pełnomocnika powoda z dnia 14
stycznia 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił ją ze względu na upływ terminu do
zaskarżenia orzeczenia.
W zażaleniu powód zarzucił naruszenie art. 369 § 1 k.p.c. oraz naruszenie
prawa procesowego polegające na pozbawieniu powoda możności obrony jego
praw, co miało doprowadzić do nieważności postępowania na podstawie art. 379
pkt 5 k.p.c. i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Sąd Apelacyjny trafnie uznał, że apelacja została
wniesiona po upływie terminu. Pismo powoda z dnia 10 września 2008 r. bez
żadnych wątpliwości nie może być uznane za apelację, skoro z jego treści
bezspornie wynika, że stanowi ono jedynie wyrażone w stosunku do pełnomocnika
procesowego zobowiązanie do wniesienia apelacji. Błędne zakwalifikowanie tego
pisma jako apelacji i udzielenie terminu do usunięcia jej braków nie może
prowadzić do przedłużenia ustawowego terminu do wniesienia apelacji. Skarżący
zarzucał, że o charakterze pisma procesowego winny świadczyć także
okoliczności, w jakich zostało wniesione. W niniejszej sprawie przedmiotowe pismo
zostało złożone po odmowie sporządzenia apelacji przez dotychczasowego
pełnomocnika. Niewątpliwie zamiarem skarżącego było wniesienie apelacji,
pomimo opinii pełnomocnika o braku podstaw do złożenia tego środka
odwoławczego. Zamiar nie zastępuje jednak faktu wniesienia apelacji, a fakt ten
nastąpił – po ustanowieniu nowego pełnomocnika – już po upływie terminu
określonego w art. 369 § 1 k.p.c. Pismo powoda zaś, jak trafnie wskazał Sąd
Apelacyjny, nie zawiera żadnego elementu, który pozwalałby uznać je choćby za
namiastkę apelacji. Zarzuty podniesione w zażaleniu oceny tej nie podważyły.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c.