V CZ 24/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 24/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa G.(...) Spółki Jawnej w R.
przeciwko Z. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt V ACz (…),
oddala zażalenie;
przyznaje radcy prawnemu R. T. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę
120 (sto dwadzieścia) złotych, podwyższoną o 22 % stawki podatku od towarów i
usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z
urzędu w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 października 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie
pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 sierpnia 2009 r. w
przedmiocie nadania klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu i zasądził od
pozwanego na rzecz powoda kwotę 30 zł tytułem kosztów postępowania
2
zażaleniowego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach Sąd Apelacyjny
wskazał art. 98 k.p.c.
Wymienione postanowienie w części obejmującej rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego pozwany zaskarżył zażaleniem do Sądu Najwyższego.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił, że wydane zostało z naruszeniem art. 102 k.p.c.,
gdyż Sąd Apelacyjny nie kierował się poczuciem sprawiedliwości; nie wziął pod uwagę,
iż powód podstępnie doprowadził do uprawomocnienia się wyroku, a poza tym nie
uwzględnił jego tragicznej sytuacji majątkowej. Żalący się wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie wniesione zostało w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności
tytułowi egzekucyjnemu, a zatem w postępowaniu egzekucyjnym, w którym do
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania ma zastosowanie art. 770 k.p.c., a przepisy o
zwrocie kosztów procesu (art. 98-110 k.p.c.) – na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. – jedynie
odpowiednio. W postępowaniu tym powód ma status wierzyciela a pozwany – dłużnika.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W ocenie Sądu Najwyższego w postępowaniu, w którym wydane zostało
zaskarżone postanowienie, nie zachodzi „wypadek szczególnie uzasadniony”
w rozumieniu art. 102 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., który mógłby stanowić podstawę
do odstąpienia przez Sąd Apelacyjny od zastosowania zasady określonej w art. 770 zd.
pierwsze k.p.c., według którego dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty
niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Zasądzona od pozwanego kwota
jest znikoma. Przy ocenie obowiązku zapłaty przez pozwanego tak małej kwoty – nawet
biorąc pod uwagę jego trudną sytuację materialną – nie można pominąć, że obowiązek
ten powstał ze względu na wniesienie przez pozwanego oczywiście niezasadnego
zażalenia na postanowienie o nadaniu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.
Na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c. zażalenie należało
przeto oddalić. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym przez radcę
prawnego orzeczono na podstawie § 15 i 16 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 i § 10 ust. 1 pkt 13
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
3
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa G.(...) Spółki Jawnej w R.
przeciwko Z. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt V ACz (…),
oddala zażalenie;
przyznaje radcy prawnemu R. T. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę
120 (sto dwadzieścia) złotych, podwyższoną o 22 % stawki podatku od towarów i
usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z
urzędu w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 października 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie
pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 3 sierpnia 2009 r. w
przedmiocie nadania klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu i zasądził od
pozwanego na rzecz powoda kwotę 30 zł tytułem kosztów postępowania
2
zażaleniowego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach Sąd Apelacyjny
wskazał art. 98 k.p.c.
Wymienione postanowienie w części obejmującej rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego pozwany zaskarżył zażaleniem do Sądu Najwyższego.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił, że wydane zostało z naruszeniem art. 102 k.p.c.,
gdyż Sąd Apelacyjny nie kierował się poczuciem sprawiedliwości; nie wziął pod uwagę,
iż powód podstępnie doprowadził do uprawomocnienia się wyroku, a poza tym nie
uwzględnił jego tragicznej sytuacji majątkowej. Żalący się wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie wniesione zostało w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności
tytułowi egzekucyjnemu, a zatem w postępowaniu egzekucyjnym, w którym do
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania ma zastosowanie art. 770 k.p.c., a przepisy o
zwrocie kosztów procesu (art. 98-110 k.p.c.) – na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. – jedynie
odpowiednio. W postępowaniu tym powód ma status wierzyciela a pozwany – dłużnika.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W ocenie Sądu Najwyższego w postępowaniu, w którym wydane zostało
zaskarżone postanowienie, nie zachodzi „wypadek szczególnie uzasadniony”
w rozumieniu art. 102 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., który mógłby stanowić podstawę
do odstąpienia przez Sąd Apelacyjny od zastosowania zasady określonej w art. 770 zd.
pierwsze k.p.c., według którego dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty
niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Zasądzona od pozwanego kwota
jest znikoma. Przy ocenie obowiązku zapłaty przez pozwanego tak małej kwoty – nawet
biorąc pod uwagę jego trudną sytuację materialną – nie można pominąć, że obowiązek
ten powstał ze względu na wniesienie przez pozwanego oczywiście niezasadnego
zażalenia na postanowienie o nadaniu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.
Na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c. zażalenie należało
przeto oddalić. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym przez radcę
prawnego orzeczono na podstawie § 15 i 16 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 i § 10 ust. 1 pkt 13
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
3
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).