Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia: 28 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia Wydział VIII Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Koelner

Protokolant: Bernadeta Piskorek

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa: Wspólnoty Mieszkaniowej (...) nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) oraz we W. przy ul. (...)

przeciwko: B. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. P. na rzecz strony powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) oraz we W. przy ul. (...) kwotę 2731,70 zł (dwa tysiące siedemset trzydzieści jeden złotych siedemdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  umarza postępowanie co do kwoty 620,23 zł;

IV.  znosi wzajemnie koszty procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 23 kwietnia 2011 r. do Sądu Rejonowego Lublin-Z. w L. strona powodowa Wspólnota Mieszkaniowa (...) nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) oraz we W. przy ul. (...) z siedzibą (...) we W. domagała się zasądzenia od pozwanej B. P. kwoty 5.084,02 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podała, iż pozwany jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...), a także posiada udział w nieruchomości wspólnej, który znajduje się w zasobach powodowej wspólnoty. Podała, iż na dzień 20.04.2011r. zaległość pozwanej z tytułu utrzymania lokalu wyniosła 5.084,02 zł. Wezwania do zapłaty kierowane do pozwanej okazały się bezskuteczne.

W dniu 31 maja 2011 r. został wydany nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Wniesionym w ustawowym terminie sprzeciwie pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości domagając się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, iż wskazywany przez powoda dług nie istnieje, a zatem powództwo jest niezasadne. Podała, iż dokonuje regularnie opłat, na co ma potwierdzenia wszystkich wpłat. Zarzuciła, iż strona powodowa nie udowodniła swojego roszczenia.

Postanowieniem z dnia 13 października 2011 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód przekazał sprawę do rozpoznania przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia.

Usuwając braki formalne pozwu w trybie art. 505 ³⁷ kpc, strona powodowa podała, iż pozwana nie uregulowała należności za:

- listopad 2008 r. w kwocie 68,60 zł,

- grudzień 2008 r. w kwocie 267,41 zł,

- grudzień 2008 r. (media) w kwocie 66,90 zł,

- styczeń 2009r. w kwocie 255,22 zł,

- luty 2009 r. w kwocie 255,22 zł,

- marzec 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- kwiecień 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- maj 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- czerwiec 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- lipiec 2009 r. (rozliczenie wody) w kwocie 246,19 zł,

- lipiec 2009 r. (rozliczenie C.O.) w kwocie 53,13 zł,

- lipiec 2009 r. w kwocie 344,85 zł,

- sierpień 2009 r. w kwocie 405,56 zł,

- wrzesień 2009 r. w kwocie 340,77 zł,

- grudzień 2009 r. w kwocie 340,77 zł,

- styczeń 2010 r. w kwocie 323,11 zł,

Nadto na dzień 20.04. 2011 r. strona powodowa skapitalizowała należne jej ustawowe odsetki od nieterminowo regulowanych przez pozwaną płatności w kwocie 991,38 zł. Łącznie pozwana zalega z kwotą 5.084,02 zł. (k. 20-26)

W piśmie z dnia 12.06.2012 r. pozwana podniosła, iż w 2008 r. uregulowała całą istniejącą zaległość dokonując zapłaty kwoty 4200 zł. Zarzuciła, iż zostało zawyżone jej zużycie zimnej wody w lipcu 2008 r. Dodatkowo koszty za energię elektryczną części wspólnych są „horrendalne” (k. 42-43).

W piśmie procesowym wniesionym 17.07.2012r. strona powodowa podała, iż na lipiec 2012r. całkowite zadłużenie pozwanej wynosi 6993,45 zł. Modyfikując żądanie strona powodowa podała, iż pozwana nie uregulowała należności za:

- listopad 2008 r. w kwocie 68,60 zł,

- grudzień 2008 r. w kwocie 267,41 zł,

- grudzień 2008 r. (media) w kwocie 66,90 zł,

- styczeń 2009r. w kwocie 255,22 zł,

- luty 2009 r. w kwocie 255,22 zł,

- marzec 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- kwiecień 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- maj 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- czerwiec 2009 r. w kwocie 265,08 zł,

- lipiec 2009 r. (rozliczenie wody) w kwocie 246,19 zł,

- lipiec 2009 r. (rozliczenie C.O.) w kwocie 53,13 zł,

- lipiec 2009 r. w kwocie 344,85 zł,

- sierpień 2009 r. w kwocie 405,56 zł,

- wrzesień 2009 r. w kwocie 113,64 zł,

- listopad 2009 r. w kwocie 315,46 zł,

- grudzień 2009 r. w kwocie 70,94 zł,

- styczeń 2010 r. w kwocie 17,67 zł.

Łącznie do zapłaty pozwanej pozostaje kwota 3472,41 tytułem należności głównej za okres do stycznia 2010 r. oraz 1451,40 zł tytułem odsetek liczonych na dzień 16.07.2012 r.

Odnosząc się do zgłoszonych przez pozwaną zarzutów, co do rozliczenia wody podała, iż pozwana odmawia wpuszczenia inkasentów Wspólnoty do mieszkania i odczytania stanu liczników pozwanej, stąd naliczany jest niewielki ryczałt. Natomiast co do co zużycia energii elektrycznej wskazała, iż opłaty z tego tytułu dotyczą wszelkich urządzeń służących członkom wspólnoty, tj. windy, wentylatory mechaniczne itp. (k. 63-64).

Na rozprawie w dniu 22 listopada 2012 r. pozwana zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia co do należności 1969,49 zł – przeksięgowanej w dniu 31.08.2008r. niedopłaty z dnia 29.02.2008 r. – jako kwoty obejmującej świadczenia okresowe.

W odpowiedzi strona powodowa podniosła, iż zgłoszony zarzut jest bezzasadny, albowiem skierowanie pozwu w sprawie przerwało bieg przedawnienia roszczenia należności powstałych w 2008 r. Nadto wskazała, iż dokonana przez pozwaną wpłata 4.200 zł została zaksięgowana zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. (k. 124-125)

W toku postępowania stanowisko stron nie uległo zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana B. P. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...) o powierzchni 41,85 m ² znajdującego się w zasobach strony powodowej – Wspólnoty Mieszkaniowej (...) nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) oraz ul. (...) 49.

(Bezsporne)

Zadłużenie pozwanej z tytułu zaliczek w czerwcu 2005 r. wynosiło 924,62 zł.

Dowód: - kartoteka za 2005r. - k. 120 (41 dokumentacji);

Wysokość zaliczek na poczet opłat związanych z utrzymaniem przedmiotowego lokalu wraz z mediami wynosiła łącznie w okresie:

- od marca 2008 do grudnia 2008 r. – 2633,42 zł,

- od stycznia 2009 r. do grudnia 2009 r. – 4655,47 zł,

- w styczniu 2010 r. - 395,81 zł.

Dowód: -kartoteka obrotów za 2008r., 2009r.,2010 r. - k. 68-70;

-rozliczenie mediów - k. 74-77; 120,

-rozliczenie energii elektrycznej- k. 101-104,

W dniu 31.08.2008 r. strona powodowa dokonała przeksięgowania niedopłaty z 29.02.2008 r. na kwotę 1969,49 zł obejmującej zaległości w opłatach za okres od 2002 r. do lutego 2008 r. Kwota ta została potrącona z dokonanej przez pozwaną wpłaty kwoty 4.200 zł.

Dowód: - kartoteka księgowa za 2008 r. – k. 68,

- naliczenie – k. 149,

Pozwana w dniu 20.10.2008 r. wpłaciła na rzecz powoda kwotę 4.200 zł.

Dowód: - potwierdzenie przelewu – k. 45,

- kartoteka księgowa za 2008 r. – k. 68,

W 2009 r. pozwana dokonała następujących wpłat na rzecz powoda:

- 19.10.2009 r. wpłaciła kwotę 697,28 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie sierpień, wrzesień i październik 2009 r.,

- 23.12.2009 r. wpłaciła kwotę 90 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie za listopad 2009 r.,

- 23.12.2009 r. wpłaciła kwotę 344,85 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie grudzień 2009 r.,

- 16.03.2010 r. wpłaciła kwotę 765,66 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie za trzy miesiące: styczeń, luty, marzec 2010 r. po 255,22 zł/m-c.

Dowód: - potwierdzenia przelewów, k. 45-47,

- kartoteka księgowa za 2009 r. i 2010 r. – k. 69, 70

Pismem z dnia 7 kwietnia 2010 r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 3827,83 zł tytułem zaległości powstałych w związku z nieterminowym regulowaniem opłat eksploatacyjnych za mieszkanie w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania.

Dowód: - wezwanie do zapłaty z dnia 07.04.2010 r.- k.58.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Bezspornym w sprawie było, iż pozwana B. P. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...) o powierzchni 41,85 m ² znajdującego się w zasobach strony powodowej.

Istota sporu sprowadzała się do rozważenia, czy na pozwanej spoczywał obowiązek zapłaty na rzecz strony powodowej kwoty dochodzonej pozwem tytułem zaległości w opłatach za utrzymanie przedmiotowego lokalu w tym za media w okresie od listopada 2008 r. do stycznia 2010 r.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm. - dalej: "u.w.l.") właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

W myśl art. 14 u.w.l. na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Z kolei art. 15 ust. 1 u.w.l. stanowi, iż na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Po analizie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w postaci dokumentów (kartotek, rozliczeń zimnej i ciepłej wody, ścieków, energii i c.o.), Sąd doszedł do przekonania, iż zarzuty podniesione przez pozwaną, jakoby nie była ona zobowiązana wobec strony powodowej z tytułu rozliczeń zaliczek nie zasługiwały na uwzględnienie w całości.

Na wstępie wskazać należy, iż istotnym dla rozstrzygnięcia było rozważenie skuteczności dokonanego przez stronę powodową w dniu 31.08.2008 r. potrącenia kwoty 1969,49 zł obejmującej zaległości pozwanej w opłatach za okres od 2002 r. do lutego 2008 r.

W ocenie Sądu potrącenie to było częściowo nieprawidłowe, albowiem było niezgodne z art. 502 kc stanowiącym, iż wierzytelność może być potrącona, jeżeli w chwili, gdy potrącenie stało się możliwe, przedawnienie jeszcze nie nastąpiło.

Jak słusznie zarzuciła pozwana roszczenie w tym zakresie uległo przedawnieniu. Zgodnie bowiem z art. 118 kc termin przedawnienia dla powyższych roszczeń (okresowych) wynosi trzy lata. Zważyć przy tym należy, iż zarzut ten zasługiwał na uwzględnienie jedynie w części, tj. co do należności za okres od 2002 r. do czerwca 2005 r. , albowiem roszczenie o ich zapłatę przedawniło się najpóźniej z końcem czerwca 2008 r., a potrącenia dokonano 31.08.2008 r. Jak wynika z kartoteki za 2005 r. zaległość pozwanej w czerwcu 2005 r. wynosiła 924,62 zł a zatem biorąc pod uwagę powyższe, kwota potrącenia winna wynosić jedynie 1044,87 zł (1969,49 – 924,62).

Pozwana dokonując wpłaty kwoty 4.200 zł nie oznaczyła dokładnie tytułu wpłaty, a zatem strona powodowa na mocy powołanego przepisu uprawniona była do dokonania potrącenia kwoty 1044,87 zł. Zatem zdaniem Sądu w 2008 r. na koncie pozwanej powstała nadpłata w kwocie 3.155,16 zł (4200 - 1044,87). Jednocześnie jak wynika z kartoteki obrotów za 2008 r. zobowiązania pozwanej za okres od marca do grudnia 2008 r. wynosiły łącznie 2.633,42 zł, a zatem na koniec 2008 r. winna również widnieć nadpłata w kwocie 521,74 zł (3155,16-2633,42). Tym samy niezasadne było domaganie się przez powoda zapłaty przez pozwaną należności za XI i XII 2008 r. skoro pozwana spełniła swoje świadczenie w całości.

Odnosząc się do obowiązku zapłaty przez pozwaną zaliczek za 2009 i 2010 r. wskazać należy, iż pozwana w latach tych dokonała w sumie 4 wpłat, tj. 19.10.2009 r. wpłaciła kwotę 697,28 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie sierpień, wrzesień i październik 2009 r.; 23.12.2009 r. wpłaciła kwotę 90 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie za listopad 2009 r.; 23.12.2009 r. wpłaciła kwotę 344,85 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie grudzień 2009 r., zaś 16.03.2010 r. wpłaciła kwotę 765,66 zł oznaczając tytuł wpłaty opłata za mieszkanie za trzy miesiące: styczeń, luty, marzec 2010 r. po 255,22 zł/m-c.

Wobec istnienia nadpłaty za 2008 r. w kwocie 521,74 zł strona powodowa winna zgodnie z art. 450 i 451 kc zaliczyć tę nadpłatę na poczet należności za styczeń i luty 2009 r., co w całości zaspokoiło by powoda (521,74-(255,22 + 255,22)). Pozostałą kwotę 11,30 zł powód winien zaliczyć na należność za marzec 2009 r., co do zapłaty za ten miesiąc, daje kwotę 253,78 zł (265,08-11,30).

Nadto skoro pozwana 19.10.2009 r. wpłaciła 697,28 zł oznaczając dokładnie tytuł wpłaty, uznać należało, iż spełniła świadczenie w kwocie 405,56 zł za sierpień 2009 r. w całości, a do zapłaty pozostały jedynie odsetki ustawowe za opóźnienie w kwocie 10,11 zł (za okres od 11.08.-19.10. (70 dni)).

Pozostałą kwotę nadpłaty 291,72 zł (697,28-405,56) powód zgodnie z dyspozycją pozwanej winien był zaliczyć na kolejny miesiąc, tj. wrzesień 2009 r. i do zapłaty pozostała kwota 113,64 zł (405,56 – 291,72).

Wysokość zaliczki w listopadzie 2009 r. wynosiła 405,46 zł, a skoro pozwana dokonała zapłaty 90 zł w dniu 23.12.2009 r. do zapłaty pozostało 315,46 zł.

Wysokość zaliczki w grudniu 2009 r. wynosiła 415,79 zł, a skoro pozwana dokonała zapłaty 344,85 zł to do zapłaty pozostało 70,94 zł (415,79 – 344,85).

Wysokość zaliczki w styczniu 2010 r. wynosiła 395,81 zł, a skoro pozwana dokonała zapłaty 255,22 zł do zapłaty pozostało 140,59 zł.

Sąd zgodnie z art. 454 kc przyjął do obliczeń, iż pozwana spełniła częściowo świadczenie w dniu uznania rachunku bankowego powoda, a zatem do wyliczeń przyjął daty wskazane w kartotekach księgowych obejmujących sporny okres (tak też Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 1995 r., III CZP 164/94, OSNC 1995/4/62).

Reasumując zobowiązanie pozwanej w oparciu o powołane przepisy stanowi obowiązek zapłaty na rzecz powoda następujących należności głównych oraz skapitalizowanych od nich na dzień 20.04.2011 r. odsetek ustawowych liczonych od dnia następnego po 10-ym dniu danego miesiąca:

- za marzec 2009 r. – 253,78 zł + 68,69 zł (771 dni opóźnienia) = 323,47 zł,

- za kwiecień 2009 r. – 265,08 zł + 69,86 zł (740 dni opóźnienia) = 334,94 zł,

- za maj 2009 r. – 265,08 zł + 66,94 zł (709 dni opóźnienia) = 332,02 zł,

- za czerwiec 2009 r. – 253,78 zł + 68,69 zł (771 dni opóźnienia) = 323,47 zł,

- za lipiec 2009 r. – 299,32 zł + 65,88 zł (618 dni opóźnienia) = 365,20 zł,

- 344,85 zł + 75,90 zł (618 dni opóźnienia) = 420,75 zł

- za sierpień 2009 r. – 10,11 zł (skapitalizowane odsetki),

- za wrzesień 2009 r. – 113,64 zł + 23,76 zł (587 dni opóźnienia) = 137,40 zł,

- za listopad 2009 r. – 315,46 zł + 59,10 zł (526 dni opóźnienia) = 374,56 zł,

- za grudzień 2009 r. – 70,94 zł + 12,53 zł (496 dni opóźnienia) = 83,47 zł,

- za styczeń 2010 r. – 17,67 zł + 2,92 zł (464 dni opóźnienia) = 20,59 zł,

Łącznie do zapłaty pozostaje kwota zasądzona w pkt. I wyroku tj. 2731,70 zł. W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu.

Jednocześnie Sądu uznał, iż przedłożone przez stronę powodową dokumenty w całości potwierdzają zasadność dokonanych naliczeń w zakresie wysokości zaliczek oraz wysokości należności za media. Sąd oddalił przy tym wniosek dowodowy pozwanej z zeznań świadka S. M., albowiem wskazywana teza dowodowa dotyczyła wiadomości specjalnych, a te posiada tylko i wyłącznie biegły sądowy.

Orzeczenie w kwestii odsetek od zaległych kwot Sąd oparł na treści art. 481 k.c., z którego wynika, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dalsze odsetki ustawowe Sąd zasądził, w myśl przepisu art. 482 § 1 k.c. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Mając na uwadze, iż w piśmie procesowym z dnia 17 lipca 2012 r. (k. 63) strona powodowa zmodyfikowała swoje żądanie, domagając się zapłaty przez pozwaną niższych niż określone pierwotnie w pozwie kwot za wrzesień i grudzień 2009 r. oraz styczeń 2010 r., co należało potraktować jako cofnięcie pozwu w części, a cofnięcie to nie naruszało postanowień przepisu art. 203 § 4 k.p.c., Sąd, na podstawie art. 355 k.p.c., umorzył postępowanie w tym zakresie orzekając jak w punkcie III wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Z uwagi na fakt, iż powództwo zostało uwzględnione w 50 % Sąd zniósł wzajemnie koszty postępowania.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak na wstępie.