II CZ 57/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 57/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Jan Katner
SSA Barbara Trębska
w sprawie z wniosku J.S., A.T. i B.T.
przy uczestnictwie Gminy Miasto S.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 listopada 2009 r.,
zażalenia wnioskodawców – J. S. i A.T.
na postanowienie Sądu Okręgowego w S.
z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w S. odrzucił
skargę kasacyjną wniesioną przez wnioskodawców J.S. i A.T. od postanowienia
tego Sądu z dnia 10 grudnia 2008 r., wydanego w sprawie o stwierdzenie nabycia
własności nieruchomości przez zasiedzenie. Przyczyną wydania tego
postanowienia jest stwierdzenie braku prawidłowego uzasadnienia wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i nieusunięcie tego braku w
zakreślonym terminie.
W zażaleniu na wymienione postanowienie wnioskodawcy zarzucili
naruszenie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. przez błędne przyjęcie, że uzupełniona skarga
kasacyjna nie zawiera wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania oraz jego
uzasadnienia i wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W zażaleniu bezpodstawnie zarzucono, że przyczyną odrzucenia skargi
kasacyjnej przez Sąd Okręgowy było błędne przyjęcie, iż skarga nie zawiera
wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania. Przyczyną odrzucenia skargi było bowiem
stwierdzenie jedynie braku prawidłowego uzasadnienia tego wniosku.
W skardze kasacyjnej wnioskodawcy wnosząc o przyjęcie jej do rozpoznania
podali, że czynią to „z uwagi na występujące istotne zagadnienie prawne –
czy charakter posiadania działki można określić w oparciu o stan prawny działki
sąsiedniej”. W wykonania wezwania do usunięcia braku skargi kasacyjnej
polegającego na nieuzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania,
wnioskodawcy brak ten usunęli w ten sposób, że nawiązali do okoliczności sprawy
i stanowiska zajętego w sprawie przez sąd drugiej instancji. Można uznać, że jest to
wystarczające uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
zważywszy, że podstawą skargi jest naruszenie przepisu art. 231 k.p.c. przez
przyjęcie domniemania, iż posiadacze nieruchomości będącej przedmiotem
wniosku byli posiadaczami zależnymi, albowiem byli wieczystymi użytkownikami
działki sąsiedniej. Nie było zatem podstawy do odrzucenia skargi kasacyjnej
3
wnioskodawców ze względu na brak uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania.
Zażalenie nie zasługuje jednakże na uwzględnienie. Skarga kasacyjna
wniesiona przez wnioskodawców podlega bowiem odrzuceniu z innej przyczyny.
Jedyną podstawą skargi kasacyjnej wnioskodawców jest naruszenie
przepisu art. 231 k.p.c. Jest to przepis pozwalający na ustalenie faktów mających
istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można
wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne). Jest to więc
przepis dotyczący ustalenia faktów. Stosownie zaś do art. 3983
§ 3 k.p.c. zarzuty
dotyczące ustalenia faktów nie mogą być podstawą skargi kasacyjnej. Należy więc
stwierdzić, że skarga kasacyjna wnioskodawców nie spełnia przewidzianego
w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. warunku przytoczenia podstawy kasacyjnej, co jest
brakiem nieusuwalnym, powodującym odrzucenie skargi bez wzywania
do usunięcia tego braku (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
Wobec tego, że z przytoczonych względów zaskarżone postanowienie mimo
błędnego uzasadnienia odpowiada prawu, zażalenie należało oddalić (art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Jan Katner
SSA Barbara Trębska
w sprawie z wniosku J.S., A.T. i B.T.
przy uczestnictwie Gminy Miasto S.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 listopada 2009 r.,
zażalenia wnioskodawców – J. S. i A.T.
na postanowienie Sądu Okręgowego w S.
z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w S. odrzucił
skargę kasacyjną wniesioną przez wnioskodawców J.S. i A.T. od postanowienia
tego Sądu z dnia 10 grudnia 2008 r., wydanego w sprawie o stwierdzenie nabycia
własności nieruchomości przez zasiedzenie. Przyczyną wydania tego
postanowienia jest stwierdzenie braku prawidłowego uzasadnienia wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i nieusunięcie tego braku w
zakreślonym terminie.
W zażaleniu na wymienione postanowienie wnioskodawcy zarzucili
naruszenie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. przez błędne przyjęcie, że uzupełniona skarga
kasacyjna nie zawiera wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania oraz jego
uzasadnienia i wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W zażaleniu bezpodstawnie zarzucono, że przyczyną odrzucenia skargi
kasacyjnej przez Sąd Okręgowy było błędne przyjęcie, iż skarga nie zawiera
wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania. Przyczyną odrzucenia skargi było bowiem
stwierdzenie jedynie braku prawidłowego uzasadnienia tego wniosku.
W skardze kasacyjnej wnioskodawcy wnosząc o przyjęcie jej do rozpoznania
podali, że czynią to „z uwagi na występujące istotne zagadnienie prawne –
czy charakter posiadania działki można określić w oparciu o stan prawny działki
sąsiedniej”. W wykonania wezwania do usunięcia braku skargi kasacyjnej
polegającego na nieuzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania,
wnioskodawcy brak ten usunęli w ten sposób, że nawiązali do okoliczności sprawy
i stanowiska zajętego w sprawie przez sąd drugiej instancji. Można uznać, że jest to
wystarczające uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
zważywszy, że podstawą skargi jest naruszenie przepisu art. 231 k.p.c. przez
przyjęcie domniemania, iż posiadacze nieruchomości będącej przedmiotem
wniosku byli posiadaczami zależnymi, albowiem byli wieczystymi użytkownikami
działki sąsiedniej. Nie było zatem podstawy do odrzucenia skargi kasacyjnej
3
wnioskodawców ze względu na brak uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania.
Zażalenie nie zasługuje jednakże na uwzględnienie. Skarga kasacyjna
wniesiona przez wnioskodawców podlega bowiem odrzuceniu z innej przyczyny.
Jedyną podstawą skargi kasacyjnej wnioskodawców jest naruszenie
przepisu art. 231 k.p.c. Jest to przepis pozwalający na ustalenie faktów mających
istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można
wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne). Jest to więc
przepis dotyczący ustalenia faktów. Stosownie zaś do art. 3983
§ 3 k.p.c. zarzuty
dotyczące ustalenia faktów nie mogą być podstawą skargi kasacyjnej. Należy więc
stwierdzić, że skarga kasacyjna wnioskodawców nie spełnia przewidzianego
w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. warunku przytoczenia podstawy kasacyjnej, co jest
brakiem nieusuwalnym, powodującym odrzucenie skargi bez wzywania
do usunięcia tego braku (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
Wobec tego, że z przytoczonych względów zaskarżone postanowienie mimo
błędnego uzasadnienia odpowiada prawu, zażalenie należało oddalić (art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).