SNO 89/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 R.
SNO 89/09
Przewodniczący sędzia SN Dariusz Świecki (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Józef Frąckowiak, Krzysztof Pietrzykowski.
S ą d N a j w y ż s z y z udziałem protokolanta w sprawie sędziego Sądu
Okręgowego w stanie spoczynku, obwinionego o popełnienie przewinień
dyscyplinarnych z art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) po rozpoznaniu w Izbie Karnej na
posiedzeniu w dniu 16 grudnia 2009 r. zażaleń wniesionych przez obrońców
obwinionego na postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 2
października 2009 r., sygn. akt (...), w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku o
zawieszenie postępowania dyscyplinarnego w części dotyczącej przewinień
dyscyplinarnych zarzucanych obwinionemu w punktach 1 i 3 wniosku o rozpoznanie
sprawy dyscyplinarnej
p o s t a n o w i ł : u t r z y m a ć w m o c y zaskarżone p o s t a n o w i e n i e .
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny nie
uwzględnił wniosku obrońcy obwinionego w części dotyczącej zawieszenia
postępowania dyscyplinarnego, dotyczącego zarzutu popełnienia przewinień
dyscyplinarnych polegających na tym, że w dniu 14 grudnia 2006 r. w A. w sklepie
„Biedronka” zabrał w celu przywłaszczenia towar wartości 6.50 zł oraz że w dniu 15
grudnia 2006 r. nie zastosował się do wydanego przez funkcjonariusza Policji
polecenia zatrzymania do kontroli drogowej, a następnie utrudniał wykonanie przez
funkcjonariusza czynności służbowych, przez co doprowadził do zastosowania
środków przymusu bezpośredniego w postaci chwytu obezwładniającego i założenia
kajdanek, tj. o przewinienia dyscyplinarne z art. 107 § 1 u.s.p.
Na powyższe postanowienie zażalenie wnieśli obrońcy obwinionego, zarzucając
obrazę przepisów postępowania, tj. art. 22 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. przez
niezasadne nieuwzględnienie wniosku o zawieszenie postępowania co do wszystkich
zarzucanych obwinionemu przewinień dyscyplinarnych, a zawieszenie postępowania
tylko odnośnie do przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego w punkcie 2 wniosku o
rozpoznanie sprawy w postępowaniu dyscyplinarnym. W konkluzji obrońcy wnieśli o
zmianę zaskarżonego postanowienia i zawieszenie postępowania dyscyplinarnego w
2
całości lub uchylenie w zaskarżonej części postanowienia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenia nie są zasadne. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny prawidłowo
uznał, że z uwagi na tożsamość zarzutu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z
punktu 2 wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu dyscyplinarnym z zarzutem
popełnienia przestępstwa, co do którego toczy się postępowanie karne, tylko w tym
zakresie należało zawiesić postępowanie dyscyplinarne. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego wskazuje się, że postępowanie dyscyplinarne
należy zawiesić do czasu ukończenia postępowania karnego, nie tylko z uwagi na
ekonomikę procesową, ale także z powodu obowiązywania w postępowaniu karnym
zasady domniemania niewinności (por. uchwałę SN z dnia 28 września 2006 r., I KZP
8/06, OSNKW 2006, z. 10, poz. 87).
Natomiast pozostałe zarzuty popełnienia przewinień dyscyplinarnych zawarte w
punktach 1 i 3 wniosku dotyczą czynów stanowiących wykroczenia, za które zgodnie
z art. 81 u.s.p. sędzia odpowiada tylko dyscyplinarnie. Nie jest to więc sytuacja, w
której z uwagi na podmiotowo-przedmiotową tożsamość postępowań karnego i
dyscyplinarnego zachodzi konieczność zawieszenia tego ostatniego. Podnoszony przez
skarżących argument dotyczący ekonomiki procesu co do przeprowadzenia dowodu z
opinii psychiatrycznej nie jest przekonywujący, gdyż dowód ten, dopuszczony w
innym postępowaniu, może też zostać wykorzystany w postępowaniu dyscyplinarnym
bez konieczności jego ponownego przeprowadzenia. Nadto, co do zarzucanego
przewinienia dyscyplinarnego z punktu 1 wniosku, to trzeba zauważyć, że nie
pozostaje w powiązaniu z pozostałymi zarzutami. Natomiast odnośnie do przewinienia
dyscyplinarnego zarzucanego w punkcie 3 wniosku, to choć istnieje związek
podmiotowo-przedmiotowy z zarzutem zawartym w punkcie 2 wniosku, to jednak co
do tego zachowania nie toczy się odrębne postępowanie karne. Tym samym, w świetle
wskazanego orzecznictwa, nie ma powodu do zawieszenia postępowania
dyscyplinarnego także w tym zakresie.
Z tych też względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w
postanowieniu.
SNO 89/09
Przewodniczący sędzia SN Dariusz Świecki (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Józef Frąckowiak, Krzysztof Pietrzykowski.
S ą d N a j w y ż s z y z udziałem protokolanta w sprawie sędziego Sądu
Okręgowego w stanie spoczynku, obwinionego o popełnienie przewinień
dyscyplinarnych z art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) po rozpoznaniu w Izbie Karnej na
posiedzeniu w dniu 16 grudnia 2009 r. zażaleń wniesionych przez obrońców
obwinionego na postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 2
października 2009 r., sygn. akt (...), w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku o
zawieszenie postępowania dyscyplinarnego w części dotyczącej przewinień
dyscyplinarnych zarzucanych obwinionemu w punktach 1 i 3 wniosku o rozpoznanie
sprawy dyscyplinarnej
p o s t a n o w i ł : u t r z y m a ć w m o c y zaskarżone p o s t a n o w i e n i e .
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny nie
uwzględnił wniosku obrońcy obwinionego w części dotyczącej zawieszenia
postępowania dyscyplinarnego, dotyczącego zarzutu popełnienia przewinień
dyscyplinarnych polegających na tym, że w dniu 14 grudnia 2006 r. w A. w sklepie
„Biedronka” zabrał w celu przywłaszczenia towar wartości 6.50 zł oraz że w dniu 15
grudnia 2006 r. nie zastosował się do wydanego przez funkcjonariusza Policji
polecenia zatrzymania do kontroli drogowej, a następnie utrudniał wykonanie przez
funkcjonariusza czynności służbowych, przez co doprowadził do zastosowania
środków przymusu bezpośredniego w postaci chwytu obezwładniającego i założenia
kajdanek, tj. o przewinienia dyscyplinarne z art. 107 § 1 u.s.p.
Na powyższe postanowienie zażalenie wnieśli obrońcy obwinionego, zarzucając
obrazę przepisów postępowania, tj. art. 22 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. przez
niezasadne nieuwzględnienie wniosku o zawieszenie postępowania co do wszystkich
zarzucanych obwinionemu przewinień dyscyplinarnych, a zawieszenie postępowania
tylko odnośnie do przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego w punkcie 2 wniosku o
rozpoznanie sprawy w postępowaniu dyscyplinarnym. W konkluzji obrońcy wnieśli o
zmianę zaskarżonego postanowienia i zawieszenie postępowania dyscyplinarnego w
2
całości lub uchylenie w zaskarżonej części postanowienia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenia nie są zasadne. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny prawidłowo
uznał, że z uwagi na tożsamość zarzutu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z
punktu 2 wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu dyscyplinarnym z zarzutem
popełnienia przestępstwa, co do którego toczy się postępowanie karne, tylko w tym
zakresie należało zawiesić postępowanie dyscyplinarne. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego wskazuje się, że postępowanie dyscyplinarne
należy zawiesić do czasu ukończenia postępowania karnego, nie tylko z uwagi na
ekonomikę procesową, ale także z powodu obowiązywania w postępowaniu karnym
zasady domniemania niewinności (por. uchwałę SN z dnia 28 września 2006 r., I KZP
8/06, OSNKW 2006, z. 10, poz. 87).
Natomiast pozostałe zarzuty popełnienia przewinień dyscyplinarnych zawarte w
punktach 1 i 3 wniosku dotyczą czynów stanowiących wykroczenia, za które zgodnie
z art. 81 u.s.p. sędzia odpowiada tylko dyscyplinarnie. Nie jest to więc sytuacja, w
której z uwagi na podmiotowo-przedmiotową tożsamość postępowań karnego i
dyscyplinarnego zachodzi konieczność zawieszenia tego ostatniego. Podnoszony przez
skarżących argument dotyczący ekonomiki procesu co do przeprowadzenia dowodu z
opinii psychiatrycznej nie jest przekonywujący, gdyż dowód ten, dopuszczony w
innym postępowaniu, może też zostać wykorzystany w postępowaniu dyscyplinarnym
bez konieczności jego ponownego przeprowadzenia. Nadto, co do zarzucanego
przewinienia dyscyplinarnego z punktu 1 wniosku, to trzeba zauważyć, że nie
pozostaje w powiązaniu z pozostałymi zarzutami. Natomiast odnośnie do przewinienia
dyscyplinarnego zarzucanego w punkcie 3 wniosku, to choć istnieje związek
podmiotowo-przedmiotowy z zarzutem zawartym w punkcie 2 wniosku, to jednak co
do tego zachowania nie toczy się odrębne postępowanie karne. Tym samym, w świetle
wskazanego orzecznictwa, nie ma powodu do zawieszenia postępowania
dyscyplinarnego także w tym zakresie.
Z tych też względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w
postanowieniu.