II CZ 68/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 68/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa M. S.-S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń - Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia powódki na postanowienie o kosztach
zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
1. zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzoną od powódki
na rzecz strony pozwanej kwotę 576,60 (pięćset siedemdziesiąt sześć
60/100) zł obniża do kwoty 65,46 (sześćdziesiąt pięć 46/100) zł,
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 167 (sto sześćdziesiąt
siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. w zawartym w punkcie 3 wyroku z dnia 1 grudnia 2009 r.
postanowieniem orzekł o kosztach postępowania przed Sądem drugiej instancji
zasądzając od powódki M. S.-S. na rzecz pozwanego Zakładu Ubezpieczeń S.A. w W.
kwotę 576,60 zł. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że ze względu na częściowe tylko
uwzględnienie apelacji pozwanego koszty postępowania apelacyjnego podlegały
2
stosunkowemu rozdzieleniu. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd podał art. 98 i art. 100
k.p.c.
Postanowienie Sądu Okręgowego powódka zaskarżyła zażaleniem, w którym
wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od niej na rzecz
pozwanego kwoty 65,46 zł zamiast kwoty 576,60 zł, a także o zasądzenie od
pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie należało uwzględnić. Zasadą w procesie cywilnym jest, że strona
przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty
niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (art. 98 § 1 k.p.c.). W razie
tylko częściowego uwzględnienia żądań koszty postępowania powinny być wzajemnie
zniesione lub stosunkowo rozdzielone (art. 100 zd. pierwsze k.p.c.).
Sąd Okręgowy prawidłowo stwierdził, że w sprawie, którą powódka przegrała w
42%, pozwany zaś w 58%, koszty należało rozliczyć według zasady stosunkowego ich
rozdzielenia. Trzeba się jednak zgodzić ze skarżącą, że obliczając koszty poniesione
przez strony, Sąd błędnie ustalił wysokość należnego profesjonalnym pełnomocnikom
wynagrodzenia. Powódka dochodziła bowiem od pozwanego kwoty 12 250 zł i taką
kwotę zasądził na jej rzecz Sąd Rejonowy w G. Pozwany zaskarżył wyrok Sądu
pierwszej instancji w całości, zatem wartością przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu
apelacyjnym była ta właśnie kwota. Wynagrodzenie należne pełnomocnikom w oparciu
o § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) powinno zatem być
określone na kwotę 1 200 zł na rzecz każdego z nich, podczas gdy Sąd Okręgowy
określił je na kwotę po 600 zł (obaj pełnomocnicy byli radcami prawnymi i obaj
prowadzili sprawę w pierwszej instancji).
Wobec powyższego koszty postępowania apelacyjnego wynosiły 3 013 zł, w tym
po stronie powódki 1 200 zł (wynagrodzenie radcy prawnego), a po stronie pozwanego
1813 zł (opłata od apelacji w kwocie 613 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego w
kwocie 1 200 zł). Pozwany przegrał sprawę w 58%, powinny go zatem obciążać koszty
w kwocie 1 747,54 zł (3013 X 58%), skoro jednak faktycznie poniósł koszty w kwocie 1
813 zł, to na podstawie art. 100 k.p.c. należała mu się od powódki kwota 65,46 zł (1813
–1747,54).
3
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 39816
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. oraz art. 98 § 1 i 2 w zw. z art. 108 § 1 i art. 39821
Sąd Najwyższy orzekł jak w
sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa M. S.-S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń - Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia powódki na postanowienie o kosztach
zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
1. zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzoną od powódki
na rzecz strony pozwanej kwotę 576,60 (pięćset siedemdziesiąt sześć
60/100) zł obniża do kwoty 65,46 (sześćdziesiąt pięć 46/100) zł,
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 167 (sto sześćdziesiąt
siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. w zawartym w punkcie 3 wyroku z dnia 1 grudnia 2009 r.
postanowieniem orzekł o kosztach postępowania przed Sądem drugiej instancji
zasądzając od powódki M. S.-S. na rzecz pozwanego Zakładu Ubezpieczeń S.A. w W.
kwotę 576,60 zł. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że ze względu na częściowe tylko
uwzględnienie apelacji pozwanego koszty postępowania apelacyjnego podlegały
2
stosunkowemu rozdzieleniu. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd podał art. 98 i art. 100
k.p.c.
Postanowienie Sądu Okręgowego powódka zaskarżyła zażaleniem, w którym
wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od niej na rzecz
pozwanego kwoty 65,46 zł zamiast kwoty 576,60 zł, a także o zasądzenie od
pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie należało uwzględnić. Zasadą w procesie cywilnym jest, że strona
przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty
niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (art. 98 § 1 k.p.c.). W razie
tylko częściowego uwzględnienia żądań koszty postępowania powinny być wzajemnie
zniesione lub stosunkowo rozdzielone (art. 100 zd. pierwsze k.p.c.).
Sąd Okręgowy prawidłowo stwierdził, że w sprawie, którą powódka przegrała w
42%, pozwany zaś w 58%, koszty należało rozliczyć według zasady stosunkowego ich
rozdzielenia. Trzeba się jednak zgodzić ze skarżącą, że obliczając koszty poniesione
przez strony, Sąd błędnie ustalił wysokość należnego profesjonalnym pełnomocnikom
wynagrodzenia. Powódka dochodziła bowiem od pozwanego kwoty 12 250 zł i taką
kwotę zasądził na jej rzecz Sąd Rejonowy w G. Pozwany zaskarżył wyrok Sądu
pierwszej instancji w całości, zatem wartością przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu
apelacyjnym była ta właśnie kwota. Wynagrodzenie należne pełnomocnikom w oparciu
o § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) powinno zatem być
określone na kwotę 1 200 zł na rzecz każdego z nich, podczas gdy Sąd Okręgowy
określił je na kwotę po 600 zł (obaj pełnomocnicy byli radcami prawnymi i obaj
prowadzili sprawę w pierwszej instancji).
Wobec powyższego koszty postępowania apelacyjnego wynosiły 3 013 zł, w tym
po stronie powódki 1 200 zł (wynagrodzenie radcy prawnego), a po stronie pozwanego
1813 zł (opłata od apelacji w kwocie 613 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego w
kwocie 1 200 zł). Pozwany przegrał sprawę w 58%, powinny go zatem obciążać koszty
w kwocie 1 747,54 zł (3013 X 58%), skoro jednak faktycznie poniósł koszty w kwocie 1
813 zł, to na podstawie art. 100 k.p.c. należała mu się od powódki kwota 65,46 zł (1813
–1747,54).
3
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 39816
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. oraz art. 98 § 1 i 2 w zw. z art. 108 § 1 i art. 39821
Sąd Najwyższy orzekł jak w
sentencji.