V CSK 456/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-07-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 456/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z odwołania „S." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w P.
przeciwko Kompanii Węglowej Spółce Akcyjnej w K.
o udzielenie zamówienia publicznego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych w Warszawie
od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
z dnia 16 lipca 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Skarga kasacyjna
została w niniejszej sprawie wniesiona przez Prezesa Urzędu Zamówień
Publicznych. Wskazuje ona tylko na jedną okoliczność, która ma uzasadniać
przyjęcie jej do rozpoznania. Jest to mianowicie potrzeba wykładni art. 46 ust. 4a
w związku z art. 180 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.; dalej: p.z.p.). Chodzi
o ocenę tego, czy zatrzymanie wadium przez zamawiającego można uznać za
jego czynność w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, co ma
znaczenie dla oceny tego, jakie środki prawne przysługują wykonawcy, którego
wadium zatrzymano, tzn. czy te przewidziane w prawie zamówień publicznych, czy
tylko roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia według Kodeksu cywilnego.
Należy jednak zauważyć, że art. 180 p.z.p. zmienił się dnia 20 stycznia 2010 r.
w sposób istotny dla niniejszej sprawy. W dawnym brzmieniu, obowiązującym
jeszcze w chwili składania skargi kasacyjnej przez Prezesa UZP, przepis ten
zdawał się enumeratywnie wskazywać na czynności, w odniesieniu do których
możliwe było wniesienie protestu i skorzystanie z środków prawnych
przewidzianych w p.z.p. Mogło rzeczywiście stanowić pewną trudność uznanie, że
w katalogu tych czynności mieści się zatrzymanie wadium. Obecnie jednak art. 180
ust. 1 p.z.p. posługuje się dużo bardziej ogólną formułą: „odwołanie przysługuje
wyłącznie od niezgodnej z przepisami ustawy czynności zamawiającego podjętej
w postępowaniu o udzielenie zamówienia...”. Relatywnie łatwiej zatem obecnie
stwierdzić, że zatrzymanie wadium w tym sformułowaniu się mieści.
Problematyczna jest ocena wpływu zmiany stanu prawnego na rozstrzygnięcie
w niniejszej sprawie. Z jednej strony nie uległa dezaktualizacji potrzeba określenia,
czy zatrzymanie wadium jest czynnością zamawiającego podjętą w postępowaniu
o udzielenie zamówienia, a dokładnie o odpowiedź na takie pytanie wniesiono
3
w badanej skardze kasacyjnej. Z drugiej strony można jednak stwierdzić, że
odpowiedź jest w aktualnym stanie prawnym jasna. Wniesienie wadium stanowi
element postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, umożliwia ono branie
udziału w takim postępowaniu, stanowi zatem niewątpliwie instytucję właściwą dla
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Należy w konsekwencji
przyjąć, że wykonawcy przysługują środki prawne określone p.z.p. Choć zatem
sformułowane w skardze istotne zagadnienie prawnej może budzić pewne
wątpliwości interpretacyjne, to w uzasadnieniu skargi nie wykazano, że takie
wątpliwości w praktyce rzeczywiście budzi. Wywód przedstawiony w skardze
dowodzi jedynie, że wątpliwości ma skarżący, nie powołano jednak ani rozbieżnych
orzeczeń sądów w tej sprawie, ani nawet rozbieżnych postanowień Krajowej Izby
Odwoławczej. Sformułowane w skardze kasacyjnej zagadnienie prawne jest zatem
przedwczesne.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została zatem
wykazana żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd
Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z odwołania „S." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w P.
przeciwko Kompanii Węglowej Spółce Akcyjnej w K.
o udzielenie zamówienia publicznego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych w Warszawie
od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
z dnia 16 lipca 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Skarga kasacyjna
została w niniejszej sprawie wniesiona przez Prezesa Urzędu Zamówień
Publicznych. Wskazuje ona tylko na jedną okoliczność, która ma uzasadniać
przyjęcie jej do rozpoznania. Jest to mianowicie potrzeba wykładni art. 46 ust. 4a
w związku z art. 180 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.; dalej: p.z.p.). Chodzi
o ocenę tego, czy zatrzymanie wadium przez zamawiającego można uznać za
jego czynność w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, co ma
znaczenie dla oceny tego, jakie środki prawne przysługują wykonawcy, którego
wadium zatrzymano, tzn. czy te przewidziane w prawie zamówień publicznych, czy
tylko roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia według Kodeksu cywilnego.
Należy jednak zauważyć, że art. 180 p.z.p. zmienił się dnia 20 stycznia 2010 r.
w sposób istotny dla niniejszej sprawy. W dawnym brzmieniu, obowiązującym
jeszcze w chwili składania skargi kasacyjnej przez Prezesa UZP, przepis ten
zdawał się enumeratywnie wskazywać na czynności, w odniesieniu do których
możliwe było wniesienie protestu i skorzystanie z środków prawnych
przewidzianych w p.z.p. Mogło rzeczywiście stanowić pewną trudność uznanie, że
w katalogu tych czynności mieści się zatrzymanie wadium. Obecnie jednak art. 180
ust. 1 p.z.p. posługuje się dużo bardziej ogólną formułą: „odwołanie przysługuje
wyłącznie od niezgodnej z przepisami ustawy czynności zamawiającego podjętej
w postępowaniu o udzielenie zamówienia...”. Relatywnie łatwiej zatem obecnie
stwierdzić, że zatrzymanie wadium w tym sformułowaniu się mieści.
Problematyczna jest ocena wpływu zmiany stanu prawnego na rozstrzygnięcie
w niniejszej sprawie. Z jednej strony nie uległa dezaktualizacji potrzeba określenia,
czy zatrzymanie wadium jest czynnością zamawiającego podjętą w postępowaniu
o udzielenie zamówienia, a dokładnie o odpowiedź na takie pytanie wniesiono
3
w badanej skardze kasacyjnej. Z drugiej strony można jednak stwierdzić, że
odpowiedź jest w aktualnym stanie prawnym jasna. Wniesienie wadium stanowi
element postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, umożliwia ono branie
udziału w takim postępowaniu, stanowi zatem niewątpliwie instytucję właściwą dla
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Należy w konsekwencji
przyjąć, że wykonawcy przysługują środki prawne określone p.z.p. Choć zatem
sformułowane w skardze istotne zagadnienie prawnej może budzić pewne
wątpliwości interpretacyjne, to w uzasadnieniu skargi nie wykazano, że takie
wątpliwości w praktyce rzeczywiście budzi. Wywód przedstawiony w skardze
dowodzi jedynie, że wątpliwości ma skarżący, nie powołano jednak ani rozbieżnych
orzeczeń sądów w tej sprawie, ani nawet rozbieżnych postanowień Krajowej Izby
Odwoławczej. Sformułowane w skardze kasacyjnej zagadnienie prawne jest zatem
przedwczesne.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została zatem
wykazana żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd
Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
md