Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 3/10
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa D. N.
przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo Produkcyjnemu „U.(…)” sp. z o.o. w K.
o stwierdzenie nieważności uchwał i zakazanie naruszenia praw,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 lutego 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 listopada 2009 r., sygn. akt I ACa (..),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 listopada 2009 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił w części skargę kasacyjną wniesioną w sprawie o stwierdzenie nieważności
uchwał Zgromadzenia Wspólników strony pozwanej w przedmiocie udzielenia
pokwitowania władzom spółki oraz przeznaczenia zysku z 2006 r. na fundusz
inwestycyjny.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia zarzucając naruszenie
art. 3941
§ 1 pkt 1 k.p.c., przez błędne ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia jak i
niewłaściwą kwalifikację sprawy, jako sprawy o prawa majątkowe.
W zażaleniu uczestnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzut naruszenia przepisu art. 3982
§ 1 k.p.c. przez wadliwe oznaczenia
wartości przedmiotu zaskarżenia i błędną kwalifikację sprawy nie zasługuje na
uwzględnienie.
O dopuszczalności skargi kasacyjnej nie decyduje wartość przedmiotu sporu, lecz
wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego. Nie ulega jednak wątpliwości, że
przedmiot zaskarżenia nie jest samodzielny i jeśli nie nastąpiło rozszerzenie powództwa,
wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być większa od przedmiotu sporu. Jak
wskazuje się niezmiennie w judykaturze strona nie może w skardze kasacyjnej podać
wartości przedmiotu zaskarżenia wyższej niż wartość przedmiotu sporu, przyjętej w
postępowaniu przed sądem pierwszej instancji (por. orzeczenie SN z dnia 15 lutego
1935 r., C II 2515/34, RPEiS 1936, nr 1, s. 161).
Odnosząc się do zarzutu wadliwej kwalifikacji sprawy z uwagi na charakter praw,
których dotyczą zaskarżone uchwały wskazać należy, że obie uchwały w przedmiocie
udzielenia pokwitowania i przeznaczenia zysku dotyczą praw majątkowych wspólników.
W judykaturze przesądzona została kwestia, że zasadniczym kryterium oceny
charakteru uchwał organów spółki jest ich wpływ na sferę ekonomicznych interesów
wspólników. Uchwały odnoszące się do praw korporacyjnych wspólników, jak np. prawo
głosu w organach spółki, udziału w wyborach władz mają charakter niemajątkowy. Zaś
uchwały odnoszące się do praw majątkowych wspólnika jak np. prawo do dywidendy,
mają charakter majątkowy. Mając zatem na uwadze przyjęte kryterium podziału,
stwierdzić należy, że uchwała w przedmiocie pokwitowania władz spółki odnosi się do
praw majątkowych wspólnika. Udzielenie absolutorium (art. art. 231 § 2 pkt 3 k.s.h) -
władzom spółki jest wyrazem akceptacji (lub nie) działalności organów spółki i wywiera
skutki na dwóch płaszczyznach, a mianowicie płaszczyźnie organizacyjnej (sfera
stosunków wewnętrznych spółki) oraz płaszczyźnie cywilnoprawnej, a dokładniej:
odpowiedzialności członka organu wobec spółki z tytułu ewentualnego wyrządzenia
szkody (sfera stosunków zewnętrznych. Tym samym uznać należy, że przedmiot
uchwały odnosi się wprost do praw majątkowych wspólników. Powyższe uzasadnia
kwalifikację niniejszej sprawy, jako sprawy o prawa majątkowe.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.

III CZ 3/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia