III SW 331/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 21 lipca 2010 r.
III SW 331/10
Do rozpoznania protestu nie jest wystarczające powołanie się na naru-
szenie art. 29 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczy-
pospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 72, poz. 467 ze zm.) w
związku z § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Admini-
stracji z dnia 28 sierpnia 2000 r. w sprawie spisu wyborców oraz wydawania
zaświadczeń o prawie do głosowania w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz.U. Nr 72, poz. 849 ze zm.), ale konieczne jest wskazanie dowodów,
że naruszenie to faktycznie doprowadziło do dopuszczenia do udziału w głoso-
waniu konkretnie wskazanych osób posługujących się niewłaściwym zaświad-
czeniem o prawie do głosowania wydanym przez konkretną obwodową komisję
wyborczą (art. 73 ust. 3 ustawy).
Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca), Sędziowie SN: Halina
Kiryło, Jolanta Strusińska-Żukowska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 lipca 2010 r.
sprawy z protestu wyborczego Franciszka G. przeciwko ważności wyborów prezy-
denckich, przy udziale: 1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej, 2) Pro-
kuratora Generalnego
p o s t a n o w i ł:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
U z a s a d n i e n i e
Franciszek G. wniósł protest przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospoli-
tej, zarzucając naruszenie przez Państwową Komisję Wyborczą „przepisu art. 29
ustawy o wyborze Prezydenta, a także § 14 ust. 5 Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 28 sierpnia 2000 r., w sprawie spisu wyborców”, w wyjaśnieniu
2
zamieszczonym na swojej stronie internetowej, dopuszczającym uwzględnianie
przedkładanych przez wyborców zaświadczeń o prawie do głosowania, także wów-
czas gdy były one pozbawione pieczęci urzędowej organu sporządzającego spis „w
górnym lewym rogu”. W jego ocenie, wyjaśnienie PKW pozostaje „w rażącej
sprzeczności z treścią art. 29 ustawy a także § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 sierpnia 2000 r.” a „umożliwienie po-
sługiwania się wyborcom zaświadczeniami nie odpowiadającymi urzędowemu wzo-
rowi, stanowi naruszenie ustawy i to w sposób, który mógł mieć wpływ na wynik wy-
borów”.
Państwowa Komisja Wyborcza wyraziła stanowisko, że zarzuty protestu są
bezzasadne, stwierdzając że wnoszący protest nie wskazał, że kwestionowane przez
niego stanowisko PKW miało wpływ na wynik wyborów, nie przedstawił także dowo-
dów, „ani nawet nie uprawdopodobnił, że wpływ taki mieć mogło.”
Prokurator Generalny wniósł o wydanie postanowienia zawierającego opinię,
iż zarzuty protestu są bezzasadne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 129 ust. 2 Konstytucji RP wyborcy przysługuje prawo zgłosze-
nia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyboru Prezydenta Rzeczy-
pospolitej na zasadach określonych w ustawie. Ustawa z dnia 27 września 1990 r. o
wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 72,
poz. 467, zwana dalej ustawą) stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować
w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje za-
rzuty (art. 73 ust. 3). Przedmiotem zarzutów może być naruszenie przepisów tej
ustawy lub dopuszczenie się przestępstwa przeciwko wyborom, jeżeli to naruszenie
lub przestępstwo miało wpływ na wynik wyborów (art. 72 ust. 1 ustawy).
Podniesiony w proteście zarzut nie tyle dotyczy wyboru konkretnego kandy-
data na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej, co naruszenia przez Państwową Komi-
sję Wyborczą art. 29 ustawy, upoważniającego ministra właściwego do spraw admi-
nistracji publicznej, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, do określenia w dro-
dze rozporządzenia między innymi wzorów oraz sposobu wydawania zaświadczeń o
prawie do głosowania.
3
Nie odnosząc się do trafności tego zarzutu i zgodności z § 14 ust. 5 rozporzą-
dzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 sierpnia 2000 r. w
sprawie spisu wyborców oraz wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania w
wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 72, poz. 849 ze zm.) wyja-
śnienia Państwowej Komisji Wyborczej w tej kwestii, trzeba przypomnieć, że podsta-
wą protestu może być naruszenie przepisów niniejszej ustawy, jeżeli to naruszenie
miało wpływ na wynik wyborów a wnoszący go ma obowiązek przedstawić lub wska-
zać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Oznacza to, że nie jest wystarczające
powoływanie naruszenia przepisu, ale konieczne jest wskazanie dowodów, że naru-
szenie to faktycznie doprowadziło do dopuszczenia do udziału w głosowaniu kon-
kretnie wskazanych osób posługujących się niewłaściwym (sprzecznym z prawem)
zaświadczeniem przez konkretną obwodową komisje wyborczą. Samo przeświad-
czenie wnoszącego protest, że tak było, nie jest wystarczające i nie stanowi dowodu,
o którym mowa we wskazanym wyżej przepisie.
Tym się kierując orzeczono jak w postanowieniu na podstawie art. 74 ust. 1
ustawy.
========================================
III SW 331/10
Do rozpoznania protestu nie jest wystarczające powołanie się na naru-
szenie art. 29 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczy-
pospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 72, poz. 467 ze zm.) w
związku z § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Admini-
stracji z dnia 28 sierpnia 2000 r. w sprawie spisu wyborców oraz wydawania
zaświadczeń o prawie do głosowania w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz.U. Nr 72, poz. 849 ze zm.), ale konieczne jest wskazanie dowodów,
że naruszenie to faktycznie doprowadziło do dopuszczenia do udziału w głoso-
waniu konkretnie wskazanych osób posługujących się niewłaściwym zaświad-
czeniem o prawie do głosowania wydanym przez konkretną obwodową komisję
wyborczą (art. 73 ust. 3 ustawy).
Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca), Sędziowie SN: Halina
Kiryło, Jolanta Strusińska-Żukowska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 lipca 2010 r.
sprawy z protestu wyborczego Franciszka G. przeciwko ważności wyborów prezy-
denckich, przy udziale: 1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej, 2) Pro-
kuratora Generalnego
p o s t a n o w i ł:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
U z a s a d n i e n i e
Franciszek G. wniósł protest przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospoli-
tej, zarzucając naruszenie przez Państwową Komisję Wyborczą „przepisu art. 29
ustawy o wyborze Prezydenta, a także § 14 ust. 5 Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 28 sierpnia 2000 r., w sprawie spisu wyborców”, w wyjaśnieniu
2
zamieszczonym na swojej stronie internetowej, dopuszczającym uwzględnianie
przedkładanych przez wyborców zaświadczeń o prawie do głosowania, także wów-
czas gdy były one pozbawione pieczęci urzędowej organu sporządzającego spis „w
górnym lewym rogu”. W jego ocenie, wyjaśnienie PKW pozostaje „w rażącej
sprzeczności z treścią art. 29 ustawy a także § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 sierpnia 2000 r.” a „umożliwienie po-
sługiwania się wyborcom zaświadczeniami nie odpowiadającymi urzędowemu wzo-
rowi, stanowi naruszenie ustawy i to w sposób, który mógł mieć wpływ na wynik wy-
borów”.
Państwowa Komisja Wyborcza wyraziła stanowisko, że zarzuty protestu są
bezzasadne, stwierdzając że wnoszący protest nie wskazał, że kwestionowane przez
niego stanowisko PKW miało wpływ na wynik wyborów, nie przedstawił także dowo-
dów, „ani nawet nie uprawdopodobnił, że wpływ taki mieć mogło.”
Prokurator Generalny wniósł o wydanie postanowienia zawierającego opinię,
iż zarzuty protestu są bezzasadne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 129 ust. 2 Konstytucji RP wyborcy przysługuje prawo zgłosze-
nia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyboru Prezydenta Rzeczy-
pospolitej na zasadach określonych w ustawie. Ustawa z dnia 27 września 1990 r. o
wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 72,
poz. 467, zwana dalej ustawą) stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować
w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje za-
rzuty (art. 73 ust. 3). Przedmiotem zarzutów może być naruszenie przepisów tej
ustawy lub dopuszczenie się przestępstwa przeciwko wyborom, jeżeli to naruszenie
lub przestępstwo miało wpływ na wynik wyborów (art. 72 ust. 1 ustawy).
Podniesiony w proteście zarzut nie tyle dotyczy wyboru konkretnego kandy-
data na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej, co naruszenia przez Państwową Komi-
sję Wyborczą art. 29 ustawy, upoważniającego ministra właściwego do spraw admi-
nistracji publicznej, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, do określenia w dro-
dze rozporządzenia między innymi wzorów oraz sposobu wydawania zaświadczeń o
prawie do głosowania.
3
Nie odnosząc się do trafności tego zarzutu i zgodności z § 14 ust. 5 rozporzą-
dzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 sierpnia 2000 r. w
sprawie spisu wyborców oraz wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania w
wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 72, poz. 849 ze zm.) wyja-
śnienia Państwowej Komisji Wyborczej w tej kwestii, trzeba przypomnieć, że podsta-
wą protestu może być naruszenie przepisów niniejszej ustawy, jeżeli to naruszenie
miało wpływ na wynik wyborów a wnoszący go ma obowiązek przedstawić lub wska-
zać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Oznacza to, że nie jest wystarczające
powoływanie naruszenia przepisu, ale konieczne jest wskazanie dowodów, że naru-
szenie to faktycznie doprowadziło do dopuszczenia do udziału w głosowaniu kon-
kretnie wskazanych osób posługujących się niewłaściwym (sprzecznym z prawem)
zaświadczeniem przez konkretną obwodową komisje wyborczą. Samo przeświad-
czenie wnoszącego protest, że tak było, nie jest wystarczające i nie stanowi dowodu,
o którym mowa we wskazanym wyżej przepisie.
Tym się kierując orzeczono jak w postanowieniu na podstawie art. 74 ust. 1
ustawy.
========================================