Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 112/09
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku B. L.
przy uczestnictwie P. L.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt I Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 września 2009 r. Sąd Okręgowy w W.
odrzucił skargę kasacyjną w sprawie o podział majątku od postanowienia Sądu
Okręgowego w W. z dnia 25 czerwca 2009 r. Skarżący wniósł o uchylenie tego
postanowienia zarzucając naruszenie art. 5191
§ 2 k.p.c., przez błędne przyjęcie, że
przedmiotem rozpoznania była sprawa z zakresu prawa rodzinnego o podział majątku, a
nie sprawa z zakresu prawa rzeczowego o uzgodnienie treści księgi wieczystej z
rzeczywistym stanem prawnym.
W zażaleniu uczestnik wniósł o uchylenie powyższego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Skład Sądu Najwyższego podziela stanowisko i argumentację wyrażone w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2001r. II CZ 13/01 (OSNC 2001, nr
12, poz.181), iż spór o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem
prawnym jest typową sprawą o prawo własności w rozumieniu art. 618 § 1 k.p.c. (por.
uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 1993 r. III CZP 175/92,
OSNC 1993, nr 6, poz. 111), i jako taki podlega rozpoznaniu w sprawie o zniesienie
współwłasności. Przepis art. 618 § 1 k.p.c. wskazuje na trzy kategorie sporów między
współwłaścicielami, które podlegają rozpoznaniu i rozstrzygnięciu w postępowaniu o
zniesienie współwłasności, przy czym nierozpoznanie ich w tym postępowaniu
powoduje, że nie można ich potem rozstrzygać w sprawie oddzielnej (art. 618 § 3
k.p.c.). Są to spory o prawo żądania zniesienia współwłasności i o prawo własności,
oraz wzajemne roszczenia z tytułu posiadania rzeczy. W konsekwencji należy uznać, że
od postanowienia sądu drugiej instancji wydanego w sprawie o zniesienie
współwłasności, którego przedmiotem jest rozstrzygnięcie sporu przewidzianego w art.
618 § 1 k.p.c., skarga kasacyjna przysługuje, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia
wynosi co najmniej sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Powyższa argumentacja ma również zastosowanie w niniejszym postępowaniu,
jako że do postępowania o podział majątku pomiędzy małżonkami po ustaniu
wspólności majątkowej, zgodnie z art. 567 § 3 k.p.c., stosuje się odpowiednio przepisy o
dziale spadku, a do działu spadku zaś zgodnie z art. 688 k.p.c. stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące zniesienia współwłasności, a w szczególności art. 618 § 2 i 3 k.p.c.
Mając na uwadze, że wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż kwota wymieniona
w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., skarga kasacyjna jako niedopuszczalna podlegała
odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.

IV CZ 112/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia