II CZ 70/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 70/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku H. M.
przy uczestnictwie K. M.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt XV WSC
(…) [XV Ca (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy H. M. od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 4
grudnia 2009 r. oddalającego apelację wnioskodawcy z tej przyczyny, że wskazana jako
wartość przedmiotu zaskarżenia kwota nie osiąga progu określonego w art. 5191
§ 4 pkt
4 k.p.c.
Wnioskodawca zaskarżył powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie i
zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego. Skarżący zarzucił naruszenie
przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie normy
2
wynikającej z art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 5191
§ 4 k.p.c. poprzez przyjęcie, że
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż wartość przedmiotu zaskarżenia jest
mniejsza niż 150.000 zł, podczas gdy w rzeczywistym stanie sprawy przedmiotem
postępowania jest zniesienie współwłasności nieruchomości w P. stanowiącej przedmiot
spadku po E. M., a w dacie stwierdzenia nabycia spadku (14 maja 2003 r.), stosownie
do obowiązującego wówczas art. 5191
§ 4 k.p.c. granicę dopuszczalności kasacji
stanowiła kwota 50.000 zł, a nie kwota 150.000 zł podana w zaskarżonym
postanowieniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. skarga kasacyjna nie
przysługuje w sprawach dotyczących zniesienia współwłasności i działu spadku, jeżeli
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Brzmienie to nadano ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z
2005 r. Nr 13, poz. 98). Na mocy art. 3 ustawy nowelizującej, sprawy wszczęte przed
dniem jej wejścia w życie toczą się od tego dnia według przepisów przez nią
wprowadzonych, z tym że do złożenia i rozpoznania kasacji od orzeczenia wydanego
przed dniem jej wejścia w życie, a także do odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania,
stosuje się przepisy dotychczasowe. Nowelizacja – zgodnie z jej art. 6 – weszła w życie
z dniem 6 lutego 2005 r., poza wyjątkami określonymi w tym przepisie, do których nie
należał jednak art. 5191
k.p.c.
Orzeczenia Sądu drugiej instancji zapadło w dniu 4 grudnia 2009 r., zatem
zastosowanie znajduje art. 5191
k.p.c. w aktualnym jego brzmieniu. Wnioskodawca
konsekwentnie oznaczał w toku niniejszej sprawy wartość przedmiotu zaskarżenia na
136.000 zł [w apelacji – k. (…) i w skardze kasacyjnej – k. (…)], a taka wartość decyduje
o niedopuszczalności skargi kasacyjnej. Odwołanie się do stanu prawnego z dnia
wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku nie znajduje żadnego
uzasadnienia.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku H. M.
przy uczestnictwie K. M.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt XV WSC
(…) [XV Ca (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy H. M. od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 4
grudnia 2009 r. oddalającego apelację wnioskodawcy z tej przyczyny, że wskazana jako
wartość przedmiotu zaskarżenia kwota nie osiąga progu określonego w art. 5191
§ 4 pkt
4 k.p.c.
Wnioskodawca zaskarżył powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie i
zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego. Skarżący zarzucił naruszenie
przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie normy
2
wynikającej z art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 5191
§ 4 k.p.c. poprzez przyjęcie, że
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż wartość przedmiotu zaskarżenia jest
mniejsza niż 150.000 zł, podczas gdy w rzeczywistym stanie sprawy przedmiotem
postępowania jest zniesienie współwłasności nieruchomości w P. stanowiącej przedmiot
spadku po E. M., a w dacie stwierdzenia nabycia spadku (14 maja 2003 r.), stosownie
do obowiązującego wówczas art. 5191
§ 4 k.p.c. granicę dopuszczalności kasacji
stanowiła kwota 50.000 zł, a nie kwota 150.000 zł podana w zaskarżonym
postanowieniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. skarga kasacyjna nie
przysługuje w sprawach dotyczących zniesienia współwłasności i działu spadku, jeżeli
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Brzmienie to nadano ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z
2005 r. Nr 13, poz. 98). Na mocy art. 3 ustawy nowelizującej, sprawy wszczęte przed
dniem jej wejścia w życie toczą się od tego dnia według przepisów przez nią
wprowadzonych, z tym że do złożenia i rozpoznania kasacji od orzeczenia wydanego
przed dniem jej wejścia w życie, a także do odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania,
stosuje się przepisy dotychczasowe. Nowelizacja – zgodnie z jej art. 6 – weszła w życie
z dniem 6 lutego 2005 r., poza wyjątkami określonymi w tym przepisie, do których nie
należał jednak art. 5191
k.p.c.
Orzeczenia Sądu drugiej instancji zapadło w dniu 4 grudnia 2009 r., zatem
zastosowanie znajduje art. 5191
k.p.c. w aktualnym jego brzmieniu. Wnioskodawca
konsekwentnie oznaczał w toku niniejszej sprawy wartość przedmiotu zaskarżenia na
136.000 zł [w apelacji – k. (…) i w skardze kasacyjnej – k. (…)], a taka wartość decyduje
o niedopuszczalności skargi kasacyjnej. Odwołanie się do stanu prawnego z dnia
wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku nie znajduje żadnego
uzasadnienia.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.