I CZ 5/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 4 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Konwentu Zakonu B.(…) w W.
przy uczestnictwie M. B. i Towarzystwa M.(…) w Ż.
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 marca 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt V Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c. odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawcy - Konwentu Zakonu B.(…) w W., jako
nieopłaconą należycie (przy wniesieniu skargi uiszczona została opłata sądowa w
wysokości 50 zł). Po otrzymaniu odpisu tego postanowienia wnioskodawca złożył
pismo z 18 listopada 2009 r., w którym uiścił 100 zł opłaty od skargi kasacyjnej i
wyjaśnił, że czynności tej dokonuje „mając na uwadze treść art. 1302
k.p.c.”.
Następnie wnioskodawca złożył zażalenie na postanowienie o odrzuceniu
skargi kasacyjnej, zarzucając naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c., przez jego zastosowanie
i podnosząc, że opłata sądowa od wniesionej skargi została uiszczona w wymaganej
wysokości. We wniosku domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 3986
§ 2 k.p.c. sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu
niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą
wymagań określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., nieopłaconą oraz skargę, której braków nie
usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Przepis ten jednakże
nie określa warunków opłacania skargi, a co za tym idzie – nie wyjaśnia, kiedy
skargę należy uznać za nieopłaconą. Kwestię, kiedy należy opłacić skargę reguluje
art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), stanowiący, że opłatę należy uiścić przy
wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Z kolei art. 1302
§ 3 k.p.c.
(pomimo uchylenia nadal mający zastosowanie do spraw wszczętych przed dniem 1
lipca 2009 r.- a więc także do aktualnie rozpatrywanej sprawy - z uwagi na treść art.
8 ust 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 234, poz. 1571) nakazuje
sądowi odrzucić bez wzywania o uiszczenie opłaty m. in. skargę kasacyjną
wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego jeżeli
podlega opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez
stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Powołany art. 1302
§ 3 k.p.c. ma charakter
regulacji szczególnej, wyłączającej w wypadku środków zaskarżenia ogólne
unormowanie z art. 1302
§ 2 k.p.c., umożliwiające naprawienie uchybień w zakresie
opłacenia tego rodzaju opłatami pism procesowych wnoszonych przez fachowych
pełnomocników, poprzez uiszczenie przez stronę brakującej opłaty w terminie
tygodnia od doręczenia jej zarządzenia o zwrocie pisma spowodowanym tym
brakiem, z zachowaniem skutków pisma od daty pierwotnego wniesienia. Możliwość
późniejszego uiszczenia opłaty odnosi się więc tylko do tych - podlegających opłacie
- pism, które nie zostały wymienione w art. 1302
§ 3 k.p.c. Nie dotyczy zatem skargi
kasacyjnej. W tym wypadku opłata stała w wysokości 100 zł, przewidziana w art. 50
pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych powinna być uiszczona
przy wniesieniu skargi, a jej nieuiszczenie uzasadnia odrzucenie skargi. Wniesienie
opłaty w późniejszym czasie – po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i
po jej odrzuceniu – było już pozbawione znaczenia prawnego i nie mogło sanować
wadliwości skargi.
Z tych przyczyn zażalenie wnioskodawcy podlegało oddaleniu na podstawie art.
3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Konwentu Zakonu B.(…) w W.
przy uczestnictwie M. B. i Towarzystwa M.(…) w Ż.
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 marca 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt V Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c. odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawcy - Konwentu Zakonu B.(…) w W., jako
nieopłaconą należycie (przy wniesieniu skargi uiszczona została opłata sądowa w
wysokości 50 zł). Po otrzymaniu odpisu tego postanowienia wnioskodawca złożył
pismo z 18 listopada 2009 r., w którym uiścił 100 zł opłaty od skargi kasacyjnej i
wyjaśnił, że czynności tej dokonuje „mając na uwadze treść art. 1302
k.p.c.”.
Następnie wnioskodawca złożył zażalenie na postanowienie o odrzuceniu
skargi kasacyjnej, zarzucając naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c., przez jego zastosowanie
i podnosząc, że opłata sądowa od wniesionej skargi została uiszczona w wymaganej
wysokości. We wniosku domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 3986
§ 2 k.p.c. sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu
niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą
wymagań określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., nieopłaconą oraz skargę, której braków nie
usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Przepis ten jednakże
nie określa warunków opłacania skargi, a co za tym idzie – nie wyjaśnia, kiedy
skargę należy uznać za nieopłaconą. Kwestię, kiedy należy opłacić skargę reguluje
art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), stanowiący, że opłatę należy uiścić przy
wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Z kolei art. 1302
§ 3 k.p.c.
(pomimo uchylenia nadal mający zastosowanie do spraw wszczętych przed dniem 1
lipca 2009 r.- a więc także do aktualnie rozpatrywanej sprawy - z uwagi na treść art.
8 ust 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 234, poz. 1571) nakazuje
sądowi odrzucić bez wzywania o uiszczenie opłaty m. in. skargę kasacyjną
wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego jeżeli
podlega opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez
stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Powołany art. 1302
§ 3 k.p.c. ma charakter
regulacji szczególnej, wyłączającej w wypadku środków zaskarżenia ogólne
unormowanie z art. 1302
§ 2 k.p.c., umożliwiające naprawienie uchybień w zakresie
opłacenia tego rodzaju opłatami pism procesowych wnoszonych przez fachowych
pełnomocników, poprzez uiszczenie przez stronę brakującej opłaty w terminie
tygodnia od doręczenia jej zarządzenia o zwrocie pisma spowodowanym tym
brakiem, z zachowaniem skutków pisma od daty pierwotnego wniesienia. Możliwość
późniejszego uiszczenia opłaty odnosi się więc tylko do tych - podlegających opłacie
- pism, które nie zostały wymienione w art. 1302
§ 3 k.p.c. Nie dotyczy zatem skargi
kasacyjnej. W tym wypadku opłata stała w wysokości 100 zł, przewidziana w art. 50
pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych powinna być uiszczona
przy wniesieniu skargi, a jej nieuiszczenie uzasadnia odrzucenie skargi. Wniesienie
opłaty w późniejszym czasie – po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i
po jej odrzuceniu – było już pozbawione znaczenia prawnego i nie mogło sanować
wadliwości skargi.
Z tych przyczyn zażalenie wnioskodawcy podlegało oddaleniu na podstawie art.
3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.