Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 63/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Wojciech Jan Katner
SSA Barbara Trębska (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa – Skarbowego Urzędu Komorniczego
Wydział Finansowy Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej,
obecnie reprezentowanego przez Prezydenta Miasta Ł.
przy uczestnictwie A.S., J.S., E.G., A.S. i Miasta Ł.
o wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 listopada 2009 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania A.S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Na skutek rewizji od wpisu Państwowego Biura Notarialnego z dnia 9
kwietnia 1971 r., Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem z dnia 16 października 2008
r. zmienił zaskarżony wpis i oddalił wniosek.
Od orzeczenia tego A.S. wniosła skargę kasacyjną, którą Sąd Okręgowy
potraktował jako kasację i postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2009 r. odrzucił z
powodu wniesienia jej z uchybieniem ustawowego miesięcznego terminu. W ocenie
Sądu w sprawie mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania cywilnego w
brzmieniu sprzed 1 lipca 1996 r., tj. sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 1 marca
1996 r. nowelizującej kodeks w zakresie m.in. środków zaskarżenia. Zgodnie art.
11 ust 2 tejże ustawy, do złożenia i rozpoznania rewizji od orzeczenia sądu
pierwszej instancji wydanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
stosuje się przepisy dotychczasowe. Z kolei przepis art. 11 ust. 3 ustawy stanowi,
że od orzeczenia sądu drugiej instancji oddalającego po dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy rewizję lub orzekającego co do istoty przysługuje kasacja,
z wyłączeniem spraw, w których według tej ustawy kasacja nie przysługuje.
Przesądza to zdaniem Sądu Okręgowego o zastosowaniu art. 3934
k.p.c. w zw.
z art. 1 pkt 44 cytowanej ustawy i obowiązywaniu miesięcznego terminu na
wniesienie kasacji, liczonego od dnia doręczenia orzeczenia stronie skarżącej.
Skoro uczestniczce doręczono odpis postanowienia z dnia 16 października 2008 r.
wraz z uzasadnieniem w dniu 31 października 2008 r., to termin na wniesienie
kasacji upłynął dnia 30 listopada 2008 r. Wnosząc kasację w dniu 30 grudnia
2008 r. uczestniczka uchybiła ustawowemu terminowi.
W zażaleniu uczestniczka podniosła naruszenie art. 1 pkt 11, pkt 13 oraz
art. 3 i art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
i wniosła o uchylenie postanowienia z dnia 29 kwietnia 2009 r. Wskazała, że Sąd
Okręgowy nie uwzględnił nowelizacji k.p.c. i przez to nie zastosował przepisu
art. 3985
k.p.c. wprowadzającego dwumiesięczny termin na wniesienie skargi
kasacyjnej.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zasadny jest zarzut zażalenia, że Sąd Okręgowy nie uwzględnił zmiany
kodeksu postępowania cywilnego wynikającej z ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo u ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 21 stycznia 2005 r. Nr 13, poz. 98), która weszła
w życie w dniu 6 lutego 2005 r., a która w miejsce kasacji wprowadziła skargę
kasacyjną. Zgodnie z art. 3 tej ustawy, sprawy wszczęte przed dniem jej wejścia
w życie toczą się od tego dnia według przepisów tej ustawy, z tym że do złożenia
i rozpoznania kasacji od orzeczenia wydanego przed dniem wejścia w życie
ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Z uregulowania powyższego wynika zatem, że przepisy dotyczące kasacji
obowiązujące przed dniem 6 lutego 2005 r., stosuje się do orzeczeń, od których
przysługuje kasacja, ale wydanych jedynie przed tą datą. Sytuacja taka nie miała
miejsca w rozpoznawanej sprawie. Zaskarżone przez uczestniczkę postanowienie
Sądu Okręgowego, zmieniające wpis i oddalające wniosek, zostało wydane w dniu
16 października 2008 r., a więc już po wejściu w życie ustawy nowelizującej z dnia
22 grudnia 2004 r., wprowadzającej w miejsce kasacji, skargę kasacyjną.
Wniesiony zatem przez skarżącą nadzwyczajny środek prawny stanowi w istocie
skargę kasacyjną, a nie – jak to błędnie przyjął Sąd Okręgowy – kasację. Oznacza
to, że uczestniczce, zgodnie z art. 3985
k.p.c., przysługiwał od wydanego
orzeczenia dwumiesięczny termin na wniesienie skargi kasacyjnej, liczony od dnia
doręczenia jej orzeczenia z uzasadnieniem (31 października 2008 r.). Wnosząc
skargę w dniu 30 grudnia 2008 r. nie uchybiła temu terminowi, a zatem zaskarżone
orzeczenie nie było prawidłowe.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zd. 1 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.