II CZ 89/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 142/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 89/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Ł. N.
przeciwko Skarbowi Państwa - Aresztowi Śledczemu w Ł.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 19 maja 2010 r., sygn. akt WSC (…) [I ACa
(…)],
oddala zażalenie;
oddala wnioski o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną Ł. N. w sprawie przeciwko Skarbowi Państwa – Aresztowi Śledczemu
w Ł., o zapłatę. Sąd wskazał, że skarga została wniesiona przez osobę niemającą
umocowania, a ponadto nie została opłacona.
W zażaleniu skarżący zażądał uchylenia tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zażalenie podlega oddaleniu.
Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, że pełnomocnik z urzędu wyznaczony do
postępowania przed sądami powszechnymi nie jest umocowany do postępowania ze
skargi kasacyjnej. Także zwolnienie od kosztów sądowych nie rozciąga się na to
postępowanie (por. uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 5 czerwca 2008 r., III
CZP 142/07).
W rozważanej sprawie powód nie wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu
ani nie ustanowił pełnomocnika z wyboru, nie wystąpił również o zwolnienie od kosztów
sądowych w postępowaniu ze skargi kasacyjnej. Skarga kasacyjna podlegała zatem
odrzuceniu. Trzeba podkreślić, że nie jest trafna argumentacja przedstawiona w
zażaleniu. Żalący myli tworzenie prawa z jego wykładnią. Uchwała Sądu Najwyższego
nie jest aktem prawotwórczym, a jedynie wskazuje sposób rozumienia przepisów prawa.
Oddziałuje siłą autorytetu na organy stosujące prawo, przyczyniając się do stabilizacji
linii orzeczniczej oraz zwiększenia pewności prawa.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§
3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Ł. N.
przeciwko Skarbowi Państwa - Aresztowi Śledczemu w Ł.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 19 maja 2010 r., sygn. akt WSC (…) [I ACa
(…)],
oddala zażalenie;
oddala wnioski o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną Ł. N. w sprawie przeciwko Skarbowi Państwa – Aresztowi Śledczemu
w Ł., o zapłatę. Sąd wskazał, że skarga została wniesiona przez osobę niemającą
umocowania, a ponadto nie została opłacona.
W zażaleniu skarżący zażądał uchylenia tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zażalenie podlega oddaleniu.
Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, że pełnomocnik z urzędu wyznaczony do
postępowania przed sądami powszechnymi nie jest umocowany do postępowania ze
skargi kasacyjnej. Także zwolnienie od kosztów sądowych nie rozciąga się na to
postępowanie (por. uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 5 czerwca 2008 r., III
CZP 142/07).
W rozważanej sprawie powód nie wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu
ani nie ustanowił pełnomocnika z wyboru, nie wystąpił również o zwolnienie od kosztów
sądowych w postępowaniu ze skargi kasacyjnej. Skarga kasacyjna podlegała zatem
odrzuceniu. Trzeba podkreślić, że nie jest trafna argumentacja przedstawiona w
zażaleniu. Żalący myli tworzenie prawa z jego wykładnią. Uchwała Sądu Najwyższego
nie jest aktem prawotwórczym, a jedynie wskazuje sposób rozumienia przepisów prawa.
Oddziałuje siłą autorytetu na organy stosujące prawo, przyczyniając się do stabilizacji
linii orzeczniczej oraz zwiększenia pewności prawa.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§
3 k.p.c.).