III SK 28/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CSK 197/07 III SK 24/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SK 28/10
POSTANOWIENIE
Dnia 1 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa Elektrociepłowni C. E. Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
o umorzenie świadectwa pochodzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 1 września 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Warszawie
z dnia 4 grudnia 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 grudnia 2009 r. oddalił
apelację Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes Urzędu) od wyroku Sądu
Okręgowego w Warszawie z dnia 16 marca 2009 r., w sprawie z odwołania
Elektrociepłowni C. E. Sp. z o.o. o umorzenie świadectwa pochodzenia.
Prezes Urzędu zaskarżył powyższy wyroki w całości skargą kasacyjną i
wniósł jego zmianę i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji. Wnosząc o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania Prezes Urzędu podnosił, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne oraz zachodzi potrzeba wykładni przepisu art. 9a ust.
2
8e ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (jednolity tekst: Dz.U. z
2006 r., Nr 89, poz. 625 ze zm., dalej jako ustawa)
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
1. Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcie celem
jej merytorycznego rozpoznania.
2. Na posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub odmowa przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania, Sąd Najwyższy bada jedynie
występowanie przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., to jest czy w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, czy zachodzi potrzeba
wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości i rozbieżności w
orzecznictwie, czy zachodzi nieważność postępowania lub czy skarga
kasacyjna jest oczywiście zasadna (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r.,
sygn. akt I CSK 197/07; postanowienie SN z dnia 11 października 2007 r.,
sygn. akt III SK 24/07).
3. Podstawę wniosku Prezesa Urzędu o przyjęcie skargi kasacyjnej stanowi
występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego oraz potrzeba
wykładni przepisów wywołujących rozbieżności w orzecznictwie. Tymczasem
treść uzasadnienia powyższego wniosku została sporządzona w sposób
odpowiedni dla skargi kasacyjnej, w której podstawę wniosku o przyjęcie jej
do rozpoznania stanowi oczywista zasadność skargi. W zakresie
dotyczącym przepisu art. 9a ust. 8e ustawy, Prezes Urzędu nie przedstawił
ani we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, ani w jego
uzasadnieniu żadnego zagadnienia prawnego. Nie jest zagadnieniem
prawnym brak orzecznictwa Sądu Najwyższego, ani odpowiedniego dorobku
doktryny w kwestii wydawania świadectwa pochodzenia z kogeneracji. Z
kolei o potrzebie dokonania wykładni przepisu powołanego w podstawach
skargi kasacyjnej nie świadczy rozbieżność wykładni dokonanej przez Sądy
orzekające w danej sprawie z wykładnią przyjmowaną przez stronę
postępowania. Za potrzebą dokonania wykładni może natomiast przemawiać
rozbieżność w orzecznictwie sądów orzekających w sprawach danego
rodzaju, z tym że rozbieżność ta powinna zostać przedstawiona przez
3
wnoszącego o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w postaci
odpowiedniego wywodu prawniczego. Nie jest rolą Sądu Najwyższego na
etapie przedsądu ustalenie, czy w kwestii wykładni określonego przepisu
istnieje rozbieżność w orzecznictwie. To do wnoszącego skargę kasacyjną
należy przekonanie Sądu Najwyższego o potrzebie zajęcia przez sąd
kasacyjny stanowiska porządkującego sprzeczne poglądy sądów niższych
instancji lub składów orzekających samego Sądu Najwyższego, wynikające z
odmiennej wykładni tego samego przepisu. Zagadnieniem prawnym nie jest
również niezastosowanie przez Sąd Apelacyjny art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji
RP, ani nieskierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego na
podstawie art. 193 Konstytucji RP. Prezes Urzędu nie podniósł również
żadnych argumentów wskazujących na potrzebę dokonania wykładni wyżej
wymienionych przepisów.
4. Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 1 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa Elektrociepłowni C. E. Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
o umorzenie świadectwa pochodzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 1 września 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Warszawie
z dnia 4 grudnia 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 grudnia 2009 r. oddalił
apelację Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes Urzędu) od wyroku Sądu
Okręgowego w Warszawie z dnia 16 marca 2009 r., w sprawie z odwołania
Elektrociepłowni C. E. Sp. z o.o. o umorzenie świadectwa pochodzenia.
Prezes Urzędu zaskarżył powyższy wyroki w całości skargą kasacyjną i
wniósł jego zmianę i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji. Wnosząc o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania Prezes Urzędu podnosił, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne oraz zachodzi potrzeba wykładni przepisu art. 9a ust.
2
8e ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (jednolity tekst: Dz.U. z
2006 r., Nr 89, poz. 625 ze zm., dalej jako ustawa)
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
1. Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcie celem
jej merytorycznego rozpoznania.
2. Na posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub odmowa przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania, Sąd Najwyższy bada jedynie
występowanie przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., to jest czy w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, czy zachodzi potrzeba
wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości i rozbieżności w
orzecznictwie, czy zachodzi nieważność postępowania lub czy skarga
kasacyjna jest oczywiście zasadna (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r.,
sygn. akt I CSK 197/07; postanowienie SN z dnia 11 października 2007 r.,
sygn. akt III SK 24/07).
3. Podstawę wniosku Prezesa Urzędu o przyjęcie skargi kasacyjnej stanowi
występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego oraz potrzeba
wykładni przepisów wywołujących rozbieżności w orzecznictwie. Tymczasem
treść uzasadnienia powyższego wniosku została sporządzona w sposób
odpowiedni dla skargi kasacyjnej, w której podstawę wniosku o przyjęcie jej
do rozpoznania stanowi oczywista zasadność skargi. W zakresie
dotyczącym przepisu art. 9a ust. 8e ustawy, Prezes Urzędu nie przedstawił
ani we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, ani w jego
uzasadnieniu żadnego zagadnienia prawnego. Nie jest zagadnieniem
prawnym brak orzecznictwa Sądu Najwyższego, ani odpowiedniego dorobku
doktryny w kwestii wydawania świadectwa pochodzenia z kogeneracji. Z
kolei o potrzebie dokonania wykładni przepisu powołanego w podstawach
skargi kasacyjnej nie świadczy rozbieżność wykładni dokonanej przez Sądy
orzekające w danej sprawie z wykładnią przyjmowaną przez stronę
postępowania. Za potrzebą dokonania wykładni może natomiast przemawiać
rozbieżność w orzecznictwie sądów orzekających w sprawach danego
rodzaju, z tym że rozbieżność ta powinna zostać przedstawiona przez
3
wnoszącego o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w postaci
odpowiedniego wywodu prawniczego. Nie jest rolą Sądu Najwyższego na
etapie przedsądu ustalenie, czy w kwestii wykładni określonego przepisu
istnieje rozbieżność w orzecznictwie. To do wnoszącego skargę kasacyjną
należy przekonanie Sądu Najwyższego o potrzebie zajęcia przez sąd
kasacyjny stanowiska porządkującego sprzeczne poglądy sądów niższych
instancji lub składów orzekających samego Sądu Najwyższego, wynikające z
odmiennej wykładni tego samego przepisu. Zagadnieniem prawnym nie jest
również niezastosowanie przez Sąd Apelacyjny art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji
RP, ani nieskierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego na
podstawie art. 193 Konstytucji RP. Prezes Urzędu nie podniósł również
żadnych argumentów wskazujących na potrzebę dokonania wykładni wyżej
wymienionych przepisów.
4. Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.