Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 16/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Stanisław Dąbrowski (sprawozdawca)
SSA Jan Futro
w sprawie ze skargi A. K.
o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku A. K.
przy uczestnictwie J. K. i Gminy N.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 czerwca 2010 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 9 marca 2010 r.,
oddala zażalenie; adwokatowi J. S. przyznaje od Skarbu
Państwa Sądu Okręgowego kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł
powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem
wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 9 marca 2010 r. oddalił wniosek A. K.
o przywrócenie terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania o
rozgraniczenie, zakończonego prawomocnym postanowieniem z 18 października
2005 r. i odrzucił skargę. Skarżąca w dniu 30 listopada 2007 r. otrzymała z
zasobów Starostwa Powiatowego w N. kopię nieobowiązującej mapy katastralnej, z
której jej zdaniem wynikają nowe okoliczności faktyczne, mające wpływ na wynik
prawomocnie zakończonej sprawy. Termin do złożenia skargi o wznowienie upłynął
w dniu 29 lutego 2008 r. Wnioskodawczyni A. K. dopiero w dniu 27 stycznia 2010 r.
wniosła skargę o wznowienie postępowania wraz z wnioskiem o przywrócenie
terminu.
W ocenie Sądu Okręgowego ani wiek wnioskodawczyni ani nieznajomość
prawa nie uzasadniają przyjęcia, że uchybiła ona terminowi bez swojej winy.
Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że wnioskodawczyni mimo podeszłego wieku jest
osoba aktywną, oraz że w postępowaniu o rozgraniczenie miała dwóch
pełnomocników, zaś zgodnie z art. 91 k.p.c pełnomocnictwo procesowe obejmuje
z mocy prawa m.in. umocowanie do złożenia skargi o wznowienie postępowania.
Wobec złożenia skargi o wznowienie po upływie trzymiesięcznego terminu
określonego w art. 407 § 1 k.p.c. należało ją odrzucić na podstawie art. 410 § 1
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Na postanowienie Sądu Okręgowego w części odrzucającej skargę
wnioskodawczyni złożyła zażalenie.
W zażaleniu podniosła zarzuty naruszenia art. 168 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13
§ 2 k.p.c. poprzez przyjęcie, że do naruszenia terminu doszło z jej wyłącznej winy
oraz naruszenia art. 407 § 1 k.p.c. przez nieustalenie kiedy skarżąca poznała lub
mogła poznać prawdopodobny wpływ wykrytego nowego środka dowodowego na
wynik sprawy, dopiero od tego momentu rozpoczyna bieg trzymiesięczny termin do
złożenia skargi o wznowienie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 407 § 1 k.p.c trzymiesięczny termin do wniesienia skargi
o wznowienie liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie
wznowienia. Skarżąca upatruje podstawę wznowienia w nowym środku
dowodowym - mapie katastralnej (art. 403 § 2 k.p.c.). Kopie tej mapy skarżąca
3
otrzymała w dniu 30 listopada 2007 r., więc najpóźniej w tym dniu dowiedziała się
o podstawie wznowienia i od tej daty należy liczyć trzymiesięczny termin do
wniesienia skargi o wznowienie postępowania. Wnioskodawczyni skargę
o wznowienie wniosła dopiero w dniu 27 stycznia 2010 r., więc z niemal dwuletnim
przekroczeniem trzymiesięcznego terminu. Zgodnie z art. 410 § 1 k.p.c. skarga
wniesiona po upływie przepisanego terminu podlega odrzuceniu, więc zaskarżone
zażaleniem rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego jest trafne.
Wyrażony w zażaleniu pogląd, że trzymiesięczny termin określony w art.
407 § 1 k.p.c. liczy się dopiero od dnia, w którym strona poznała lub mogła poznać
prawdopodobny wpływ nowo wykrytego środka dowodowego na wynik sprawy jest
nie do przyjęcia, gdyż godziłoby to w bezpieczeństwo obrotu. Przyjęcie tego
poglądu w istocie prowadziłoby do bezterminowości skargi o wznowienie
postępowania. Wpływ nowo wykrytego środka dowodowego z reguły jest
hipotetyczny aż do czasu przeprowadzenia dowodu przez Sąd i jego oceny.
Postanowienie Sądu Okręgowego w części oddalającej wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania nie
podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia. Zgodnie z art. 380 k.p.c sąd drugiej
instancji, na wniosek strony, rozpoznaje również te postanowienia sądu pierwszej
instancji, które nie podlegały zaskarżeniu w drodze zażalenia. Na mocy art. 3941
§ 3 k.p.c w związku z art. 39821
k.p.c., art. 380 k.p.c. ma zastosowanie także
w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym. Jednakże skarżąca nie
wniosła o rozpoznanie postanowienia Sądu Okręgowego w części dotyczącej
przywrócenia terminu. W tej sytuacji zarzut naruszenia art. 168 § 1 k.p.c. w zw.
z art. 13 § 2 k.p.c uznać należy za bezprzedmiotowy.
Z powyższych względów na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.