IV CSK 148/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PK 276/07 II PK 347/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 148/10
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Syndyka masy upadłości N.(...) Spółki z o.o. z siedzibą w O. w
upadłości [poprzednio N.(...) Spółki z o.o. z siedzibą w O.]
przeciwko L. K. i A. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego A. K.
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 6 marca 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną pozwanego A. K.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 6 marca 2009 r. oddalił apelację pozwanych L. K.
i A. K. od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 28 maja 2008 r., którym utrzymany
został w mocy nakaz zapłaty z dnia 27 września 2007 r., nakazujący zapłacić przez
pozwanych powodowi P.(...) sp. z o.o. w O. [obecnie „N.(...)” sp. z o.o. w O.] kwotę
109.844, 31 złotych tytułem zobowiązania wynikającego z weksla. W stanie faktycznym
Sąd ustalił, że pozwany A. K. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił
u powódki kotłownie, wystawiając na zabezpieczenie roszczeń weksel in blanco wraz z
deklaracją wekslową poręczony przez L. K. Powódka dostarczyła towar w terminie, ale
otrzymała tylko część ceny i pomimo zawarcia porozumienia i uznania długu przez
2
stronę pozwaną zadłużenie nie zostało spłacone. W tej sytuacji powódka wypełniła
weksel, określiła datę jego wykupu na 30 marca 2007 r. i za pośrednictwem
pełnomocnika A. R. z Biura Windykacji Należności „M.(...)” w G. zawiadomiła o tym
pozwanych. Sąd Okręgowy ustalił, że weksel został wypełniony zgodnie z deklaracją
wekslową a podnoszone zarzuty pozwanych, zwłaszcza co do przedwczesności
wniesienia powództwa uznał za chybione. Dlatego nakaz zapłaty został utrzymany w
mocy, a apelacja od wyroku pierwszej instancji na skutek niezasadnych zarzutów -
oddalona.
Skarga kasacyjna pozwanego A. K. została oparta na podstawie naruszenia prawa
materialnego i przepisów postępowania cywilnego. W zakresie prawa materialnego
skarżący zarzucił naruszenie art. 11 i 16 Prawa wekslowego, art. 99 § 1 i art. 103 § 1
k.c., a także art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 26 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994
r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Naruszenie
przepisów postępowania cywilnego dotyczy art. 233 § 1, art. 244 § 1 i art. 245 k.p.c.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku a także wyroku Sądu pierwszej
instancji i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania, ewentualnie
uchylenie wyroków Sądów obu instancji i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez
oddalenie powództwa. Wniesiono także o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na
podstawie art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., jako że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Przepisy prawa postępowania cywilnego wyraźnie wskazują jakie elementy winna
mieć skarga kasacyjna. Jest to nadzwyczajny środek zaskarżenia, przysługujący od
prawomocnego już orzeczenia, kierowany do Sądu Najwyższego, który nie jest trzecią
instancją w sprawie. Toteż przepisy wymagają aby nie tylko zostały przytoczone
podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie, ale aby skarga kasacyjna zawierała wniosek o
jej przyjęcie wraz z uzasadnieniem. W celu jeszcze wyraźniejszego uwypuklenia tego
wymagania ustawodawca zdecydował się w noweli do Kodeksu postępowania
cywilnego z dnia 19 marca 2009 r. (obowiązuje od dnia 22 maja 2009 r.) na
umieszczenie wymagania odrębnego wniosku skarżącego o przyjęcie skargi i
uzasadnienia tego wniosku w osobnym § 2 w art. 3984
k.p.c.
Niestety, w niniejszej sprawie skarżący nie zastosował się do tego wymagania, ani
według dotychczasowego brzmienia przepisu, ani już uwzględniając jego nowe
3
brzmienie, choć tożsamą treść. Nie uczynił tego nawet wtedy, gdy zgodnie z art. 3986
§
1 k.p.c. został wezwany przez Sąd Apelacyjny do uzupełnienia wniosku. Pozostało
zatem niepoparte jakimkolwiek argumentem twierdzenie pozwanego w skardze
kasacyjnej, że skarga ta jest oczywiście uzasadniona. Za uzasadnienie wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, jako oczywiście uzasadnionej nie może
wystarczyć złożenie przez skarżącego pisma, będącego odpowiedzią na wezwanie
przewodniczącego w sądzie drugiej instancji, w którym jako właściwe uzasadnienie
oczywistości zaskarżenia orzeczenia skargą kasacyjną wskazuje się uzasadnienie
podstaw samej skargi. Według art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. skarga kasacyjna powinna
zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, a zgodnie z art. 3984
§
2 k.p.c. oprócz wymagań przewidzianych w § 1 tego przepisu skarga kasacyjna powinna
zawierać wniosek o przyjęcie do rozpoznania i jego uzasadnienie. Jak wielokrotnie
wyjaśniał Sąd Najwyższy ma to być odrębne uzasadnienie od umotywowania podstaw
kasacyjnych (por. np. postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 2008 r., II PK 347/07, Lex nr
465860). W szczególności wtedy, gdy wniosek o przyjęcie skargi powołuje się na art.
3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. w orzecznictwie panuje zgodny pogląd, że skarżący jest
zobowiązany do przedstawienia wywodu prawnego, wyjaśniającego, dlaczego jego
zdaniem skarga jest oczywiście uzasadniona (np. postanowienie SN z dnia 18 stycznia
2008 r., II PK 276/07, Lex nr 442723). Jest to dodatkowo istotne w niniejszej sprawie,
jako że sam wywód odnoszący się do podstaw skargi kasacyjnej wcale nie przekonuje,
że skarga jest oczywista.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. Sąd Najwyższy
orzekł jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Syndyka masy upadłości N.(...) Spółki z o.o. z siedzibą w O. w
upadłości [poprzednio N.(...) Spółki z o.o. z siedzibą w O.]
przeciwko L. K. i A. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego A. K.
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 6 marca 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną pozwanego A. K.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 6 marca 2009 r. oddalił apelację pozwanych L. K.
i A. K. od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 28 maja 2008 r., którym utrzymany
został w mocy nakaz zapłaty z dnia 27 września 2007 r., nakazujący zapłacić przez
pozwanych powodowi P.(...) sp. z o.o. w O. [obecnie „N.(...)” sp. z o.o. w O.] kwotę
109.844, 31 złotych tytułem zobowiązania wynikającego z weksla. W stanie faktycznym
Sąd ustalił, że pozwany A. K. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił
u powódki kotłownie, wystawiając na zabezpieczenie roszczeń weksel in blanco wraz z
deklaracją wekslową poręczony przez L. K. Powódka dostarczyła towar w terminie, ale
otrzymała tylko część ceny i pomimo zawarcia porozumienia i uznania długu przez
2
stronę pozwaną zadłużenie nie zostało spłacone. W tej sytuacji powódka wypełniła
weksel, określiła datę jego wykupu na 30 marca 2007 r. i za pośrednictwem
pełnomocnika A. R. z Biura Windykacji Należności „M.(...)” w G. zawiadomiła o tym
pozwanych. Sąd Okręgowy ustalił, że weksel został wypełniony zgodnie z deklaracją
wekslową a podnoszone zarzuty pozwanych, zwłaszcza co do przedwczesności
wniesienia powództwa uznał za chybione. Dlatego nakaz zapłaty został utrzymany w
mocy, a apelacja od wyroku pierwszej instancji na skutek niezasadnych zarzutów -
oddalona.
Skarga kasacyjna pozwanego A. K. została oparta na podstawie naruszenia prawa
materialnego i przepisów postępowania cywilnego. W zakresie prawa materialnego
skarżący zarzucił naruszenie art. 11 i 16 Prawa wekslowego, art. 99 § 1 i art. 103 § 1
k.c., a także art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 26 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994
r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Naruszenie
przepisów postępowania cywilnego dotyczy art. 233 § 1, art. 244 § 1 i art. 245 k.p.c.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku a także wyroku Sądu pierwszej
instancji i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania, ewentualnie
uchylenie wyroków Sądów obu instancji i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez
oddalenie powództwa. Wniesiono także o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na
podstawie art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., jako że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Przepisy prawa postępowania cywilnego wyraźnie wskazują jakie elementy winna
mieć skarga kasacyjna. Jest to nadzwyczajny środek zaskarżenia, przysługujący od
prawomocnego już orzeczenia, kierowany do Sądu Najwyższego, który nie jest trzecią
instancją w sprawie. Toteż przepisy wymagają aby nie tylko zostały przytoczone
podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie, ale aby skarga kasacyjna zawierała wniosek o
jej przyjęcie wraz z uzasadnieniem. W celu jeszcze wyraźniejszego uwypuklenia tego
wymagania ustawodawca zdecydował się w noweli do Kodeksu postępowania
cywilnego z dnia 19 marca 2009 r. (obowiązuje od dnia 22 maja 2009 r.) na
umieszczenie wymagania odrębnego wniosku skarżącego o przyjęcie skargi i
uzasadnienia tego wniosku w osobnym § 2 w art. 3984
k.p.c.
Niestety, w niniejszej sprawie skarżący nie zastosował się do tego wymagania, ani
według dotychczasowego brzmienia przepisu, ani już uwzględniając jego nowe
3
brzmienie, choć tożsamą treść. Nie uczynił tego nawet wtedy, gdy zgodnie z art. 3986
§
1 k.p.c. został wezwany przez Sąd Apelacyjny do uzupełnienia wniosku. Pozostało
zatem niepoparte jakimkolwiek argumentem twierdzenie pozwanego w skardze
kasacyjnej, że skarga ta jest oczywiście uzasadniona. Za uzasadnienie wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, jako oczywiście uzasadnionej nie może
wystarczyć złożenie przez skarżącego pisma, będącego odpowiedzią na wezwanie
przewodniczącego w sądzie drugiej instancji, w którym jako właściwe uzasadnienie
oczywistości zaskarżenia orzeczenia skargą kasacyjną wskazuje się uzasadnienie
podstaw samej skargi. Według art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. skarga kasacyjna powinna
zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, a zgodnie z art. 3984
§
2 k.p.c. oprócz wymagań przewidzianych w § 1 tego przepisu skarga kasacyjna powinna
zawierać wniosek o przyjęcie do rozpoznania i jego uzasadnienie. Jak wielokrotnie
wyjaśniał Sąd Najwyższy ma to być odrębne uzasadnienie od umotywowania podstaw
kasacyjnych (por. np. postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 2008 r., II PK 347/07, Lex nr
465860). W szczególności wtedy, gdy wniosek o przyjęcie skargi powołuje się na art.
3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. w orzecznictwie panuje zgodny pogląd, że skarżący jest
zobowiązany do przedstawienia wywodu prawnego, wyjaśniającego, dlaczego jego
zdaniem skarga jest oczywiście uzasadniona (np. postanowienie SN z dnia 18 stycznia
2008 r., II PK 276/07, Lex nr 442723). Jest to dodatkowo istotne w niniejszej sprawie,
jako że sam wywód odnoszący się do podstaw skargi kasacyjnej wcale nie przekonuje,
że skarga jest oczywista.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. Sąd Najwyższy
orzekł jak na wstępie.