III CNP 24/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 24/10
POSTANOWIENIE
Dnia 18 sierpnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa N. K.
przeciwko Gminie Miejskiej K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 sierpnia 2010 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 maja 2009 r., sygn. akt II Ca
(…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, które stanowią wymogi o charakterze konstrukcyjnym,
niezbędne do uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. Niespełnienie
przez skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c. ). Należy do nich między i innymi
2
wskazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. W rozpoznawanej sprawie skarżący w tym zakresie
ograniczył się do stwierdzenia, że nie było możliwe wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych. Nie stanowi to spełnienia wymogu
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało
utrwalone stanowisko, że obowiązkiem skarżącego jest przedstawienie odpowiedniego
wywodu prawnego pozwalającego uznać, że skarżący wykazał brak możliwości
wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy pomocy dostępnych środków prawnych.
Niewystarczające jest samo stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i
przytoczeniem właściwych przepisów prawa.
Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 sierpnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa N. K.
przeciwko Gminie Miejskiej K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 sierpnia 2010 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 maja 2009 r., sygn. akt II Ca
(…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, które stanowią wymogi o charakterze konstrukcyjnym,
niezbędne do uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. Niespełnienie
przez skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c. ). Należy do nich między i innymi
2
wskazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. W rozpoznawanej sprawie skarżący w tym zakresie
ograniczył się do stwierdzenia, że nie było możliwe wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych. Nie stanowi to spełnienia wymogu
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało
utrwalone stanowisko, że obowiązkiem skarżącego jest przedstawienie odpowiedniego
wywodu prawnego pozwalającego uznać, że skarżący wykazał brak możliwości
wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy pomocy dostępnych środków prawnych.
Niewystarczające jest samo stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i
przytoczeniem właściwych przepisów prawa.
Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.