III CSK 117/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 117/10
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa A. P., A. P., E. B., K. P. i E. T.
przeciwko Województwu X. - Zarządowi Dróg Wojewódzkich
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lipca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego na rzecz A. P., E. B. i A. P. kwoty po 1 200 (jeden
tysiąc dwieście) złotych oraz na rzecz K. P. i E. T. kwoty po 600 (sześćset) złotych.
Uzasadnienie
W związku ze skargą kasacyjną pozwanego Województwa X. - Zarządu Dróg
Wojewódzkich od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 2 grudnia 2009 r. należy zważyć,
co następuje.
Powodów łączą prawa i obowiązki oparte na tej samej podstawie faktycznej
i prawnej, tj. współuczestnictwo materialne (art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c.). W niniejszej sprawie
dochodzą oni roszczeń o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości
wspólnej bez tytułu prawnego. Roszczenia te powodowie zindywidualizowali z
uwzględnieniem ich udziałów we współwłasności przedmiotowej nieruchomości, mimo
że czynności procesowe przez nich podejmowane mają charakter czynności
2
zachowawczych (art. 209 k.c.). Czynności te nie są jednak podejmowane w imieniu
pozostałych współwłaścicieli, lecz w imieniu własnym. Powodowie nie działają jako
przedstawiciele pozostałych współwłaścicieli, stąd nie zachodzi po stronie czynnej
współuczestnictwo konieczne (por.: wyrok SN z dnia 20 października 1975 r., sygn. akt
III CRN 288/75, OSNCP z 1976 r., nr 10, poz. 211). Wykluczone w niniejszej sprawie
jest również współuczestnictwo jednolite. Uwarunkowane jest to zindywidualizowaniem
roszczeń przez powodów, którzy dochodzą świadczeń podzielnych. Zatem istnieje
możliwość wydania wyroku, który nie dotyczy ich niepodzielnie.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, w przypadku współuczestnictwa
powodów, które nie jest współuczestnictwem koniecznym lub jednolitym, wartość
przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym oznacza się odrębnie dla roszczeń
każdego z powodów (postanowienie SN z dnia 28 lutego 1997 r., sygn. akt I CKN 31/97,
niepubl.; por także: postanowienie SN z dnia 8 lutego 2001 r., sygn. akt IV CKN
1934/00, niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 marca 1997 r., sygn. akt I PKN 61/97,
OSNP z 1998 r., nr 1, poz. 16; postanowienie SN z dnia 17 stycznia 1997 r., sygn. akt I
PKN 65/96, OSNP z 1997 r., nr 17, poz. 317). Z kolei co do zasady skarga kasacyjna
jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 3982
§ 1 k.p.c.). Skarżący
oznaczył łącznią wartość przedmiotu zaskarżenia na 96.000,00 zł, podczas gdy
którakolwiek z wartości przedmiotu zaskarżenia oznaczonych odrębnie dla roszczeń
każdego z powodów (odpowiednio: 48 tys. zł, 16 tys. zł, 16 tys. zł, 8 tys. zł, 8 tys. zł)
uniemożliwiłaby uznanie skargi kasacyjnej, skierowanej wobec każdego z tych powodów
indywidualnie, za dopuszczalną.
Wobec powyższego na podstawie art. 3982
§ 1 k.p.c. należało uznać, że skarga
kasacyjna pozwanego jest niedopuszczalna i zgodnie z art. 3986
§ 3 k.p.c. podlega
odrzuceniu.
Na wniosek powodów zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną Sąd Najwyższy
orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w
związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz w związku z § 13 ust. 4 pkt 2 i § 6 pkt 4 i 5
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa A. P., A. P., E. B., K. P. i E. T.
przeciwko Województwu X. - Zarządowi Dróg Wojewódzkich
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lipca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego na rzecz A. P., E. B. i A. P. kwoty po 1 200 (jeden
tysiąc dwieście) złotych oraz na rzecz K. P. i E. T. kwoty po 600 (sześćset) złotych.
Uzasadnienie
W związku ze skargą kasacyjną pozwanego Województwa X. - Zarządu Dróg
Wojewódzkich od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 2 grudnia 2009 r. należy zważyć,
co następuje.
Powodów łączą prawa i obowiązki oparte na tej samej podstawie faktycznej
i prawnej, tj. współuczestnictwo materialne (art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c.). W niniejszej sprawie
dochodzą oni roszczeń o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości
wspólnej bez tytułu prawnego. Roszczenia te powodowie zindywidualizowali z
uwzględnieniem ich udziałów we współwłasności przedmiotowej nieruchomości, mimo
że czynności procesowe przez nich podejmowane mają charakter czynności
2
zachowawczych (art. 209 k.c.). Czynności te nie są jednak podejmowane w imieniu
pozostałych współwłaścicieli, lecz w imieniu własnym. Powodowie nie działają jako
przedstawiciele pozostałych współwłaścicieli, stąd nie zachodzi po stronie czynnej
współuczestnictwo konieczne (por.: wyrok SN z dnia 20 października 1975 r., sygn. akt
III CRN 288/75, OSNCP z 1976 r., nr 10, poz. 211). Wykluczone w niniejszej sprawie
jest również współuczestnictwo jednolite. Uwarunkowane jest to zindywidualizowaniem
roszczeń przez powodów, którzy dochodzą świadczeń podzielnych. Zatem istnieje
możliwość wydania wyroku, który nie dotyczy ich niepodzielnie.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, w przypadku współuczestnictwa
powodów, które nie jest współuczestnictwem koniecznym lub jednolitym, wartość
przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym oznacza się odrębnie dla roszczeń
każdego z powodów (postanowienie SN z dnia 28 lutego 1997 r., sygn. akt I CKN 31/97,
niepubl.; por także: postanowienie SN z dnia 8 lutego 2001 r., sygn. akt IV CKN
1934/00, niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 marca 1997 r., sygn. akt I PKN 61/97,
OSNP z 1998 r., nr 1, poz. 16; postanowienie SN z dnia 17 stycznia 1997 r., sygn. akt I
PKN 65/96, OSNP z 1997 r., nr 17, poz. 317). Z kolei co do zasady skarga kasacyjna
jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 3982
§ 1 k.p.c.). Skarżący
oznaczył łącznią wartość przedmiotu zaskarżenia na 96.000,00 zł, podczas gdy
którakolwiek z wartości przedmiotu zaskarżenia oznaczonych odrębnie dla roszczeń
każdego z powodów (odpowiednio: 48 tys. zł, 16 tys. zł, 16 tys. zł, 8 tys. zł, 8 tys. zł)
uniemożliwiłaby uznanie skargi kasacyjnej, skierowanej wobec każdego z tych powodów
indywidualnie, za dopuszczalną.
Wobec powyższego na podstawie art. 3982
§ 1 k.p.c. należało uznać, że skarga
kasacyjna pozwanego jest niedopuszczalna i zgodnie z art. 3986
§ 3 k.p.c. podlega
odrzuceniu.
Na wniosek powodów zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną Sąd Najwyższy
orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w
związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz w związku z § 13 ust. 4 pkt 2 i § 6 pkt 4 i 5
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).