II CZ 100/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 100/10
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku K. C.
przy uczestnictwie R. B. i H. B.
o wpis hipoteki przymusowej zwykłej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 października 2010
r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 26 marca 2010 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. postanowieniem z dnia 26 marca 2010 r. zmienił
postanowienie Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 czerwca 2008 r. w ten sposób, że
nakazał wpisać w dziale IV księgi wieczystej Kw (...)0 prowadzonej przez Sąd Rejonowy
w G. hipotekę przymusową zwykła w kwocie 10.000 zł na nieruchomości stanowiącej
współwłasność H. B. w udziale do ½ części i R. B. w udziale do ½ części – na rzecz K.
C. oraz orzekł, że koszty postępowania przed sądami obu instancji oraz przed Sądem
Najwyższym wnioskodawca i uczestnicy ponoszą we własnym zakresie. O kosztach
postępowania Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy miał
2
na względzie, że wprawdzie interesy wnioskodawcy i uczestników były sprzeczne,
jednakże ci ostatni nie dali podstaw do wszczęcia postępowania. Poza tym, w ocenie
Sądu Okręgowego zasadnicza kwestia tego postępowania nie była oczywistą, wszelkie
bowiem wątpliwości usunęło dopiero orzeczenie Sądu Najwyższego, które zapadło w
przedmiotowej sprawie.
Na powyższe postanowienie w części orzekającej o kosztach postępowania
zażalenie złożył wnioskodawca zarzucając naruszenie art. 520 § 2 k.p.c. przez jego
niezastosowanie i niewłaściwą wykładnię wniósł o uchylenie postanowienia w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niniejsza sprawa rozpoznana została w postępowaniu nieprocesowym.
W postępowaniu tym obowiązuje zasada wyrażana w art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z którą
każdy uczestnik postępowania ponosi koszty, które sam wydatkował bezpośrednio lub
które powstały na skutek uwzględnienia przez sąd jego wniosku o przeprowadzenie
określonych czynności. Oznacza to, że wedle wymienionej reguły nikt nikomu nie
zwraca poniesionych kosztów.
Artykuł 520 § 2 k.p.c. stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w § 1. Przesłankami
do stosowania tego przepisu są: różny stopień zainteresowania w wyniku postępowania
poszczególnych uczestników bądź sprzeczność interesów uczestników. O różnym
stopniu zainteresowania w wyniku postępowania czy sprzeczności interesów decyduje
stanowisko uczestników. W niniejszej sprawie cały czas postępowania uczestnicy H. B. i
R. B. zachowywali się biernie. Nie oponowali przeciwko żadnym z wniosków
zgłaszanych w różnych stadiach postępowania. W tym stanie trafne jest orzeczenie
Sądu Okręgowego, który rozstrzygnięcie o kosztach oparł na podstawie art. 520 § 1
k.p.c.
Z powyższych względów na mocy art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39814
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku K. C.
przy uczestnictwie R. B. i H. B.
o wpis hipoteki przymusowej zwykłej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 października 2010
r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 26 marca 2010 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. postanowieniem z dnia 26 marca 2010 r. zmienił
postanowienie Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 czerwca 2008 r. w ten sposób, że
nakazał wpisać w dziale IV księgi wieczystej Kw (...)0 prowadzonej przez Sąd Rejonowy
w G. hipotekę przymusową zwykła w kwocie 10.000 zł na nieruchomości stanowiącej
współwłasność H. B. w udziale do ½ części i R. B. w udziale do ½ części – na rzecz K.
C. oraz orzekł, że koszty postępowania przed sądami obu instancji oraz przed Sądem
Najwyższym wnioskodawca i uczestnicy ponoszą we własnym zakresie. O kosztach
postępowania Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy miał
2
na względzie, że wprawdzie interesy wnioskodawcy i uczestników były sprzeczne,
jednakże ci ostatni nie dali podstaw do wszczęcia postępowania. Poza tym, w ocenie
Sądu Okręgowego zasadnicza kwestia tego postępowania nie była oczywistą, wszelkie
bowiem wątpliwości usunęło dopiero orzeczenie Sądu Najwyższego, które zapadło w
przedmiotowej sprawie.
Na powyższe postanowienie w części orzekającej o kosztach postępowania
zażalenie złożył wnioskodawca zarzucając naruszenie art. 520 § 2 k.p.c. przez jego
niezastosowanie i niewłaściwą wykładnię wniósł o uchylenie postanowienia w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niniejsza sprawa rozpoznana została w postępowaniu nieprocesowym.
W postępowaniu tym obowiązuje zasada wyrażana w art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z którą
każdy uczestnik postępowania ponosi koszty, które sam wydatkował bezpośrednio lub
które powstały na skutek uwzględnienia przez sąd jego wniosku o przeprowadzenie
określonych czynności. Oznacza to, że wedle wymienionej reguły nikt nikomu nie
zwraca poniesionych kosztów.
Artykuł 520 § 2 k.p.c. stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w § 1. Przesłankami
do stosowania tego przepisu są: różny stopień zainteresowania w wyniku postępowania
poszczególnych uczestników bądź sprzeczność interesów uczestników. O różnym
stopniu zainteresowania w wyniku postępowania czy sprzeczności interesów decyduje
stanowisko uczestników. W niniejszej sprawie cały czas postępowania uczestnicy H. B. i
R. B. zachowywali się biernie. Nie oponowali przeciwko żadnym z wniosków
zgłaszanych w różnych stadiach postępowania. W tym stanie trafne jest orzeczenie
Sądu Okręgowego, który rozstrzygnięcie o kosztach oparł na podstawie art. 520 § 1
k.p.c.
Z powyższych względów na mocy art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39814
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.