IV CSK 98/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 98/10
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Aresztowi Śledczemu w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 maja 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt I ACa (…)
i od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt I C (…),
1. odrzuca skargę kasacyjną w części dotyczącej wyroku Sądu Okręgowego w
G. z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt I C (…);
2. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej w pozostałej części;
3. zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu
drugiej instancji (art. 3981
§ 1 k.p.c.). W części, w której skarga kasacyjna wniesiona
2
została przez powoda od wyroku sądu pierwszej instancji jest ona niedopuszczalna i na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. podlega odrzuceniu.
2. Stosownie do art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli: 1) w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, 2) istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie, 3) zachodzi nieważność postępowania lub
4) skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Brak jest którejkolwiek z powyższych okoliczności uzasadniających przyjęcie do
rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez powoda.
W szczególności przyjęcia skargi do rozpoznania nie uzasadnia powołanie się
przez skarżącego w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania, na to,
że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne, że zachodzi nieważność
postępowania i że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Zagadnienia prawne przedstawione przez skarżącego nie są zagadnieniami
istotnymi w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., wymagającymi rozstrzygnięcia przez
Sad Najwyższy. Sformułowane zostały w sposób nader ogólny i sprowadzają się do
żądania od Sądu Najwyższego „ustalenia kryteriów…” bądź „określenia zasad…”
postępowania, które powinny obowiązywać sąd w toku rozpoznawania sprawy. Zasady
te wynikają z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego a ich treść została
wyjaśniona w nauce procesu cywilnego i w licznych orzeczeniach Sądu Najwyższego.
Należy dodać, że zagadnienia sformułowane przez skarżącego wiążą się z podstawą,
na jakiej oparta została skarga kasacyjna (art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.), a zarzuty nią objęte
dotyczą postępowania przed Sądem pierwszej instancji. Zarzuty te uchylają się spod
rozpoznania skargi kasacyjnej w zakresie w jakim nie została ona odrzucona. Także z
tego powodu w sprawie nie zachodzi potrzeba rozstrzygnięcia zagadnień prawnych
wiążących się z tymi zarzutami.
W postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym powód nie był pozbawiony możności
obrony swych praw i postępowanie to nie jest dotknięte nieważnością (art. 379 pkt 5
k.p.c.). Nie zachodzi też żadna inna podstawa nieważności tego postępowania.
Wbrew przekonaniu skarżącego skarga kasacyjna przez niego wniesiona nie jest
oczywiście uzasadniona. Okoliczność, że jej jedyna podstawa – naruszenia przepisów
postępowania nie zawiera zarzutów naruszenia przepisów postępowania przez sąd
drugiej instancji, wskazuje wprost na niezasadność skargi.
3
Wobec powyższego, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. postanowił
odmówić przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez powoda od
wyroku sądu drugiej instancji.
3. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 108 § 1
zd. pierwsze w zw. z art. 98 § 1 i 3, art. 99 oraz art. 109 § 2 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 4 pkt
2 i § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu
(Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w zw. z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Aresztowi Śledczemu w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 maja 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt I ACa (…)
i od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt I C (…),
1. odrzuca skargę kasacyjną w części dotyczącej wyroku Sądu Okręgowego w
G. z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt I C (…);
2. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej w pozostałej części;
3. zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu
drugiej instancji (art. 3981
§ 1 k.p.c.). W części, w której skarga kasacyjna wniesiona
2
została przez powoda od wyroku sądu pierwszej instancji jest ona niedopuszczalna i na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. podlega odrzuceniu.
2. Stosownie do art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli: 1) w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, 2) istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie, 3) zachodzi nieważność postępowania lub
4) skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Brak jest którejkolwiek z powyższych okoliczności uzasadniających przyjęcie do
rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez powoda.
W szczególności przyjęcia skargi do rozpoznania nie uzasadnia powołanie się
przez skarżącego w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania, na to,
że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne, że zachodzi nieważność
postępowania i że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Zagadnienia prawne przedstawione przez skarżącego nie są zagadnieniami
istotnymi w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., wymagającymi rozstrzygnięcia przez
Sad Najwyższy. Sformułowane zostały w sposób nader ogólny i sprowadzają się do
żądania od Sądu Najwyższego „ustalenia kryteriów…” bądź „określenia zasad…”
postępowania, które powinny obowiązywać sąd w toku rozpoznawania sprawy. Zasady
te wynikają z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego a ich treść została
wyjaśniona w nauce procesu cywilnego i w licznych orzeczeniach Sądu Najwyższego.
Należy dodać, że zagadnienia sformułowane przez skarżącego wiążą się z podstawą,
na jakiej oparta została skarga kasacyjna (art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.), a zarzuty nią objęte
dotyczą postępowania przed Sądem pierwszej instancji. Zarzuty te uchylają się spod
rozpoznania skargi kasacyjnej w zakresie w jakim nie została ona odrzucona. Także z
tego powodu w sprawie nie zachodzi potrzeba rozstrzygnięcia zagadnień prawnych
wiążących się z tymi zarzutami.
W postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym powód nie był pozbawiony możności
obrony swych praw i postępowanie to nie jest dotknięte nieważnością (art. 379 pkt 5
k.p.c.). Nie zachodzi też żadna inna podstawa nieważności tego postępowania.
Wbrew przekonaniu skarżącego skarga kasacyjna przez niego wniesiona nie jest
oczywiście uzasadniona. Okoliczność, że jej jedyna podstawa – naruszenia przepisów
postępowania nie zawiera zarzutów naruszenia przepisów postępowania przez sąd
drugiej instancji, wskazuje wprost na niezasadność skargi.
3
Wobec powyższego, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. postanowił
odmówić przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez powoda od
wyroku sądu drugiej instancji.
3. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 108 § 1
zd. pierwsze w zw. z art. 98 § 1 i 3, art. 99 oraz art. 109 § 2 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 4 pkt
2 i § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu
(Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w zw. z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.).