Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Grażyna Sitko

Protokolant: Kamila Michalak

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Damiana Kordykiewicza

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013 r.

sprawy R. T.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt IV K 876/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając wniesioną apelację za oczywiście bezzasadną,

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 1684/12

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wyrokiem z dnia 28 września 2012 r. w sprawie o sygn. akt IV K 876/12 uznał oskarżonego R. T.za winnego tego, że w dniu 05.03.2012 r. w S., działając wspólnie
i w porozumieniu z P. K., dokonał kradzieży z włamaniem do salonu firmowego sieci komórkowej (...)w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szybu
w witrynie okiennej P. K.wszedł do środka, skąd z pomieszczenia zaplecza dokonał kradzieży 7 sztuk telefonów, w tym marki N. (...)o wartości 1.500 zł, N. (...)wartości 800 zł, S. (...) E.wartości 600 zł, 4 telefony marki S., w tym dwa (...)o wartości po 2200 zł każdy i dwa (...)każdy o wartości po 1000 zł, wszystkie łącznej wartości 9.300 zł, czym działał na szkodę spółki z o.o. P4 z siedziba w W., tj. popełnienia czynu z art. 279 §1 kk i za przestępstwo to nap odstawie powołanego przepisu wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 §1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprze zapłatę na rzecz pokrzywdzonego, tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.kwoty 9.300 złotych.

Na podstawie art. 624 §1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty.

Apelację od wyroku Sądu I instancji zniósł oskarżony.

W apelacji wywodzi, że „nie dokonał włamania do tego salonu, do którego się przyznał z P. K., P. K. kilkakrotnie zmieniał zeznania,
bo sam nie wiedział do którego salonu się włamał, na pewno nie był to salon (...). Zdaniem skarżącego, został on skazany za przeszłość”.

Na rozprawie w dniu 10 stycznia 2012 r. oskarżony poparł apelację i wniósł
o zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, a poczynione w niej zarzuty okazały się chybione.

Ustalenia Sądu I instancji zarówno w zakresie winy R. T.
i kwalifikacji prawnej przypisanych mu czynów, jak i w zakresie wymiaru kary są prawidłowe i uwzględniają całokształt okoliczności faktycznych ujawnionych w toku rozprawy głównej.

Sąd merytoryczny z zachowaniem wymagań art. 424 kpk w uzasadnieniu wskazał,
jakie fakty uznał za udowodnione, lub nie, na jakich w tej mierze oparł się dowodach
i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, wyjaśnił podstawę prawną wyroku
i przytoczył okoliczności jakie miał na względzie przy wymiarze kary oskarżonemu.

W szczególności za słuszną podstawę ustalenia winy R. T.,
sąd przyjął wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do popełnienia przestępstwa, zeznania świadka T. B., który nabył od oskarżonego jeden
ze skradzionych telefonów marki S. (...)+ (...) sporządzając umowę kupna-sprzedaży na nazwisko oskarżonego posługującego się własnym dowodem osobistym oraz zeznania P. K..

P. K. na rozprawie głównej powołując się na fakt popełnienia wielu podobnych czynów podał, że nie pamięta okoliczności związanych z czynem będącym przedmiotem osądu, przy czym podtrzymał wyjaśnienia złożone w tej sprawie
w postępowaniu przygotowawczym.

W wyjaśnieniach tych potwierdził fakt dokonania wspólnie z oskarżonym przedmiotowej kradzieży z włamaniem. P. K. złożył wyjaśnienia w dniu
6 marca 2012 r., czyli bezpośrednio po zaistniałej kradzieży z włamaniem, a następnie
7 marca 2012 r. przed prokuratorem (k. 19-22, 23-24) kiedy zdarzenia były świeżo
w pamięci świadka, zatem o pomyleniu czynów nie mogło być mowy, co trafnie ocenił Sąd I instancji przyjmując, że wiarygodna jest wersja zdarzeń podana w wyjaśnieniach P. K. z dnia 6 i 7 marca 2012 r.

Sąd merytoryczny wnikliwie przeanalizował zeznania złożone przez wszystkich świadków.

W świetle omawianych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dowodów z osób
i dokumentów uprawniony był Sąd I instancji do uznania, że oskarżony R. T. dopuścił się przypisanego mu czynu w zakresie i postaci przyjętej
w ustaleniach zawartych w wyroku.

Tym samym nietrafny okazał się zarzut apelacji, jakoby sąd meriti przyjmując sprawstwo oskarżonego kierował się uprzednią karalnością oskarżonego.

w motywach zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, dlaczego uznał oskarżonego R. T. za winnego przypisanego mu czynu z art. 279 §1 kk.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd I instancji rozważył wnikliwie wszystkie dowody mające istotne znaczenie dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych oraz wskazał przesłanki, na podstawie których uznał oskarżonego R. T. za winnego przypisanego mu czynu.

Podzielając wywody Sądu I instancji w tym zakresie, jako nie zawierające błędu w rozumowaniu, stwierdzić należy, że apelacja oskarżonego nie przytoczyła tego rodzaju argumentów, które mogłyby podważyć poczynione przez ten sąd ustalenia.

Na aprobatę zasługiwała także kara wymieniona oskarżonemu.

Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę zgodnie z dyspozycją art. 53 kk baczył, by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu, uzasadnił uprzednią wielokrotną karalnością oskarżonego brak podstaw do wymierzenia kary probacyjnej.

Wymierzonej kary pozbawienia wolności niepodobna uznać w realiach sprawy
za rażąco surową, a tylko taka mogłaby ulec zmianie w postulowanym przez skarżącego kierunku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację na oczywiście bezzasadną.

O kosztach za postępowanie odwoławcze Sąd orzekł na podstawie art. 624 kpk.

J.D.