I CNP 113/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 113/09
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi P. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P.
z dnia 22 maja 2009 r., sygn. akt IV Cz (…), wydanego w sprawie
z wniosku P. S., Miejskiego Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej TBS Spółki z o.o. w P. i
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.
przy uczestnictwie dłużników L. D. i B. D.
o świadczenie pieniężne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarżący (wierzyciel-wnioskodawca) P. S., zastępowany przez profesjonalnego
pełnomocnika, wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 22 maja 2009 r. Skarga podlega
odrzuceniu z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
2
środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego
orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść
skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek zaskarżenia, przy pomocy którego
mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Analiza treści skargi nie pozwala na stwierdzenie aby skarżący prawidłowo
wypełnił obowiązek nałożony w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlega odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi P. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P.
z dnia 22 maja 2009 r., sygn. akt IV Cz (…), wydanego w sprawie
z wniosku P. S., Miejskiego Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej TBS Spółki z o.o. w P. i
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.
przy uczestnictwie dłużników L. D. i B. D.
o świadczenie pieniężne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarżący (wierzyciel-wnioskodawca) P. S., zastępowany przez profesjonalnego
pełnomocnika, wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 22 maja 2009 r. Skarga podlega
odrzuceniu z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
2
środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego
orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść
skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek zaskarżenia, przy pomocy którego
mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Analiza treści skargi nie pozwala na stwierdzenie aby skarżący prawidłowo
wypełnił obowiązek nałożony w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlega odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).