Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 10/10
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marek Sychowicz
SSA Jan Futro
w sprawie z powództwa C. D. i W. D.
przeciwko W. K. i Gminie K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 maja 2010 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego w N.
z dnia 3 lutego 2010 r., sygn. akt III Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy w N. odrzucił jako
niedopuszczalną, ze względu na zbyt niską wartość przedmiotu zaskarżenia (art.
3982
§ 1 k.p.c.), skargę kasacyjną powodów od wyroku tego Sądu z dnia 27
października 2009 r. W uzasadnieniu wyjaśnił, że powodowie w skardze kasacyjnej
określili wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 250 000 zł, podczas gdy w pozwie
wartość przedmiotu sporu oznaczyli na 4 000 zł. Powołując się na art. 368 § 2 k.p.c.
wskazał, że wartość przedmiotu zaskarżenia może być oznaczona na kwotę wyższą od
wartości przedmiotu sporu jedynie w razie rozszerzenia powództwa, co jednak w
sprawie nie miało miejsca.
2
W zażaleniu powodowie wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Zarzucili naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c., art. 19 § 1 w zw. z art. 25 § 1 k.p.c., art. 213 § 1
i art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 365 §1 k.p.c. Wskazali, że w sprawie chodziło o
stwierdzenie nieważności umowy przenoszącej własność gospodarstwa rolnego,
obejmującego m.in. nieruchomości o łącznej powierzchni 2 65 ha. Podkreślili, że było
faktem powszechnie znanym, że wartość nieruchomości i posadowionych na nich
zabudowań przewyższała podaną w pozwie wartość przedmiotu sporu, a także kwotę
50 000 zł. Ponadto powołali się na poczynione w innej sprawie ustalenia co do wartości
części wskazanego gospodarstwa rolnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Okręgowego o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie mogło zostać
skutecznie zakwestionowane, gdyż znajdowało uzasadnienie w treści art. 3982
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z tym przepisem skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa
majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych.
Powodowie w pozwie oznaczyli wartość przedmiotu sporu na kwotę 4000 zł. W
toku dalszego postępowania – na co słusznie wskazał Sąd Okręgowy - nie doszło do
rozszerzenia powództwa, a zatem nie wystąpiły zdarzenia uzasadniające - zgodnie z art.
368 § 2 w związku z art. 39821
k.p.c. - podwyższenie wartości przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego ponad wartość przedmiotu sporu (por. np. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 15 grudnia 2005 r., II CZ 114/05, niepubl., z dnia 22 kwietnia 2002
r., II UZ 11/02, „Prokuratura i Prawo” 2002, nr 11, poz. 45).
Tym samym określona przez stronę powodową wartość przedmiotu sporu
pozostała niezmieniona aż do zakończenia postępowania apelacyjnego i powodowie nie
mogli w skardze kasacyjnej skutecznie określić wyższej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Przywołana w uzasadnieniu zażalenia argumentacja jest chybiona. Pogląd
o powszechnej znajomości wartości objętego sporem gospodarstwa rolnego jako o
okoliczności wpływającej na wartość sporu jest bez znaczenia, jeżeli zważyć, że sami
powodowie – mimo korzystania z pomocy profesjonalnego pełnomocnika - nie
uwzględnili tej „oczywiście znanej” okoliczności. Także art. 365 § 1 k.p.c. nie mógł –
inaczej niż twierdzą powodowie - stanowić podstawy prawnej związania wartością
przedmiotu sporu ustaloną w innej sprawie. Sąd Okręgowy prawidłowo zatem przyjął, że
wartość przedmiotu zaskarżenia nie przekraczała określonego w art. 3982
§1 k.p.c.
progu dopuszczalności skargi kasacyjnej.
3
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 39814
w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).

III CZ 10/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia